คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1934

”ทำไมน่ะเหรอ?”

เมแกนแค่นเสียงและพูดด้วยความชิงชังว่า “แดร์ริลทำลายทั้งชีวิตของฉัน แล้วฉันจะอภัยให้เขาง่าย ๆ ได้ยังไง? เธอพูดถูก เป้าหมายของฉันก็คือการขังแดร์ริลไว้ตลอดไป ฉันอยากขังเขาไว้ในคุกและให้เขาต้องอ้อนวอนน้ำใจของฉันในการที่ต้องมีชีวิตอยู่ในแต่ละวัน แต่ก่อนนั้นฉันอยากจะทำลายชื่อเสียงเขาให้ย่อยยับ”

สีหน้าของเธอเย็นเยียบเมื่อเธอพูดประโยคสุดท้าย ดูราวกับว่าเธอเป็นบ้าไปแล้ว

“บ้า คุณเป็นบ้าไปแล้ว” ลิลี่เดือดจัดและลุกขึ้นพร้อมจะจากไป แต่แค่ยืนขึ้นเธอก็นิ่วหน้าตัวสั่น

สีหน้าของลิลี่ซีดเผือดทันใด

เกิดอะไรขึ้น? ก่อนหน้านี้เธอยังสบายดีอยู่เลย แล้วทำไมจู่ ๆ ถึงรู้สึกอ่อนเปลี้ยไม่สามารถออกแรงได้ขึ้นมา?

เมแกนวางแก้วลงอย่างสง่างามเมื่อได้เห็นเช่นนั้นก่อนที่จะยิ้มมองลิลี่ “ลิลี่ เป็นอะไรไป? เธอเมาเหรอ?”

ลิลี่ขยับริมฝีปากแดงเรื่อแต่ก่อนที่จะพูดอะไรออกมาเมแกนก็ขัด

สีหน้าเมแกนเต็มไปด้วยความจองหองและเล่ห์ร้าย “ลิลี่ เธอรู้สึกอ่อนแรงจนใช้พลังภายในไม่ได้เหรอ?”

ฟุ่บ

ลิลี่สะท้านทันใด สีหน้าเธอเปลี่ยนและมองเมแกนอย่างไม่ไว้ใจ “เธอรู้ได้ยังไง?”

“ฮิฮิ…” เมแกนหัวเราะคิกอย่างรื่นเริง “แน่นอนว่าฉันรู้ เพราะว่าฉันวางยาในเหล้าเธอไง”

‘อะไรนะ?’

ลิลี่ตกตะลึงและโมโห เธออึ้งจนพูดไม่ออกกับความชั่วร้ายของเมแกน หล่อนยิ้มแย้มและต้อนรับพวกเขาแต่ความจริงคือแอบวางยาพวกเขาลับหลัง หล่อนช่างแสนเลว

ตอนนั้นซู่หรงก็จ้องเมแกนเขม็งและตะคอก “เด็กชั่วช้าเลวทราม พวกข้าเชื่อใจเจ้า แต่เจ้ากลับวางยาพิษในเหล้า เจ้าคิดว่ารังแกข้าได้ง่ายนักเหรอ?”

เมแกนไม่ตื่นตระหนก เธอยิ้มและมองซู่หรง “ผู้อาวุโสซู่หรง อย่าเพิ่งโมโหฉุนเฉียวไป ฉันก็วางยาในเหล้าของท่านและผู้อาวุโสดีไวน์ ฟาร์มเมอร์ด้วย พิษจะออกฤทธิ์ช้าหน่อยเพราะว่าพวกท่านแข็งแกร่ง แต่ตอนนี้ก็น่าจะเห็นผลแล้วเหมือนกัน”

สีหน้าของซู่หรงเปลี่ยนไปเมื่อได้ยินคำพูดของเธอและนั่งลงอย่างเคร่งเครียด

ซู่หรงรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าเขาไม่สามารถใช้พลังภายในได้เลยพร้อมกับรู้สึกอ่อนแรง

ดีไวน์ ฟาร์มเมอร์เองก็นิ่วหน้าและมีสีหน้ามืดครึ้มเช่นกัน

เขาเองก็เหมือนซู่หรงที่ไม่คิดว่าผู้หญิงงดงามซึ่งมีใบหน้ายิ้มแย้มจะชั่วร้ายถึงขนาดวางยาพิษในเหล้าได้

เพียงแต่ว่า… ยาพิษอะไรกันที่แม้แต่ตัวเขาเองก็ยังไม่รู้?

เมแกนยิ้มกว้างมากขึ้นเมื่อเธอมองซู่หรงและพูดอย่างภาคภูมิว่า “ผู้อาวุโสท่านเลิกเดาเถอะ ฉันใช้ยาพิษพิเศษของสำนักโอสถโลกมืดมิด”

โอสถโลกมืดมิดเป็นยาพิษที่เมแกนเรียนมาจากคัมภีร์พิสุทธิ์อมตะ มันรุนแรงและเลวร้ายมาก ผู้บ่มเพาะของสำนักอื่น ๆ ก่อนหน้านี้จำต้องคุกเข่าและเชื่อฟังเมแกนเพราะว่าพวกเขากินโอสถโลกมืดมิดเข้าไป

ที่จริงซู่หรงรู้สึกได้ถึงกลิ่นแปลกจาง ๆ ตอนที่เขาดื่มเหล้าแต่ว่าไม่ได้ใส่ใจเพราะคิดว่าเป็นแค่กลิ่นของเหล้า เขาไม่คาดคิดว่าจะมีพิษอยู่ในนั้น

“ดีนัก ดีจริง…”

ซู่หรงทั้งตกตะลึงและโมโหในเวลาเดียวกันพร้อมจ้องเมแกนเขม็งอย่างดุร้ายจนหน้าเขียว

เขานั้นอยู่ในโลกแห่งผู้บ่มเพาะมาหลายปีและถูกขนานนามว่าเทพอัคคีจากผู้คนมากมาย ไม่เคยคิดว่าจะต้องมาตกอยู่ในเงื้อมมือของผู้บ่มเพาะปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม ไม่นับว่ายังเป็นผู้หญิงอีกด้วย นี่มันน่าอับอายจนพูดไม่ออก

เมแกนยิ้มและสั่งบรรดาศิษย์ง้อไบ๊ “มาเร็ว มัดพวกเขาไว้”

“เฮ้อ”

แฟนนี่ก้าวออกมาตามคำสั่งพร้อมคนของสำนักอีกสิบกว่าคน เข้ามารุมล้อมทั้งสามไว้

“หยุดซะ”

แต่ดีไวน์ ฟาร์มเมอร์ตวาดออกมาเสียงดังก่อนที่จะเดินออกมาช้า ๆ

‘อะไรกัน?’

ตอนนั้นไม่เพียงแค่เมแกนแต่ผู้บ่มเพาะคนอื่นก็พากันตกตะลึง พวกเขามองดีไวน์ ฟาร์มเมอร์ตาค้างและไม่อยากเชื่อ

‘โอสถโลกมืดมิดนั้นพิษแรงมาก แต่ดีไวน์ฟาร์มเมอร์ไม่เป็นอะไรเลยเหรอ?’

พวกเขาไม่รู้ว่าดีไวน์ ฟาร์มเมอร์นั้นถูกเรียกว่าเทพโอสถเพราะเขาลองสมุนไพรมากมายและมีภูมิต่อยาพิษทุกชนิด แม้ยาพิษร้ายแรงกว่านี้ก็ไม่สามารถทำอันตรายเขาได้ ไม่นับว่านี่เพียงแค่โอสถโลกมืดมิด