คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1936

”โอ้”

เมแกนตัวสั่นเทาเมื่อได้เห็นสิ่งที่เกิดตรงหน้า ใบหน้างามของเธอเต็มไปด้วยโทสะ

ก่อนนี้เธอคิดว่าเธอคุมสถานการณ์ไว้ในมือได้แล้วแต่ไม่คิดว่าจะพลิกกลับหน้ามือเป็นหลังมือง่ายดายแบบนี้เพราะดีไวน์ ฟาร์มเมอร์

“แล้วตอนนี้ล่ะ?”

สีหน้าดีไวน์ ฟาร์มเมอร์ราบเรียบ เขามองเมแกนอย่างเย็นชาและพูดว่า “เจ้าหนู ตอนนี้ข้าคงมีสิทธิ์ที่จะต่อรองได้แล้วกระมัง? ส่งยาแก้พิษมาแล้วข้าจะปล่อยคนของเจ้าไป”

ที่จริงดีไวน์ ฟาร์มเมอร์ก็คิดว่าจะปล่อยสัตว์มีพิษใส่เมแกนสักตัวแต่ว่าเธอยืนอยู่ใกล้กับลิลี่เกินไป เขากลัวว่าลิลี่อาจจะเจ็บตัวไปด้วยดังนั้นเขาจึงล้มเลิกไป

แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องสำคัญเพราะว่าตอนนี้คนของเมแกนอยู่ในกำมือของเขา เขาไม่กลัวว่าเธอจะต่อต้าน

เมแกนกัดปากแน่นและไม่ตอบอะไร สีหน้าเธอบิดเบี้ยวไม่น่ามอง

ดีไวน์ ฟาร์มเมอร์ไม่เสียเวลาพูดอะไรต่อ เขาเดินเข้ามาหาช้า ๆ “ว่าไง? เจ้ายังจะขัดขืนอยู่อีกเหรอ? ยอมแพ้เสียเถอะ เจ้าไม่ใช่คู่มือของข้าหรอก” น้ำเสียงเขาไม่แสดงอารมณ์ใด แต่ว่าก็กดดันข่มขู่มาก

แม้ว่าเมแกนจะเป็นหัวหน้าพันธมิตรแต่ในสายตาดีไวน์ ฟาร์มเมอร์เธอก็เป็นแค่เด็กน้อยเท่านั้น เธอไม่มีค่าจะเป็นคู่ต่อสู้ของเขา

“หยุดอยู่ตรงนั้นเลย”

เมแกนตัวสั่นและตะโกนเสียงดังเมื่อได้เห็นดีไวน์ ฟาร์มเมอร์เดินเข้ามาหา ก่อนที่เธอจะดึงลิลี่เข้ามาแล้วเอามีดสั้นจ่อหน้าลิลี่ไว้

“ถ้าเดินเข้ามาอีกก้าว ฉันจะกรีดหน้าหล่อนเป็นสิบ ๆ แผล ไม่สิ เป็นร้อย ๆ แผลเลย” เมแกนกัดปากแน่น ใบหน้างามของเธอแสดงความบ้าคลั่ง “ผู้อาวุโสดีไวน์ ฟาร์มเมอร์ ฉันรู้ว่าท่านเก่งเรื่องยาและสามารถรักษาในหน้าน่าเกลียดของลิลี่ได้ แต่จะเป็นยังไงถ้าหน้าเธอโดนฉันกรีดเป็นร้อยเป็นพันครั้งล่ะ? ฉันสงสัยว่าท่านจะมีหนทางรักษาหน้าของเธออีกครั้งไหม?”

“อีกอย่าง ท่านคิดว่าจะเอาชีวิตคนพวกนี้มาขู่ฉันได้เหรอ? ผิดแล้ว ฉันมาถึงทุกวันนี้ได้เพราะว่าฉันไต่เต้ามาด้วยตัวเอง ดังนั้นฉันไม่สนใจหรอกว่าพวกเขาจะอยู่หรือตาย”