คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1904

มันคือโทสะที่แรงกล้า

แม้ว่าโซรันจะเป็นเพียงพ่อทูนหัวของเขาแต่ว่าชายชราก็ดูแลแดร์ริลไม่ต่างจากลูกชายแท้ ๆ เขานั้นถึงขนาดอยากให้ลูกสาวของตัวเองได้แต่งงานกับแดร์ริล

ช่วงหลายปีที่ผ่านมา เขาสอนบทเรียนเกี่ยวกับชีวิตให้แดร์ริลมากมาย แดร์ริลเองก็มองเห็นเขาเป็นพ่อแท้ ๆ มานาน

แดร์ริลเคยคิดว่าเมื่อใดที่โลกแห่งผู้บ่มเพาะสงบสุข เขาก็จะสามารถใช้เวลาร่วมกันกับโซรันให้มากขึ้นไปจนถึงบั้นปลายชีวิตของพ่อทูนหัว

แต่เขาไม่ได้คิดเลยว่าพ่อทูนหัวของเขาจะตายก่อนที่วันแห่งความสงบสุขนั้นจะมาถึงและเขายังตายอย่างน่าอนาถอีกด้วย

โอ้

ตอนนั้นแด๊กซ์ก็สูดหายใจเข้าลึกและเดินมาข้างหน้า เขากัดฟันแน่นและบอกว่า “แดร์ริล โดน็อกเป็นคนที่ฆ่านายท่านคาร์เตอร์…” จากนั้นแด๊กซ์ก็เล่าให้ฟังคร่าว ๆ ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง

“โดน็อก ดิกสัน”

แดร์ริลกัดฟันแน่นและแค่นสองคำนั้นออกมา ดวงตาเขาเจิดจ้าไปด้วยเพลิงโทสะ ไฟแห่งโทสะนั้นเผาไหม้ในใจของเขา

ปัง

อึดใจต่อมา แดร์ริลก็หวดกำปั้นเข้ากับโต๊ะทำให้มันพังเป็นเสี่ยง ทั้งห้องโถงสั่นสะเทือนจากกลิ่นอายของแดร์ริล

ครืน

ท้องฟ้าราวกับจะรับรู้ได้ถึงความแค้นของแดร์ริล มันเปลี่ยนเป็นเมฆครึ้มและฉับพลันก็มีพายุฝนโหมกระหน่ำ

ทั้งลมและฝนพัดกระหน่ำห้องโถงแต่ก็ไม่สามารถพัดพาความคั่งแค้นไปจากใจแดร์ริลได้

“โดน็อก ดิกสัน ถ้าไม่ฆ่าแกฉันก็ไม่ถือว่าเป็นคน” แดร์ริลสาบานอย่างเย็นเยียบ จากนั้นเขาก็หันหลังมามองร่างของโซรันด้วยดวงตาแดงก่ำ น้ำตาเขาไหลพรากอีกหน

“พ่อทูนหัว ผมขอโทษที่มาช้าไป ผมขอโทษ ขอโทษ…”

แดร์ริลไม่รู้ว่าร้องไห้อยู่นานแค่ไหนก่อนที่จะคิดบางอย่างขึ้นมาได้ เขาหันไปโดยรอบและถามเสียงแหบพร่าว่า “แล้วซูซานไปไหน? เดบร้าล่ะ?”

เปลือกตาแดร์ริลกระตุกเมื่อเขาถามออกมา ในใจเขารู้สึกได้ถึงสังหรณ์ไม่ดี

เอ่อ

คนโดยรอบต่างก็มองหน้ากัน พวกเขารู้สึกผิดอย่างมาก อับอายและมีโทสะ จากนั้นเชสเตอร์ก็เดินออกมาตบบ่าแดร์ริล “โดน็อกพาซูซานไป ฟลอเรียนก็พาเดบร้าไปสอบสวนแล้วเธอก็ไม่กลับมาอีกเลย…”