คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 2027

หยางเจียนขัดจังหวะก่อนที่ทหารจะทันพูดจบ

“ช่างเถอะ พาข้าไปดูชายคนนั้นสิ ข้าอยากเห็นว่าจะแข็งแกร่งสักแค่ไหน” หยางเจียนพูดเย็นชาพร้อมลุกขึ้นเดินออกจากกระโจม

แอมโบรส เอร่าและแม่ทัพคนอื่น ๆ ต่างก็เดินตามไป

ไม่นานหยางเจียนและทุกคนก็มาถึงลำธารด้านหลังค่าย

อะไรกัน?

หยางเจียนและเหล่าแม่ทัพพากันนิ่วหน้าพร้อมมองชายคนนั้นจากที่ไกล ๆ

ชายคนนั้นใส่ชุดคลุมสีดำ เขานั่งตกปลาด้วยท่าทางสบาย ๆ อยู่ข้างลำธารที่สวยงาม ชายคนนั้นมีผมยาวสีดอกเลาและมีท่าทางไม่แยแสโลก เขายังคงแผ่กลิ่นอายแข็งแกร่งปกคลุมร่างแม้ว่าจะนั่งอยู่อย่างนิ่งสงบ

นั่นคือจางจือ

หลังจากที่เขาออกจากสุสานโบราณและแยกกับเอร่า จางจือก็เริ่มเดินทางท่องไปทั่ว

เขาเห็นทิวทัศน์งดงาม ลำธารใสมีปลามากมายตอนที่เขาเดินผ่านมา ดังนั้นจึงตัดสินใจจะทำเบ็ดตกปลาและใช้เวลาผ่อนคลายให้สบายใจ

จางจือนั้นเป็นคนจองหอง เขารู้ว่าเขาบุกรุกเข้ามาในเขตกองทัพของโมอาน่าเหนือ แต่เขาก็ไม่สนใจ เขาไม่กะพริบตาด้วยซ้ำเมื่อเขาเห็นหยางเจียนและเหล่าแม่ทัพเดินเข้ามาหา

หยางเจียนนั้นเพลิดเพลินไปกับการได้รับความเคารพในฐานะจักรพรรดิของโมอาน่าเหนือและสุดยอดปรมาจารย์เอ้อหลาง แต่ชายที่อยู่ตรงหน้ากลับไม่สนใจเขา ไม่เพียงแค่ไม่ยอมคุกเข่าทำความเคารพต่อหยางเจียน แต่ยังเมินเฉยเขาไปเหมือนไม่มีตัวตน

‘ท่านอาจารย์เหรอ?’

เอร่าที่ยืนข้างหยางเจียนตัวสั่นเทิ้ม เธอนั้นดีใจมากเมื่อได้เห็นเขาและเธอก็จ้องเขาไม่วางตา ตอนที่พวกเขาจากกันไปอาจารย์บอกเธอว่า เขานั้นโดนขังไว้นานเกินไปและอยากจะออกไปท่องโลก เธอไม่คาดคิดว่าจะได้เจอเขาที่นี่

เอร่ากำลังจะเดินเข้าไปทักจางจือแต่เธอก็โดนขัดจากเสียงตะโกนเกรี้ยวกราดก่อนที่เธอจะทันพูดอะไร

“นี่แก ไอ้คนโอหัง” ผู้บัญชาการองครักษ์หลวงก้าวออกมาทันทีและตะโกนใส่จางจือ “ฝ่าบาทมาที่นี่แล้ว ทำไมแกยังไม่ทำความเคารพอีก? แกอยากหัวหลุดเหรอไง?”

ผู้บัญชาการนั้นชื่อว่าคีธ เวสลี่ย์ เขาเป็นจักรพรรดิยุทธขั้นห้า