คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 2082

”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใด

ซูม

แดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้

แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตี

ปัง

ลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรง

การโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริล

อะไรกัน?

ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออก

พลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมาก

แล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…

เฮือก

ตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมาก

เพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆ

ปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแดร์ริลอย่างชื่นชมสุดขีด

ไม่แปลกใจเลยว่าเขาเป็นไอดอลของเธอ ไม่เพียงเขาเอาชนะแจ็คกี้ได้ แต่ยังชนะได้ขาดลอยอีกด้วย

เอ่อ…

ลูคัสที่อยู่ไม่ไกลออกไปมองแดร์ริลอย่างตะลึง ดวงตาเขาเต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อและอึ้งไป

เป็นไปไม่ได้

เจ้าคนธรรมดา ๆ นี่เอาชนะประมุขได้อย่างไร?

เขาต้องประสาทหลอนไปแน่

เหล่าคนของสำนักเสียงลวงตาต่างก็อึ้งไป พวกเขาพากันพูดไม่ออก

ตอนนั้นทั้งคฤหาสน์เกียรติกระบี่เงียบสงัดจนได้ยินเสียงเข็มตก

หลายคนอดไม่ได้ที่จะกระซิบคุยกันทั้งที่ตกใจและไม่อาจปิดบังความชื่นชมที่มีต่อแดร์ริลได้

“งั้นนี่ก็คือวีรบุรุษคนดัง แดร์ริล ดาร์บี้งั้นเหรอ?”

“ตอนที่ต่อสู้เมื่อกี้เขาดูหล่อมากเลย”

แขกที่ก่อนหน้านี้พากันเยาะหยันแดร์ริลต่างพากันอับอาย และรู้สึกกระอักกระอ่วนมาก

คนนี้คือแดร์ริล ดาร์บี้ผู้ยิ่งใหญ่… ประมุขสำนักประตูสุราลัย คนที่เอาชนะสุดยอดปรมาจารย์เอ้อหลางได้ แต่ก่อนนี้พวกเขาเยาะเย้นแดร์ริลว่าเป็นไอ้ทึ่มบ้านนอกที่มางานชุมนุมกระบี่

ลูคัสตัวสั่นและมองแดร์ริลอึ้งพูดไม่ออก

‘ขะ-เขาคือแดร์ริล ดาร์บี้เหรอ?’

แดร์ริลไม่ได้สนใจเสียงซุบซิบของคนพวกนี้ เพราะเขายังลอยอยู่กลางอากาศ

แดร์ริลมองแจ็คกี้และพูดเสียงเรียบว่า “ประมุขแจ็คกี้ นายแพ้แล้ว เราในฐานะคนที่อยู่ในโลกของการบ่มเพาะต่างก็ต้องรักษาคำพูด ฉันแน่ใจว่านายคงไม่คืนคำใช่ไหม?”

เสียงของเขาไม่ได้ดัง แต่ว่าก็ดังก้องไปทั่วคฤหาสน์เกียรติกระบี่ ด้วยน้ำเสียงที่ไม่อาจโต้แย้งได้

ขวับ