คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1947

เมื่อได้ยินเช่นนั้น แด็กซ์และคนอื่น ๆ ต่างก็โมโหจัด พวกเขาทุกคนอดทนต่ออาการบาดเจ็บจากการต่อสู้ก่อนหน้า พวกเขาต่างก็อ่อนแอแต่ว่ายังมุ่งมั่นไม่ยอมแพ้ โดยเฉพาะแด๊กซ์

ตอนนี้ทั้งร่างเขาชุ่มไปด้วยเลือด ใบหน้าเขาก็ซีดเผือดอย่างน่ากลัว และเขาก็อาจจะหมดสติได้ทุกเมื่อแต่ว่าเขายังคงรักษาศักดิ์ศรีไว้ขณะที่เขาจ้องหน้าเมแกนเขม็งและคำรามว่า “เมแกน อย่าพูดมากเลย เธอจะฆ่าจะทรมานฉันยังไงก็ตามใจ ผู้หญิงชั่วช้าอย่างเธอไม่มีวันได้รับความภักดีจากฉันหรอก”

ทุกคนรอบตัวเขาต่างก็เห็นพ้องต้องกัน

“ใช่แล้ว พวกเรามีน้อยกว่า เราก็ยอมรับชะตากรรม”

“หากอยากจะฆ่าเราก็ทำเลย ไม่ต้องพูดพล่าม”

เมื่อได้ยินดังนั้นสีหน้าเมแกนก็เปลี่ยนอย่างรุนแรง เธอดูเย็นชาดุจน้ำแข็งเมื่อจ้องแด็กซ์ “แด็กซ์ นายก็ยังคงดื้อไม่หายถึงแม้จะใกล้ตาย อยากจะดื้อนักใช่ไหม? ฉันจะทุบกะโหลกนายแล้วแล่ออกเป็นชิ้น ๆ จากนั้นเราก็จะได้ดูกันว่านายจะยังดื้ออยู่ได้ไหม”

เมแกนปล่อยกลิ่นอายสังหารรุนแรง

ระหว่างแดร์ริลละพี่น้องทั้งสองของเขา เมแกนเกลียดชังแด็กซ์มากที่สุด เขานั้นจองหองเพราะว่าเป็นประมุขสำนักภูเขาบุปผาและไม่เห็นหัวใคร ก่อนหน้านี้ที่สุสานโบราณของลิโป้ก็เป็นเพราะการไล่ล่าไม่เลิกราของแด็กซ์ที่ทำให้เมแกนตกลงไปที่ห้องลับใต้ดินที่จางจือโดนขังอยู่

เมื่อเธอเห็นว่าแด็กซ์ยังยืนกรานขัดขืน เมแกนก็ตัวสั่นเทิ้ม เธอไม่สามารถควบคุมโทสะได้อีกต่อไป

เมื่อได้เห็นเช่นนั้นอีเวตต์ก็ร้อนใจ เธออดไม่ได้ที่จะพูดออกมาว่า “เมแกน ในฐานะของหัวหน้าพันธมิตรจักรวาลโลก เธอใช้วิธีชั่วช้าในการซุ่มโจมตีตระกูลคาร์เตอร์ เธอบังคับทุกคนให้ยอมจำนน เธอไม่กลัวว่าทั้งโลกนี้จะหัวเราะเยาะหรือไง?”

“อีกอย่างเวลาหน้าสิ่วหน้าขวานแบบนี้ทุกคนในจักรวาลโลกควรจะสามัคคีกัน แต่ว่าเธอทำให้พวกเราแตกแยก หากว่าวันนี้เธอฆ่าใครไปสักคน เธอก็จะเป็นคนชั่วช้าบาปหนาที่สุดในจักรวาลโลก”

อีเวตต์นั้นฉลาดและเธอเห็นว่าเมแกนอยากฆ่าแด็กซ์ ดังนั้นเธอจึงรีบพูดเรื่องอื่นขึ้นมาเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจของเมแกน

“คนชั่วช้าบาปหนาที่สุดงั้นเหรอ?” เมแกนเริ่มตัวสั่นเทิ้มอีก เธอเดินก้าวมาด้านหน้ายกมือขึ้นและตบหน้าอีเวตต์