คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1957

โดน็อกโมโหจัด เขาจ้องแดร์ริลขณะที่ลอยอยู่กลางอากาศ “แดร์ริล ฉันจะตัดหัวแกออกแน่วันนี้ จากนั้นฉันจะไปหาจูปาเจี๋ยแล้วก็หั่นมันเป็นหมื่น ๆ ชิ้น”

แดร์ริลหัวเราะเสียงเย็น “ก็ได้ ถ้าแกอยากจะฆ่าฉันก็เข้ามาเลย”

ปัง

รังสีอันตรายน่ากลัวระเบิดออกจากร่างของแดร์ริล ตอนนั้นบรรยากาศรอบข้างพวกเขาก็ราวกับถูกแช่แข็ง

ปัง

พวกเขาต่างได้ยินเสียงกระจ่างดังสนั่นและง้าวสวรรค์ก็ปรากฏขึ้นในมือของแดร์ริล เพียงพริบตารังสีเลือดของง้าวสวรรค์ก็บังเกิดและอากาศก็เต็มไปด้วยกลิ่นอายของเลือด

“มาดูกันว่าวันนี้แกจะตัดหัวฉัน หรือฉันตัดหัวแกกันแน่” แดร์ริลพูดเสียงเย็นชา

พวกเขาต่างก็จ้องมองกันอยู่กลางอากาศ กลิ่นอายจากร่างของทั้งสองทำให้ท้องฟ้าเปลี่ยนผัน

หลายคนที่อยู่บนพื้นดินต่างก็กังวลใจแทนแดร์ริล แม้ว่าเขาจะแข็งแกร่งและมีง้าวสวรรค์แต่โดน็อกก็มีอาวุธมหาประลัย แดร์ริลอาจจะเอาชนะโดน็อกไม่ได้

แต่แดร์ริลนั้นไม่กังวลแม้แต่น้อย เขาไม่ได้เข้าโจมตีทันทีแต่คำรามว่า “องครักษ์สวรรค์ ตั้งค่ายกล”

ทันใดนั้นเงาร่างสิบกว่าร่างจากกลุ่มทหารม้าดำก็เหาะขึ้นมาบนฟ้า พวกเขาต่างก็ใส่เกราะสีม่วงทองและมีกลิ่นอายแข็งแกร่ง พวกเขาคือทหารแถวหน้าของเวสต์ริงตัน องครักษ์สวรรค์นั่นเอง

เหล่าองครักษ์สวรรค์ขยับร่างกายเพียงชั่วพริบตาและเข้ามาล้อมโดน็อกไว้ตรงกลาง

‘เวร’ โดน็อกโมโหจนหน้าแดงก่ำ

เหล่าองครักษ์สวรรค์เคยเป็นทหารที่แข็งแกร่งที่สุดของเขา ในวันที่เขาขึ้นครองราชย์ แดร์ริลบุกเข้ามาในพระราชวังเพียงลำพังและกลุ่มองครักษ์สวรรค์ก็ตั้งค่ายกลเพื่อกักขังแดร์ริล

แต่มาตอนนี้ไม่เพียงพวกองครักษ์สวรรค์จะสนับสนุนแดร์ริลเป็นจักรพรรดิเท่านั้น พวกเขาถึงกับช่วยแดร์ริลโจมตีตน

แดร์ริลยิ้มเล็กน้อยและพูดเย็นชา “เวลาเจอคนชั่ว ๆ อย่างแก ไม่มีอะไรที่น่าละอายหรอก อีกอย่างตอนนี้แกก็เป็นนักโทษหลบหนี แกคิดว่าแกมีค่าจะมาสู้ตัวต่อตัวกับฉันเหรอ?”

ขณะที่พูด พลังภายในของแดร์ริลก็พวยพุ่งและเขาก็ดูดุดันกว่าก่อน

พวกเขาต่อสู้กันกลางอากาศอย่างดุเดือด ต่างก็ปล่อยพลังที่กดข่มน่าสะพรึงออกมาขณะที่ต่อสู้และพลังนั้นแผ่กระจายออกไปนับพันฟุต ท้องฟ้าทั้งเมืองหลวงเปลี่ยนและเป็นมืดครึ้มราวกับถึงวันสิ้นโลก

ทุกคนบนพื้นต่างก็ตื่นตะลึงเมื่อได้เห็นดังนั้น น่าตื่นตาอะไรอย่างนี้

ทั้งแดร์ริลและโดน็อกต่างก็มีชื่อเสียงไปทั่วทั้งเก้าทวีป หนึ่งคนมีง้าวสวรรค์อยู่ในมือ ส่วนอีกคนก็มีขวานแยกนภา การต่อสู้ของพวกเขานับได้ว่าเป็นการต่อสู้ที่ยิ่งใหญ่ที่ในหลายร้อยหลายพันปีจะเกิดสักครั้ง

ในห้องของโรงเตี๊ยม เดบร้านิ่วหน้าแน่นขณะที่เธอจ้องโดน็อกกลางอากาศเขม็ง เธอนัันกังวลใจ

‘แดร์ริลเจ้าเล่ห์จริง ๆ เขาบอกว่าสู้กันตัวต่อตัวแต่ตอนนี้กลับให้คนของตนมาตั้งค่ายกลขังศิษย์น้องโดน็อกเอาไว้ แม้ว่าศิษย์น้องจะมีอาวุธมหาประลัย แต่ก็ยังต้องรับมือกับหลายคน เขาจะจัดการได้ไหมนะ?’