คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 243

ลิลี่รู้สึกว่าเธอถูกกล่าวหา นี่เป็นครั้งแรกที่แดร์ริลตะโกนใส่เธอหลังจากแต่งงานกันมาสามปี เธอทำอะไรผิด? แด๊กซ์บาดเจ็บก็เพราะเขามันทำตัววุ่นวายเอง! แล้วทำไมแดร์ริลมาโทษเธอ? ลิลี่รู้สึกผิดหวังในตัวแดร์ริลมาก

ในอีกด้านหนึ่ง แดร์ริลเก็บมือถือของเขาแล้วเดินออกจากโรงพยาบาล

แนนซี่รู้สึกถึงสิ่งผิดปกติ เธอตามเขาไปอย่างเร่งรีบ "แดร์ริล คุณจะทำอะไร?"

"ผมจะแก้แค้นให้แด๊กซ์"

เรื่องนี้เป็นเพราะลิลี่ที่ยังคงเป็นภรรยาของเขาตามกฎหมาย เขาจะยังเป็นลูกผู้ชายอยู่ได้ยังไงถ้าเขาไม่แม้แต่จะแก้แค้นให้แด๊กซ์?!

แนนซี่ตื่นตระหนกแล้วจับมือของแดร์ริล "โปรดใจเย็นลงก่อนนะ โดน็อกมาจากตระกูลดิกสัน ของเมืองเมืองหยุนโจว พวกเขาเป็นตระกูลผู้บ่มเพาะที่ทรงพลัง หากคุณไปตอนนี้ก็เหมือนการฆ่าตัวตาย ใจเย็นก่อนเถอะ"

ตระกูลดิกสันจากเมืองหยุนโจว

แดร์ริลยิ้มแล้ววางมือบนไหล่ของแนนซี่เพื่อสร้างความมั่นใจให้เธอ "ไม่ต้องห่วง คุณแค่ช่วยผมดูแลแด๊กซ์ให้ดีก็พอ ผมไม่สนว่าไอ้หมอนั่นเป็นใคร ผมรู้แค่ว่ามันจะต้องถูกแทงมากกว่าที่แด๊กซ์ถูกแทงสิบเท่า!"

แดร์ริลแกะมือของแนนซี่ที่จับข้อมือเขาไว้อย่างนุ่มนวลแล้วเดินออกไปหลังจากกล่าวจบ

"แดร์ริล นาย..." แนนซี่ยืนอยู่ตรงนั้นนิ่ง ๆ หัวใจที่รู้สึกไม่ดีของเธอเต้นสูบฉีดอย่างรวดเร็ว

แดร์ริลช่างมีจิตวิญญาณที่ชอบธรรม! แด๊กซ์เลือกไม่ผิดที่นับชายคนนี้เป็นพี่น้อง! ใครที่ได้คนอย่างแดร์ริลเป็นพี่น้องนับว่าโชคดีแล้ว อย่างไรก็ตาม เขาจำเป็นต้องมีเหตุผลบ้าง! แนนซี่กระทืบเท้าของเธอ

หลังจากแดร์ริลออกมาจากโรงพยาบาล เขาก็โทรหาเคลันทันที เคลันยังคงเป็นศิษย์ธรรมดาของนิกายตำหนักอมตะเมื่อสองวันก่อน จนเขาได้รับการแต่งตั้งจากแดร์ริลให้เป็นรองฮอลล์มาสเตอร์ เมื่อแดร์ริลไม่อยู่ ศิษย์ทุกคนจึงต้องยอมรับเคลัน

"ฮอลล์มาสเตอร์" เคลันกล่าวทำความเคารพเมื่อเขารับสาย

"รวมพลศิษย์ทุกคน" แดร์ริลสั่งด้วยน้ำเสียงดั่งราชโองการ

"ครับ ฮอลล์มาสเตอร์!"

...

