คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 260

”งั้น คุณก็มาที่นี่เพื่อดูพื้นที่เหมือนฉันเหรอคะ?" ดอร่าร้องร่าอย่างกระตือรือร้น

'ดูที่?' แดร์ริลคิด เขาถึงกับผงะไปเล็กน้อย

ดอร่าเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยเอกการออกแบบสถาปัตยกรรม ในช่วงสุดท้ายของภาคเรียน พวกเขาต้องส่งงานร่างออกแบบ ดอร่าได้ยินว่าอสังหาริมทรัพย์วินดันนั้นเป็นบ้านจักสรรระดับท๊อป ดังนั้นเธอจึงมาที่นี่เพื่อหาแรงบันดาลใจ

เธอแปลกใจที่ได้เจอแดร์ริล

"คุณมาดูที่นี่ใช่ไหมคะ?" เธอถอนหายใจออกมาอย่างประหลาดใจ "วิลล่าพวกนี้มันสวยเกินไปจริง ๆ!"

ตอนที่ดอร่าพบแดร์ริลครั้งแรก เขาสวมชุดเหมือนพนักงานรักษาความปลอดภัย และเธอก็คิดว่าเขาทำงานพาร์ท-ไทม์เป็นพนักงานรักษาความปลอดภัย วันนี้ แดร์ริลเองก็สวมชุดลำลอง ดังนั้นเธอจึงคิดว่าเขาเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยเหมือนเธอที่มาที่นี่เพื่อชมสถานที่

แดร์ริลยิ้มแต่ไม่ได้พูดอะไร

"โอ้ ใช่ คุณมาจากมหาวิทยาลัยอะไรเหรอคะ? คุณเองก็เรียนเอกการออกแบบสถาปัตยกรรมเหมือนกันเหรอ?" ดอร่ากล่าวอย่างร่าเริง

"ฉัน..." แดร์ริลกำลังคิดจะบอกว่าสถาบันหกวิถี

ดอร่ากล่าวต่อก่อนที่เขาจะได้ตอบ "อ๊า! ฉันยังไม่ได้ขอบคุณครั้งก่อนเลย! ในเมื่อคุณอยู่ที่นี่แล้ว เราไปดูสถานที่ด้วยกันเถอะค่ะ! คุณรู้ไหมว่าจุดไหนสวยที่สุด?"

แดร์ริลส่ายหัว ด้วยความสัตย์จริง ถึงมันจะเป็นบริษัทที่เขาสร้างเอง แต่มันก็เป็นครั้งแรกที่เขามาที่นี่เช่นกัน

"ตามฉันมาเลย ฉันจะพาคุณไปดูเอง!" ดอร่าดึงแขนแดร์ริล พวกเขาไปถึงวิลล่าหมายเลข 28

"คุณโชคดีที่เจอฉันวันนี้! นี่เป็นจุดที่สวยที่สุด ถ้าไม่ใช่เพราะฉัน คุณไม่มีทางเจอมันแน่ ๆ!" ดอร่ากล่าวอย่างอารมณ์ดี

แดร์ริลมองไปรอบ ๆ เธอพูดถูก มันมีทะเลสาบที่มนุษย์สร้างขึ้นด้านหน้าของวิลล่าหมายเลข 28 ด้านข้างทะเลสาบมีต้นไม้ มันทำให้ทัศนียภาพโดยรอบดูเหมือนภาพวาด โดยเฉพาะเมื่อดวงอาทิตย์กำลังลับฟ้า

ดอร่านำมือถือของเธออกมาถ่ายรูปหลายรูป ด้วยท่าทางที่พึงพอใจและภาคภูมิ เธอหันไปหาแดร์ริล "คุณคิดว่ายังไงคะ? คุณชอบจุดที่ฉันเจอรึเปล่า? นี่เป็นจุดที่ดีที่สุดในการหาแรงบันดาลใจเลย!"

