คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1939

ขั้นสูงสุดของศาสตร์การบ่มเพาะก็คือการบรรลุถึงความสมดุลของหยินและหยาง

ช่วงเวลากลางวันนั้นถือว่าเป็นเวลาของพลังหยางในตารางของหยินหยาง

พระอาทิตย์ส่งแสงสาดส่องเจิดจ้าในยามกลางวัน แสงอาทิตย์ที่แผดเผานั้นนับว่าเป็นพลังหยาง

โดน็อกจึงไม่สามารถจะควบคุมขวานแยกนภาได้ดีเท่าไรในช่วงกลางวันเพราะว่ามันจะดูดซับพลังหยางมากจนเกินไป

แต่ว่าเมื่อถึงกลางคืนทุกอย่างก็จะสงบลงเพราะว่าโลกใบนี้จะเต็มไปด้วยพลังหยินในเวลานั้น ขวานแยกนภาก็จะซึมซับพลังหยินจากโลกและเมื่อโดน็อกใช้ขวานในเวลานั้น ก็สามารถทำให้เขาควบคุมพลังหยางที่มีอยู่ในขวานแยกนภาได้ดีเพราะว่ามันอยู่ในจุดที่หยินและหยางสมดุลกัน

‘แบบนี้นี่เองสินะ…’

แดร์ริลอดยิ้มไม่ได้เมื่อคิดเรื่องนี้ เขานั้นมีทักษะในเรื่องของศาสตร์หยินหยางและสามารถขบปัญหานี้แตกได้ทันที

‘ฮ่าฮ่า จุดอ่อนของขวานแยกนภาก็คือเรื่องนี้เอง’

ไม่แปลกใจว่าทำไมโดน็อกถึงไม่เอาขวานแยกนภาออกมาใช้ในช่วงกลางวันจนกระทั่งตอนที่เขากำลังจะเผ่นหนีไป

นี่มันยอดเยี่ยมมาก เขาจะมีหนทางที่จะรับมือกับโดน็อกครั้งต่อไปที่เผชิญหน้ากันหลังจากที่ได้รู้ความลับนี้แล้ว

แดร์ริลนั้นดื่นเต้นและอารมณ์ดีมาก เขาโบกมือให้พวกนางสนม “โอเค แค่นี้แหละ พวกเธอกลับไปพักกันได้แล้ว”

“เพคะ ฝ่าบาท” บรรดาเหล่าสนมตอบรับทันทีก่อนที่จะออกจากห้องบรรทมไป

แดร์ริลเองก็เอนกายลงนอนพักหลังจากที่เห็นพวกสนมออกไปแล้ว

เขาหลับสนิทมากในคืนนั้นหลังจากที่ได้รู้ความลับของขวานแยกนภา

“ฝ่าบาท”

เช้าวันต่อมา ขันทีก็มายืนอยู่นอกห้องบรรทมและเรียกเขาอย่างระมัดระวัง “ฝ่าบาท ได้เวลาตื่นบรรทมแล้วพ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาท”

แดร์ริลลุกขึ้นอย่างง่วงงุนและขยี้ตา รู้สึกไม่พอใจอย่างมาก