คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1964

เวลานั้นเดบร้าประคองโดน็อกและเดินออกจากบริเวณเขตเมืองหลวง ขณะที่เดินไปเดบร้าก็หันไปมองข้างหลังตลอดเวลา

แม้เธอจะไม่เห็นว่ามีทหารไล่ตามมา แต่ใจเดบร้าก็ไม่รู้สึกผ่อนคลายเลย

โดน็อกสูดหายใจเข้าลึกและพูดอย่างอ่อนแรงว่า “ศิษย์พี่หญิง คุณไม่จำเป็นต้องคอยหันไปมองหรอก แดร์ริลเป็นคนเลว หากว่าเขาส่งคนไล่ตามเรามาจริง ๆ พวกนั้นไม่ออกมาให้เราเห็นหรอก”

เมื่อได้ยินดังนั้น เดบร้าก็วิตก “เราจะทำยังไงดี?”

ขณะที่เธอพูด เดบร้าก็คิดบางอย่างได้ เธอกัดปากและบอกว่า “ทำไมเราไม่กลับไปที่หุบเขาลืมเลือนล่ะ เราจะปลอดภัยหากอยู่ที่นั่น”

เดบร้าไม่ลืมที่จะดูอาการบาดเจ็บของโดน็อก สีหน้าเธอเต็มไปด้วยความกังวลห่วงใย

ในใจของเธอ หุบเขาลืมเลือนคือที่ซึ่งปลอดภัยที่สุด

โดน็อกหัวเราะเบา ๆ และพูดช้า ๆ ว่า “ศิษย์พี่ คุณใสซื่อเกินไป ตอนนี้แดร์ริลคงส่งคนตามเรามาแล้ว หากว่าเรากลับที่หุบเขาลืมเลือน เราก็เหมือนพาคนของแดร์ริลไปที่นั่น”

ขณะที่พูด โดน็อกก็หยุดและทำสีหน้าจริงจัง “ท่านประมุขดีกับผมมาก ผมก่อปัญหาให้ท่านไม่ได้หรอก”

เขาดูจริงใจมากขณะที่พูด

ความจริงโดน็อกไม่สนใจสักนิดว่าเขาจะทำให้หุบเขาลืมเลือนเดือดร้อนหรือไม่ เขารู้พลังของกองทัพเวสต์ริงตันดี หุบเขาลืมเลือนไม่มีทางจะต้านทานอยู่แม้ว่าทั้งหุบเขาจะร่วมกันต่อสู้ก็ตาม

ที่สำคัญเขาอยากใช้เวลาอยู่ตามลำพังกับเดบร้า

เขารู้ว่าแดร์ริลห่วงเรื่องความปลอดภัยของเดบร้ามาก ตราบใดที่เขายังอยู่กับเดบร้า แดร์ริลก็จะเป็นห่วงกังวลและไม่กล้าทำอะไรเขา ดังนั้นเดบร้าจึงเหมือนเครื่องรางคุ้มภัย