แดร์ริลพยักหน้าอย่างเห็นด้วย สำหรับนักศึกษาสถาปัตย์ ทิวทัศน์นี้สร้างแรงบันดาลใจได้ดีมาก

"โอ้ ว้าว ดอร่า ซิมป์สัน? ช่างบังเอิญจริง!" มีเสียงดังมาจากด้านหลัง

เมื่อหันหลังไป มีหญิงสาวที่อยู่ไม่ไกลจากพวกเขา เธอมีรูปร่างทั่ว ๆ ไป สูงเกือบห้าฟุตหกนิ้ว และสวมชุดแบบสตรีทพร้อมกับรองเท้า AJ หญิงสาวคนนี้กำลังคล้องแขนกับชายอ้วนคนหนึ่ง เขาสวมโซ่ทองและอ้วนลงพุง มันเป็นทองจริง ๆ

"ลิซ่า ฮิลล์?" ดอร่าเรียกชื่อเธออกมาด้วยความแปลกใจ

ลิซ่า ฮิลล์ เป็นเพื่อนร่วมคลาสของเธอ เธอไม่ได้มาจากตระกูลร่ำรวย แต่จากรูปลักษณ์ของเธอ เธอจึงมีแฟนหนุ่มฐานะร่ำรวยมาตลอดสามปีในมหาวิทยาลัย

ลิซ่าเย้ยแล้วชี้ไปที่แดร์ริล "นี่แฟนเธอเหรอ? อย่างที่เขาพูดกันเลยนะ คนประเภทเดียวกันมักเข้ากันได้ ดอร่า บ้านเธอจน แล้วเธอก็มีแฟนจนเหมือนเธอ คนแบบเธอไม่มีทางมีปัญญาซื้อบ้านแบบนี้หรอก! เธอรู้รึเปล่าว่าที่ต่อตารางฟุตของวิลล่าพวกนี้ราคาเท่าไหร่? เธอกับแฟนเธอไม่มีทางมีปัญญาซื้ออะไรพวกนี้หรอก"

ดอร่ากล่าวเสียงเบาด้วยใบหน้าที่แดง "ฉัน… เรามาที่นี่เพื่อดูเฉย ๆ"

ลิซ่าเย้ยหยัน "จุ๊ จุ๊ จุ๊ งั้นเธอก็แค่มาดูเฉย ๆ สินะ พวกยามนี่ไม่ทำงานเลย ปล่อยให้คนแบบเธอใส่เสื้อผ้าถูก ๆ พวกนี้เข้ามา"

"เธอ..." ดอร่าหมดคำพูด

ในมหาวิทยาลัย ลิซ่ามักจะถูกล้อเลียนเรื่องที่เธอจนเสมอ เธอไม่อยากจะเชื่อว่าเธอจะพบกับผู้หญิงคนนี้เข้าในวันนี้

"โอ้ ใช่ ดอร่า ไม่ใช่ว่าเธอมาดูที่นี่เหรอ? จะมีประโยชน์อะไรที่ดูแค่ข้างนอกวิลล่า? เธอควรเข้ามาแล้วเยี่ยมวิลล่าของพวกเราทีหลังนะ" ลิซ่ากล่าวก่อนจะหันไปมองชายอ้วน "แจ็คดีกับฉันมาก เขากำลังจะซื้อวิลล่าที่นี่ให้ฉัน มีคนกำลังจะพาเราไปดูมันหลังจากนี้"

ดอร่ายิ้มอย่างสุภาพแล้วส่ายหัว "ไม่เป็นไร ขอบคุณ"

สิ่งที่เธอต้องการมีเพียงออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด

ลิซ่ารังแกเธอมาตลอดสามปี เธอชินกับมันแล้ว

บางครั้ง ลิซ่าก็ตะโกนออกมาดังลั่นในคลาส "รองเท้าของดอร่าราคาแค่สิบเหรียญ!" หรือไม่ว่าเมื่อไร่ที่ดอร่าสวมชุดใหม่ ลิซ่าก็จะตะโกน "ชุดของเธอมันถูกชะมัด!"

แดร์ริลทนไม่ไหวอีกแล้ว เขาถอนหายใจแล้วกล่าว "ฉันคิดว่าวิลล่าถูกขายไปเกือบหมดแล้วนะ เธอมาช้าไปถ้าจะซื้อ มีเพียงหมายเลข 99 ที่ยังเหลืออยู่ และมันแพงมาก ทุก ๆ ตารางฟุตมีราคาสองแสนเหรียญ และมีคนมากมายที่ต้องการมัน"

ลิซ่าเย้ย "โอ้ ดอร่า แฟนเธอรู้มากดีนะ! ฉันจะบอกนายให้ว่าผู้จัดการทั่วไปของอสังหาริมทรัพย์วินดันเป็นลูกพี่ลูกน้องของแฟนฉัน! เธอดูแลเรื่องนี้ และเธอจะขายบ้านหมายเลข 99 แถมลดราคาให้เรา 40 เปอร์เซ็น! ไงล่ะ? อิจฉาเหรอ? อิจฉาไปก็ไม่มีประโยชน์ ยังไงซะคนแบบพวกนายก็ไม่มีปัญญาซื้ออะไรแบบนี้หรอก"