คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1917

ซู่ม

รังสีรุนแรงพุ่งออกมาจากร่างของแดร์ริล กายเขาสร้างภาพลวงตาว่าตัวเขานั้นพุ่งทะยานเข้าใส่โดน็อก

อากาศรอบทั้งสองบิดเบี้ยว มันเป็นพลังที่แข็งแกร่งน่าสะพรึง

โดน็อกไม่ได้ตระหนกเมื่อแดร์ริลเข้าโจมตี แต่ดวงตาเขากลับแวววาวด้วยความตื่นเต้น เขานั้นมีความปรารถนาอยากต่อสู้อย่างไม่จบสิ้น

โดน็อกนั้นอยากให้แดร์รลโผล่โดยตลอด ดังนั้นเขาจึงยินดีเมื่อแดร์ริลปรากฏตัวที่พระราชวัง

“แดร์ริล” โดน็อกหัวเราะอย่างมีเจตนาร้าย จากนั้นเขาก็พูดอย่างเย็นชาว่า “ยังไม่มีใครรู้ได้ว่าสุดท้ายใครจะเป็นผู้ยืนหยัดอยู่ได้ แกมาที่นี่คนเดียวเหรอ?”

“ฉันมาคนเดียว” แดร์ริลจ้องมองไปที่ฝ่ายตรงข้าม

“แกเอาความกล้าจากที่ไหนมาทำแบบนี้?” โดน็อกยิ้ม

“แค่ฉันคนเดียวก็พอจะฆ่าแกได้แล้ว” แดร์ริลพูดเสียงต่ำ

“ถ้างั้นก็ตายซะ” โดน็อกตาแดงฉานขณะที่เขาพุ่งทะยานไปข้างหน้า

แกร๊ง

การโจมตีของแดร์ริลและโดน็อกปะทะกัน พลังภายในอันแข็งแกร่งสั่นสะเทือนส่งต่อไปทั่วทั้งฝูงชน มันทำให้บรรยากาศของทั้งพระราชวังบิดเบี้ยว

โดน็อกคำรามออกมาเบาๆ เขาโดนผลักให้ถอยไปสองสามก้าว

ตึง ตึง ตึง

สีหน้าโดน็อกมืดครึ้ม เขาผงะถอยหลังไปเป็นสิบก้าวก่อนที่จะยืนได้มั่นคง เขานั้นตกใจมาก พลังของเขานั้นอยู่ในระดับเทพยุทธ์และก็มีพลังภายในที่แข็งแกร่ง ทำไมเขาถึงไม่สามารถเอาชนะแดร์ริลในการโจมตีครั้งนี้ได้?

ตอนนั้นโดน็อกยังไม่รู้ว่าแม้แดร์ริลจะยังไม่ถึงขั้นเทพยุทธ์ เขาก็อยู่ในขั้นสูงสุดของจักรพรรดิยุทธ์แล้ว เขายังได้บ่มเพาะคัมภีร์พลังงานพิสุทธิ์ดังนั้นพลังภายในของเขาจึงได้บริสุทธิ์มาก เขานั้นมีความคั่งแค้นเต็มเปี่ยมจนใช้พลังทั้งหมดไปกับการโจมตีนั้น นั่นเป็นสาเหตุว่าทำไมพลังของเขาจึงได้น่าหวาดหวั่น

อั่ก

โดน็อกจ้องแดร์ริล ใบหน้าเขาแดงก่ำและก็กระอักเลือดออกมาคำโต

แดร์ริลสามารถทำให้เส้นเลือดหัวใจของโดน็อกบาดเจ็บได้

เฮือก

บรรดาเสนาบดีต่างก็ร้องเสียงดังด้วยความตกใจ พวกเขาตะลึงจนพูดไม่ออก