คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 22

หญิงสาวบางคนเริ่มที่จะคาดเดากันแล้ว บางคนบอกว่าคุณดาร์บี้คนนั้นอาจเป็นชายวัยกลางคนที่มีหนวดเครารุงรัง

บางคนก็บอกว่าคุณดาร์บี้ต้องสูงและหล่อเหลา ทุกคนต่างคาดเดาไปต่าง ๆ นา ๆ

ในที่สุด คุณย่าลินดันก็ยกมือขึ้นปรามทุกคนให้หยุดการพูดคุย

ในตอนนั้นเฟลิกซ์สั่งให้คนของเขาสอดส่องไปรอบ ๆ แต่ก็ไม่พบร่องรอยของแดร์ริล

"ผมจะวางของขวัญวันเกิดไว้ตรงนี้ ขอตัวก่อน" เฟลิกซ์กล่าวก่อนจะก้มหัวเล็กน้อย

คุณย่าลินดันรู้สึกไม่สบายใจและพยักหน้าเป็นมั่นเป็นหมาย เธอถึงกับก้มหัวให้เป็นเชิงแสดงความเคารพ

หลังจากเฟลิกซ์ออกไป ของขวัญของเขาก็ถูกเปิดออก รอบนี้พวกเขาถึงกับตะลึงมากกว่าเดิม!

มันคือโฉนด!

'นี่คือของขวัญสำหรับหลายปีที่ผ่านมาและความสำเร็จ ในวันเกิดอันมีเกียรติของคุณ ผมขอให้ของขวัญสุดพิเศษนี้: คฤหาสน์ เซาเทิร์นวูด หมายเลข A88'

เงียบเป็นป่าช้า! ทั้งห้องโถงเงียบจนได้ยินแม้แต่เสียงเข็มตก!

หากมีเข็มตกกระทบลงที่พื้นตอนนี้ล่ะก็ ทุกคนต้องได้ยินเสียงแน่!

นี่... นี่มัน...ของขวัญเป็นคฤหาสน์!?

มันไม่ใช่แค่คฤหาสน์ธรรมดา มันคือคฤหาสน์ เซาเทิร์นวูด! มันตั้งอยู่ในหมู่คฤหาสน์ระดับสูงที่สุดในเมืองตงไห่! ภายในหมู่คฤหาสน์ เซาเทิร์นวูด มีอยู่สามหลังที่มีราคาแพงที่สุด: A66, A88, A99 ทั้งสามหลังนี้มีราคาขายอู่ที่อย่างน้อยสิบล้านเหรียญต่อหลัง!

A88 เองก็ยังเป็นหลังที่แพงที่สุดในทั้งสามหลังนั้น มันตั้งอยู่กึ่งกลางของทั้งหมู่คฤหาสน์ มีทั้งสระว่ายน้ำส่วนตัว สวนหลังบ้าน สวนสัตว์ขนาดย่อม และอควาเรียมขนาดย่อม!

มันเป็นวันเกิดของคุณย่าลินดัน แต่เฟลิกซ์ให้ของขวัญเป็นคฤหาสน์! นี่มัน…

มีเพียงคนเดียวที่ไม่มีอาการตกตะลึงบนใบหน้า เธอคือลิลี่

เธอมีความเกลียดขยะอย่างแดร์ริลก็จริง แต่หลังจากเขาจากไป เธอพบว่าตัวเธอเองกลับคิดถึงเขาอย่างอธิบายไม่ได้

ลิลี่นำโทรศัพท์ออกมา เธอส่งข้อความหาแดร์ริลอย่างช่วยไม่ได้

[ลิลี่: นายอยู่ที่ไหน?]

แทบจะในทันที แดร์ริลก็ตอบกลับ [แดร์ริล: บ้าน ผมกำลังเก็บของ จะออกไปคืนนี้]

หลังจากที่อ่านข้อความตอบกลับ ลิลี่กลับมีความรู้สึกเป็นห่วงเขาจากหัวใจ

แดร์ริลเป็นขยะ เธอควรจะดีใจที่เขาจากไปสิ

ลิลี่กัดริมฝีปากแน่น และแน่นอน เธอส่งข้อความกลับไปหาเขา [ลิลี่: รอฉันก่อน ฉันจะกลับไปเดี๋ยวนี้]

บางทีเธออาจจะแค่อยากเจอเขาเป็นครั้งสุดท้าย?

"ไม่!" แอชตันอุทาน "เรากลับไปข้างในกันเถอะ มาดูกันว่าคุณย่าจะตกลงเรื่องงานแต่งของเราไหม"

ในขณะที่ทั้งสองกำลังทะเลาะกัน รถ Land Rover ก็มาหยุดอยู่ข้าง ๆ พวกเขา ซาแมนธาเดินออกมาจากรถด้วยส้นสูง

"แอชตัน หนูน้อยลิลี่ พวกเธอกำลังทำอะไรกัน?" ซาแมนธาถามด้วยความเร่งรีบ "กลับไปข้างในเร็ว อีกไม่นานคุณย่าจะประกาศเรื่องงานแต่งของพวกเธอแล้ว"

"หนูอยากไปเจอแดร์ริลเป็นครั้งสุดท้าย หนูจะไม่กลับเข้าไป! หนูจะไม่กลับเข้าไปไม่ว่าแม่จะพูดยังไงก็ตาม!" ลิลี่ตอบในขณะที่เธอกัดริมฝีปากของเธอไว้แน่น

แอชตันเหลือบมองไปทั้งหน้าทั้งหลังรอบ ๆ ซาแมนธาและลิลี่ เขาพลันปรากฏความยินดีอันชั่วร้ายขึ้นในดวงตา

"คุณน้าครับ เดี๋ยวผมจะหาอะไรมาให้คุณดื่ม" แอชตันเสนอ

แอชตันไปที่ร้านชานมและซื้อชานมมาสองแก้ว ซึ่งเขาได้แอบใส่ผงยากล่อมประสาทไปในทั้งสองแก้วแล้ว

ซาแมนธากำลังลากลิลี่กลับไป และเมื่อเธอเห็นแอชตันเข้ามาพร้อมชานมสองแก้ว เธอก็ยิ้มขึ้น

อากาศค่อนข้างร้อน และทั้งคู่ก็ดื่มชานมนั้น ซาแมนธาหัวเราะและกล่าว "หนูน้อยลิลี่ กลับไปแล้วรอคุณย่าประกาศเรื่องงานแต่งของแกซะ ดูแอชตันสิ เขาเป็นห่วงพวกเราแค่ไหนถึงกับซื้อชานมให้ในอากาศร้อน ๆ แบบนี้"

ทันทีที่เธอกล่าวจบ ซาแมนธาพลันรู้สึกว่าร่างกายของเธออ่อนแรงลง จนเธอไม่สามารถรักษาสมดุลร่างกายได้เลย

ลิลี่เองก็ไม่ต่างกัน มือของเธอสั่นเทิ้ม เธอปล่อยแก้วชานมลงกับพื้น