คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1914

วอลเตอร์นั้นดีใจจนอธิบายไม่ถูก เขาแอบหัวเราะเบา ๆ

ประมุขสำนักประตูสุราลัยที่โด่งดังยืนอยู่ตรงหน้าเขา มีเพียงไม่กี่คนในโลกนี้ที่สามารถทำให้ชายคนนี้คุกเข่าโขกหัวขอร้องได้

ชีวิตนี้ของวอลเตอร์ก็คุ้มแล้วหากว่าแดร์ริลยอมก้มหัวขอร้องเขาต่อหน้าผู้คน

‘เวรเอ๊ย’

แดร์ริลนิ่วหน้า เขานั้นโมโหมาก

แค่บิดเบือนคำพูดก็แย่มากพอแล้ว แต่นี่เขากล้าดีอย่างไรมาฉวยโอกาสจากเรื่องนี้? แดร์ริลนั้นเป็นประมุขสำนักประตูสุราลัยและเขาก็ไม่เคยก้มหัวให้ใคร วอลเตอร์กล้าดีอย่างไรมาขอให้เขาทำ?

แดร์ริลอยากจะพุ่งเข้าไปอัดสั่งสอนวอลเตอร์ แต่เขาก็ตัดสินใจที่จะอดกลั้นไว้ ถึงยังไงที่นี่ก็มีพยานมากไป

เขาทำเรื่องยบุ่มบ่ามอย่างการตบคนอื่นไปแล้ว หากว่าเขาโจมตีอีกครั้งคนก็จะบอกว่าเขานั้นรังแกคนอ่อนแอกว่า

ที่สำคัญสำนักประตูสุราลัยลงโทษคนพาล อภิบาลคนดีมาหลายปี การที่จะได้ชื่อเสียงดี ๆ เช่นนี้มาไม่ใช่เรื่องง่ายเพราะฉะนั้นเขาจะทำพังไม่ได้

หากว่าเป็นเมื่อหลายปีก่อนแดร์ริลก็คงไม่สนใจเรื่องนี้เท่าไรนัก แต่ว่าตอนนี้เขาเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นและนิ่งขึ้น เขาก็เลยสนใจเรื่องพวกนี้

“ดูครึกครื้นกันจังนะ เกิดอะไรขึ้น?”

ขณะที่แดร์ริลกำลังสิ้นหวังกับเรื่องนี้ ก็มีเสียงทรงเสน่ห์ดังก้องมาจากด้านหลังพวกเขา

ขวับ

ทุกคนต่างก็หันกลับไปมองหาเสียงนั้นและก็เห็นชายหนุ่มคนหนึ่งเดินเข้าห้องโถงมา

ชายคนนี้ดูหล่อเหลามากมีใบหน้าคมสัน บรรดาสาว ๆ ต่างก็หลงเสน่ห์เขาเพียงแค่ได้เห็นหน้า เขานั้นใส่สูทแบบลำลองและดูอ่อนโยนมาก

สาว ๆ หลายคนในห้องต่างก็พากันเงียบ ดวงตาพวกเธอเป็นประกายระยิบระยับ

หล่อเหลาอะไรอย่างนี้

ดวงตาวอลเตอร์เป็นประกายและเขารีบเข้าไปต้อนรับผู้มาใหม่ทันที เขายิ้มและบอกว่า “ท่านประธานพอล ทำไมถึงออกมาจากห้องวีไอพีล่ะครับ? ผมก็แค่จัดการเรื่องเล็กน้อย เดี๋ยวผมจะรีบเข้าไปหาท่าน”

“ประธานพอลเหรอ?”