คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 272

เซอร์ซี มุ่งหน้าไปที่ห้องน้ำ เดินสวนกับแดร์ริลซึ่งกำลังจะเข้าห้องทานอาคารค่ำพอดี

ความคิดแผลง ๆ ก็ลอยเข้ามาในหัว เขาแอบหัวเราะคิกคัก

'ถ้าหากฉันขโมยกระเป๋าตังและมือถือของเธอ เธอก็จะไม่สามารถจ่ายค่าอาหารได้ มาดูกันดีกว่าว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเดคแลน'

เขาเดินชนเข้ากับเซอร์ซี ขณะเดียวกันเขาแอบหยิบมือถือและกระเป๋าเงินของเธอมาอย่างแนบเนียน

สำเร็จ!

เขาเพิ่งจะศึกษาวิชาเงามาเมื่อวาน เป็นการใช้เพื่อฝึกฝนเป็นครั้งแรกค่อนข้างจะประหม่า แต่มันก็ได้ผล

แดร์ริลสั่นระริกด้วยความตื่นเต้นอยู่ภายในใจ เขาแกล้งขวยเขินและขออภัยเซอร์ซี "ผมขอโทษ ผมเร่งรีบเกินไป ไม่ทันระวังเห็นคุณ!"

แดร์ริลจ้องมองเธออย่างแนบชิด เธอนั้นงดงามมาก สวยงามจริง ๆ

ในระหว่างมื้ออาหารค่ำ เซอร์ซีดื่มน้อยที่สุด แต่ใบหน้าอันงดงามของเธอเป็นสีแดงอ่อน ๆ ผสมกับบุคลิกเย็นชาของเธอ ดูมีเสน่ห์เย้ายวนอย่างอธิบายไม่ได้

การเคลื่อนไหวของแดร์ริลนั้นรวดเร็วและแม่นยำ เธอไม่รู้สึกตัวเลยว่าโทรศัพท์มือถือกับกระเป๋าเงินเธอนั้นหายไปแล้ว

"ไม่เป็นไร" เธอกระหมุบกระหมิบ และเดินจากไป

แม้ว่าแดร์ริล จะตั้งใจเดินชนหรือไม่ก็ตามเธอดูไม่ได้สนใจ แต่ผู้ชายคนอื่น ๆ ในห้องนั้นมีท่าทางไม่พอใจ

ให้นรกแตกตาย ไอ้ขี้แพ้นี่มันกล้ามาเดินชนเข้ากับสาวสวยอย่างเธอได้ยังไง?

สายตาอิจฉากับความรำคาญ และดูแคลนจ้องเขม็งมาที่แดร์ริล

"นายตาบอดหรือไง แดร์ริล? มองไม่เห็นทางเดินของตัวเองสินะ?"

"นายตั้งใจจะเดินชนใช่ไหมล่ะ? ไอ้ปัญญาอ่อน"

คำดูถูกถากถางกระหน่ำไปที่แดร์ริล แต่เขาก็ไม่ได้ให้ความสำคัญและเดินกลับไปนั่งที่โต๊ะของเขา

ขณะที่แต่ละคนกำลังจะแยกย้ายหลังทานมื้อค่ำเสร็จ เดคแลนคอพับหน้าฟาดลงไปบนโต๊ะแกล้งทำเป็นเมามายไม่ได้สติ

คนที่เหลือต่างตกตะลึง เขาคือคนที่จะจ่ายค่าอาหารในมื้อค่ำนี้ เขาจะเมาจนหมดสติได้ยังไง? ถ้าหากเขาไม่จ่าย ก็ไม่มีใครได้กลับ

ไมล์ เข้ามาลูบหลังให้เดคแลนในสภาพขี้เมา

"เดคแลน เดคแลน ได้เวลาไปแล้ว!" เขาตะโกน