คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1939

ขั้นสูงสุดของศาสตร์การบ่มเพาะก็คือการบรรลุถึงความสมดุลของหยินและหยาง

ช่วงเวลากลางวันนั้นถือว่าเป็นเวลาของพลังหยางในตารางของหยินหยาง

พระอาทิตย์ส่งแสงสาดส่องเจิดจ้าในยามกลางวัน แสงอาทิตย์ที่แผดเผานั้นนับว่าเป็นพลังหยาง

โดน็อกจึงไม่สามารถจะควบคุมขวานแยกนภาได้ดีเท่าไรในช่วงกลางวันเพราะว่ามันจะดูดซับพลังหยางมากจนเกินไป

แต่ว่าเมื่อถึงกลางคืนทุกอย่างก็จะสงบลงเพราะว่าโลกใบนี้จะเต็มไปด้วยพลังหยินในเวลานั้น ขวานแยกนภาก็จะซึมซับพลังหยินจากโลกและเมื่อโดน็อกใช้ขวานในเวลานั้น ก็สามารถทำให้เขาควบคุมพลังหยางที่มีอยู่ในขวานแยกนภาได้ดีเพราะว่ามันอยู่ในจุดที่หยินและหยางสมดุลกัน

‘แบบนี้นี่เองสินะ…’

แดร์ริลอดยิ้มไม่ได้เมื่อคิดเรื่องนี้ เขานั้นมีทักษะในเรื่องของศาสตร์หยินหยางและสามารถขบปัญหานี้แตกได้ทันที

‘ฮ่าฮ่า จุดอ่อนของขวานแยกนภาก็คือเรื่องนี้เอง’

ไม่แปลกใจว่าทำไมโดน็อกถึงไม่เอาขวานแยกนภาออกมาใช้ในช่วงกลางวันจนกระทั่งตอนที่เขากำลังจะเผ่นหนีไป

นี่มันยอดเยี่ยมมาก เขาจะมีหนทางที่จะรับมือกับโดน็อกครั้งต่อไปที่เผชิญหน้ากันหลังจากที่ได้รู้ความลับนี้แล้ว

แดร์ริลนั้นดื่นเต้นและอารมณ์ดีมาก เขาโบกมือให้พวกนางสนม “โอเค แค่นี้แหละ พวกเธอกลับไปพักกันได้แล้ว”

“เพคะ ฝ่าบาท” บรรดาเหล่าสนมตอบรับทันทีก่อนที่จะออกจากห้องบรรทมไป

แดร์ริลเองก็เอนกายลงนอนพักหลังจากที่เห็นพวกสนมออกไปแล้ว

เขาหลับสนิทมากในคืนนั้นหลังจากที่ได้รู้ความลับของขวานแยกนภา

“ฝ่าบาท”

เช้าวันต่อมา ขันทีก็มายืนอยู่นอกห้องบรรทมและเรียกเขาอย่างระมัดระวัง “ฝ่าบาท ได้เวลาตื่นบรรทมแล้วพ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาท”

แดร์ริลลุกขึ้นอย่างง่วงงุนและขยี้ตา รู้สึกไม่พอใจอย่างมาก

เหตุการณ์นั้นเกิดขึ้นมานานกว่าสิบปีแล้ว แต่แดร์ริลมีความทรงจำดีและยังรู้สึกราวกับว่าเพิ่งเกิดเรื่องนี้ขึ้นเมื่อวาน

ขันทีตอบ “ฝ่าบาท ผู้นำของคณะฑูตของโลกใต้เมฆีก็คือองค์หญิงลองก์พ่ะย่ะค่ะ”

อะไรนะ?

แดร์ริลอึ้งงันไป ภาพของคนที่มีบุคลิกเย็นชาราวน้ำแข็งก็ปรากฏขึ้นในหัวเขา

‘องค์หญิงลองก์ ควินซี่ ลองก์เหรอ? ทำไมถึงเป็นเธอได้?’

ก่อนหน้านี้ที่สุสานโบราณของลิโป้ แดร์ริลโดนควินซี่บังคับให้มอบสูตรค่ายกลให้เธอและเขาก็มอบอันที่ผิดพลาดไปให้ ซึ่งทำให้เธอธาตุไฟเข้าแทรก ตอนนั้นพวกเขาก็ไปเจอเข้ากับจักรพรรดินีของโลกใต้เมฆีที่เข้าใจผิดว่าพวกเขามีสัมพันธ์สวาทกัน พระนางจึงแต่งตั้งให้เขาเป็นราชบุตรเขยเพื่อรักษาชื่อเสียงของราชวงศ์

ตอนนั้นควินซี่ก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องยอมตกลง แต่ว่าเธอไม่เต็มใจและก็ไม่เคยมองเห็นว่าแดร์ริลเป็นราชบุตรเขยเลย

แต่ในใจของแดร์ริลก็ปฏิบัติต่อเธอแบบที่เธอเป็นผู้หญิงของเขา ดังนั้นแดร์ริลจึงตื่นเต้นเมื่อได้ยินว่าควินซี่มาเยือน