คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 270

เซอร์ซีนั่งอยู่ตรงนั้นอย่างเย็นชาและนิ่งเงียบเหมือนเธอเป็นดอกกล้วยไม้ที่ยังไม่ผลิดอก เธอปลดปล่อยบรรยากาศอันสง่างามที่โดดเด่นเหรือใคร ไม่มีใครคิดว่าเธอแปลกแยก บุรุษหลายคนต้องการรู้จักเธอมากกว่านี้ แต่พวกเขาไม่มีความกล้ามากพอที่จะทำ

ทุกคนล้วนมีอารมณ์ร่วมกันหมดแล้ว เดคแลนจึงยืนขึ้นด้วยรอยยิ้มพร้อมกับกล่องอันงดงามในมือ เขาเดินไปหาแคทเธอรีนแล้วกล่าวอย่างสุภาพ "มิสแคทเธอรีน วันนี้เป็นวันครู ผมจึงอยากแสดงความขอบคุณที่คุณได้เป็นอาจารย์ของพวกเรา นี่คือของขวัญสำหรับคุณครับ"

ทันใดนั้น ทั้งห้องก็อุทานด้วยความทึ่ง เดคแลนเตรียมการมาดีจริง ๆ เขากระทั่งเตรียมของขวัญมาให้มิสแคทเธอรีน มันจึงชัดเจนว่าเขาต้องการจะเป็นหัวหน้าห้องมากทีเดียว

แคทเธอรีนยังคงสงบนิ่ง เธอยิ้ม "เดคแลน ฉันพอใจมากอยู่แล้วที่เธอเลี้ยงมื้อค่ำพวกเรา ฉันรับมันไม่ได้หรอก"

เดคแลนนั้นฉลาด บุคลิกดี และเป็นนักเรียนที่น่ารัก เขารู้กระทั่งว่าวันนี้เป็นวันครูและเตรียมของขวัญให้เธอ ยังไงก็ตาม มีนักเรียนมากมายที่กำลังมองดูอยู่ และแคทเธอรีนก็รู้สึกแย่ที่จะรับมันไว้

เดคแลนส่ายหัวด้วยรอยยิ้ม "นี่เป็นเพียงของเล็กน้อยที่ผมต้องการให้คุณเก็บไว้จริง ๆ ครับ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในโอกาสพิเศษเช่นวันนี้"

เขาเปิดกล่องออก

ทันใดนั้น ทุกคนก็จ้องสิ่งที่อยู่ในกล่องด้วยความตกใจและแปลกใจ สิ่งที่นอนในกล่องคือเม็ดยาสีเหลือง แม้แต่แคทเธอรีนยังช่วยไม่ได้ที่จะต้องมองมันใกล้ ๆ เธอคิดว่าเดคแลนจะมอบสร้อยหรือเครื่องประดับให้เป็นของขวัญ แต่เธอไม่คิดว่าเขาจะมอบเม็ดยาให้เธอ!

แดร์ริลขมวดคิ้วเมื่อเห็นเม็ดยานั้น เขาเห็นสีและผิวของยา ซึ่งมันดูคล้าย โอสถรวมวิญญาณ จากที่ "คัมภีร์โอสถแห่งอนันต์" บอกไว้ มันเป็นหนึ่งในเม็ดยาระดับสุดยอดสำหรับผู้บ่มเพาะ ยังไงก็ตาม สีของยานั้นดูอ่อนกว่าที่ควรจะเป็น

'บางทีเราอาจจะผิดก็ได้?' แดร์ริลคิด

ในขณะเดียวกัน เดคแลนมองไปทั่วห้องด้วยท่าทางภูมิใจ

"มิสแคทเธอรีน นี่คือสิ่งที่ถูกเรียกว่าโอสถรวมวิญญาณ ผมซื้อมันมาจากผู้บ่มเพาะพเนจร มิสแคทเธอรีน ยานี้เหมาะสำหรับปรมาจารย์ยุทธ์เท่านั้น มันจะไม่มีผลอะไรกับผู้บ่มเพาะที่มีระดับพลังต่ำกว่านั้น แต่สำหรับใครที่มีระดับปรมาจารย์ยุทธ์หรือมากกว่านั้น พวกเขาจะได้รับประสบการณ์ของการจุติใหม่"

'การจุติใหม่?' ทุกคนสงสัย