ไดนาสตี้บาร์ สองทุ่ม

ภายในห้องวีไอพีอันหรูหราของบาร์ โดน็อกอยู่ในชุดสูท เขาดูมีเสน่ห์ยิ่งกว่าเมื่อวานด้วยซ้ำ ชายกลางคนร่างผอมนั่งข้างเขาและทั่งคู่ก็พูดคุยกันอย่างมีความสุข

ลิลี่นั่งอยู่อีกด้าน ถึงแม้ว่าเธอจะมีใบหน้ายิ้มแย้ม แต่เธอดูมีความยับยั้งชั่งใจมากขึ้น ไม่เหมือนเมื่อวาน เธออยากพูดคุยกับโดน็อกเป็นการส่วนตัว แต่ชายวัยกลางคนคนนี้กลับมาเป็นก้างขวางคอซึ่งทำให้ลิลี่ไม่สบายใจ ชายคนนั้นยังมองลิลี่ด้วยสายตาโรคจิต สายตาที่แทบจะเลียไปตามร่างกายของเธอโดยไม่มีความเคารพใด ๆ มันทำให้เธอรู้สึกขยะแขยง

ในขณะเดียวกัน โดน็อกก็หัวเราะ เขายืนขึ้น แล้วชูแก้ว "ฮ่าฮ่า มันเป็นเกียรติของผมที่คุณลาร์สันได้มาที่นี่วันนี้ ฮ่าฮ่า! มามีค่ำคืนที่ยอดเยี่ยมกันเถอะครับ!"

ชายวัยกลางคนนี้คือกัลวิน ลาร์สัน—ผู้อาวุโสระดับสูงแห่งสำนักคุนหลุน และสหายที่ดีของโดน็อก ไม่นานมานี้ โดน็อกได้ยินว่าสำนักคุนหลุนนั้นมีโอสถที่สามารถเร่งกระบวนการบ่มเพาะได้ มันถูกเรียกในชื่อ 'ยาเร่งพลัง' โดน็อกติดต่อกัลวินกัลวินกัลวินกัลวินกัลวินกัลวินกัลวินกัลวินกัลวินกัลวินกัลวินกัลวินกัลวินกัลวินทันทีแล้วถามเรื่องโอสถเพื่อที่มันจะได้ใช้ในการเร่งความเร็วในการบ่มเพาะของตระกูลเขากัลวินกัลวิน

กัลวินพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม "โดน็อกพูดถูก! หลังจากมิตรภาพยาวนานหลายปีของเรา คืนนี้พวกเราควรเมาให้หัวราน้ำ!" เมื่อกล่าวเช่นนั้น กัลวินจ้องลิลี่ที่นั่งอยู่อีกด้านในขณะที่เขายังยิ้มต่อไป "เวลาส่วนใหญ่ของผมใช้ไปกับการบ่มเพาะในป่า ผมไม่ได้เจอคุณมาเป็นปี ๆ! คืนนี้ ผมเห็นว่ามีสาวงามอยู่ดูแลคุณด้วย"

โดน็อกยิ้ม "โอ้ คุณลาร์สัน หากคุณยอมแบ่งยาเร่งพลังให้ผม ผมจะแบ่งหญิงสาวผู้งดงามมากมายให้คุณ!"

"ฮ่าฮ่า! ฟังดูเป็นความคิดที่ดีนะ ฮ่าฮ่า—" กัลวินหัวเราะในขณะที่จิบไวน์ด้วยสายตามากตัณหาและต้องการซึ่งกำลังโลมเลียบนลิลี่อีกครั้ง

ลิลี่รู้สึกไม่สบายใจภายใต้สายตาลามกของเขา เธอยืนขึ้นแล้วกระซิบกับโดน็อก "ฉันขอตัวไปที่ห้องน้ำก่อนนะคะ" จากนั้นเธอก็เดินออกจากห้องด้วยส้นสูงของเธอ

กัลวินกล่าวเมื่อเธออกจากห้อง "โดน็อก ผมจะพูดตรง ๆ กับคุณเลยนะ ผมอยากได้ผู้หญิงคนนั้น"

กัลวินรู้จักกันในด้านการเป็นไอ้โรคจิตน่าขยะแขยง เขาแม้แต่ยอมเสียอายุไขหลายปีได้หากได้ลิ้มรสเธอเมื่อขเาเห็นเธอก่อนหน้านี้

โดน็อกถอนหายใจ "คุณลาร์สัน ผมมีผู้หญิงสวย ๆ มากมาย จำเป็นต้องเป็นเธอด้วยเหรอ..."

กัลวินไม่ปล่อยให้เขากล่าวจบ "ไม่! ผมต้องการแค่เธอ หากผมไม่ได้เธอวันนี้ ก็ลืมเรื่องยาเร่งพลังได้เลย"