คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 284

ซาเวียร์ คิง คือปรมาจารย์อาวุโสขั้นห้าจากสำนักคุนหลุน

ปัญหาใหญ่สำหรับตัวเขาคือ เขามีความคิดวิปลาส เขากระสันหาผู้หญิง เขาถ้ำมองลิลี่และอีวอนมาตั้งแต่วันแรกของการเปิดภาคเรียน เขาหาทางจะใกล้ชิดกับพวกเธอ

เขาไม่พอใจที่ทั้งสองคนชิดใกล้กับแดร์ริล เขาจึงปาลูกบาสเกตบอลใส่โดยไม่ทันได้คิดหน้าคิดหลัง

"ฉันขอโทษ ลูกบาสมันหลุดมือน่ะ" ซาเวียร์ ยิ้ม

"ไม่เป็นไรครับ" แด์ริลตอบอย่างเมินเฉย

ซาเวียร์เก็บลูกบาสและกลับไปที่สนาม

แดร์ริลหันกับมาสนทนากับเซอร์ซีต่อ "ได้เลย เราจะไปกินข้าวที่ไหนกันดีหลังเลิกเรียน?"

ดาวของโรงเรียนถึงขั้นออกปากชวนเขาไปเลี้ยงมื้ออาหาร หากปฏิเสธก็คงน่าเสียดาย

ขณะเซอร์ซีจากไป เธอแอบดีใจกรุ้มกริ่มอย่างเก็บอาการ คงสภาพเย็นชาปกติของเธอไว้

ลิลี่เกี่ยวแขนแดร์ริลรั้งไว้และถาม "ทำไมเธอต้องมาขอโทษนาย? แล้วทำไมต้องเลี้ยงข้าวนายตอบแทนด้วย?"

อีวอนก็สงสัยเช่นกัน เพราะเซอร์ซีเป็นถึงดาวของโรงเรียนเฮกเซด ผู้ชายหลายคนพยายามเข้าหาเธอแต่ก็ล้มเหลว แต่กลับแดร์ริลเธอเข้ามาหาด้วยตัวเธอเอง! ด้วยเหตุนี้ ลิลี่และอีวอนรวมตัวเป็นทีมเดียวกัน

แดร์ริลหัวเราะลั่น แต่ยังไม่ทันได้กล่าวอะไรต่อลูกบอลก็กระเด็นมาหาพวกเขา คราวนี้มันกลับไปโดนลิลี่ ไม่ใช่แดร์ริล

ลิลี่ร้องด้วยความเจ็บปวด แดร์ริลเดือดดาลมากกวาดสายตาไปทางที่ลูกบอลลอยมา เขาเห็นว่าเป็น ซาเวียร์อีกแล้ว และดูเหมือนว่าเขาจะตั้งใจปามันมา

ซาเวียร์รีบวิ่งไปหาพวกเขา แต่ไม่ได้สนใจแดร์ริล "โอ้ ไม่ ฉันไม่ได้ตั้งใจ! มันจะต้องเจ็บมาก ๆ แน่เลย เดียวฉันจะนวดแก้ปวดให้นะ" เขายิ้ม

"ขอโทษลิลี่เดียวนี้" แดร์ริลกล่าวเสียงแข็ง

แดร์ริลกล่าวโผงผาง "หูหนวกรึไง? ฉันบอกให้ขอโทษลิลี่"

นักเรียนบริเวณรอบ ๆ เห็นเหตุการณ์ได้ไม่กระจ่าง แดร์ริลเสียสติไปแล้วหรือยังไง? ทำไมเขาถึงกล้าพูดกับอาจารย์แบบนั้น

เคนท์ ฮูห์ ก้าวออกมาจากฝูงชน "แดร์ริล นายต่างหากที่ผิด" เขาประกาศกร้าว "หยุดทำตัวเป็นผู้สูงส่งสักที มิสเตอร์ซาเวียร์ เขาไม่ได้ตั้งใจจะปาบอลใส่นายกล้าดียังไงไปสั่งเขาให้ขอโทษ? นายคิดว่านายเป็นใคร? นายมันก็แค่ไอ้ลูกเขยบ้านคนอื่น"

เสียงหัวก็ดังสนั่นลั่นขึ้นมา

แดร์ริลไม่สนใจกับเสียงของเคนท์ "ฉันจะบอกเป็นครั้งสุดท้าย ขอโทษเธอซะ" เขาย้ำ

เมื่อตระหนักถึงสถานการณ์ ลิลี่กระตุกแขนเสื้อของแดร์ริล และกระซิบบอกเขา "แดร์ริล มันไม่เป็นไร"

เธอรู้ว่า ซาเวียร์ตั้งใจปาใส่เธอ อย่างไรก็ตาม ที่นี่คือโรงเรียนเฮกเซด แดร์ริลอาจจะทำถูกต้อง แต่เขาไม่มีทางจะเอาชนะอาจารย์ของที่นี่ได้

ซาเวียร์ขุ่นเคือง กับทุก ๆ คนที่มองพวกเขาอยู่ เขาไม่สามารถจะกล่าวขอโทษกับนักเรียนได้ เขาเลือดขึ้นหน้าและกร่นด่า "ไอ้สารเลว นายหาเรื่องตายรึไง? ได้!"

ซาเวียร์เตรียมจะเหวี่ยงหมัด

นักเรียนคนอื่น ๆ หัวเราะเยาะ ชอบใจที่แดร์ริลกำลังจะโดนซ้อม เขาสมควรโดน

ลิลี่และอีวอนวิตกกังวล ถึงแม้แดร์ริลจะรู้วิธีการต่อสู้ แต่เขาไม่มีทางจะเอาชนะครูพละได้อย่างแน่นอน

ในทางตรงกันข้าม แดร์ริลนั้นสุขุม ขบขันอยู่ในใจ ถ้าหากเขาได้เหวี่ยงหมัดต่อยก่อน ซาเวียร์คงตายอย่างอนาถ

ขณะหมัดของซาเวียร์กำลังจะเข้ากระทบหน้าแดร์ริล ก็มีเสียงแหลมดังก้องมาแต่ไกล

"หยุด" เสียงนั้นไม่ถึงกับดังสนั่น แต่ก็ทรงพลังอย่างล้นเหลือ เรือนร่างสุดเซ็กซี่เคลื่อนเข้ามาใกล้ขึ้นด้วยสีหน้าโมโหเดือลดาล

นั่นคือ แคทเธอรีน

"มิสเตอร์ ซาเวียร์ คุณกล้ารังแกลูกศิษย์ได้ยังไง?" แคทเธอรีนกล่าวถาม