คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 311

ซันนี่กล่าวต่อ "ความจริงแล้วมันก็ไม่ใช่เรื่องที่ยากมากนักในการปรุงโอสถ กุญแจสำคัญคือการเชี่ยวชาญในการจัดการสัดส่วนของวัตถุดิบและการควบคุมความร้อน แล้วการปรุงโอสถนั้นก็จะสำเร็จ ยังไงก็ตาม สูตรโอสถมากมายนั้นได้สาบสูญไปหลังจากผ่านมาหลายยุคสมัย"

"ยกตัวอย่างเช่น เม็ดยาเทวะ, โอสถรวมวิญญาณ สูตรยาน่าอัศจรรย์เหล่านั้นได้หายสาบสูญไปนานหลายรุ่นแล้ว ไม่มีใครรู้เกี่ยวกับพวกมันตอนนี้"

ใบหน้างดงามของซันนี่ดูเศร้าเมื่อเธอกล่าวแบบนั้น

'อาจารย์ซันนี่น่ารักจริงแฮะ ฮ่าฮ่า' แดร์ริลคิด

ซันนี่คิดว่าทั้งเม็ดยาเทวะและโอสถรวมวิญญาณนั้นเป็นสูตรโอสถอันน่าอัศจรรย์และเป็นเอกลักษณ์ แดร์ริลนั้นตื่นเต้นมากเมื่อได้ยินคำพูดของซันนี่

กล่าวตามตรง คัมภีร์โอสถแห่งอนันต์ได้บันทุกไว้ว่าเม็ดยาเทวะและโอสถรวมวิญญาณนั้นเป็นเพียงโอสถทั่ว ๆ ไป มีโอสถอีกมากมายที่มีคุณค่ามากกว่าโอสถรวมวิญญาณ นอกจากนั้น กรรมวิธีการปรุงโอสถรวมวิญญาณยังต้องการวตถุดิบเพียงเจ็ดถึงแปดชนิด ดังนั้นขั้นตอนการผลิตของมันจึงไม่ได้ยากมากนัก

'คัมภีร์โอสถแห่งอนันต์บอกว่ามีโอสถพิเศษที่สามารถปรุงได้จากปรมาจารย์ยุทธ์เท่านั้นด้วย มันคือโอสถวิมานอัศจรรย์ มันต้องการวัตถุดิบมากกว่าห้าสิบชนิดในการปรุง สูตรแบบนั้นเท่านั้นที่จะเรียกได้ว่าซับซ้อนต่อการผลิต' แดร์ริลคิด แต่เขาไม่ได้ตอบอะไรไป

จากนั้นซันนี่ก็เสริม "แดร์ริล ในเมื่อเธอสนใจในโอสถ บางทีเธออาจไปร่วมงานแข่งขันการปรุงโอสถกับอาจารย์ที่จะจัดขึ้นในวันอาทิตย์นี้ในเมือง ตงไห่ ดูนะ"

การแข่งขันปรุงโอสถ?

แดร์ริลแปลกใจ "มีการแข่งขันปรุงโอสถด้วย?" มีหลายเรื่องราวเหลือเกินที่เกิดขึ้นบนโลกใบนี้

ซันนี่พยักหน้า เธอยิ้มแล้วกล่าว "เหล่าผู้บ่มเพาะมีการแข่งขันการประลองยุทธ แน่นอนสิที่มันต้องมีการแข่งขันปรุงโอสถ สำนักทั้งหกจะจัดการแข่งขันปรุงโอสถขึ้นทุกสามปี"

ซันนี่เสริม "เธอต้องเข้าใจว่าเหล่าปรมาจารย์นักปรุงยานั้นหาได้ยากในท่ามกลางเหล่าผู่บ่มเพาะ นี่เป็นเพราะว่าสูตรยามากมายได้หายสาบสูญไป เหล่าปรมาจารย์นักปรุงยาส่วนใหญ่ต้องดิ้นรนอย่างมากในการฝึกฝนการเป็นปรมาจารย์ปรุงยาเนื่องจากอนาคตนั้นไม่แน่นอน นั่นทำให้จำนวนของปรมาจารย์นักปรุงยาทั้งหลายลดลง

แดร์ริลพยักหน้า ซันนี่พูดถูก

คนส่วนใหญ่ที่แดร์ริลรู้จัก ไม่ว่าจะเป็นผู้บ่มเพาะ หรือร่ำรวยและมาจากตระกูลอันมั่งคั่งยังไง ก็ไม่มีสักคนที่มีความรู้ด้านการปรุงโอสถเลย

นับตั้งแต่แดร์ริลเชี่ยวชาญในศาสตร์การปรุงโอสถ ทุกคนก็ปฏิบัติกับเขาเหมือนเป็นผู้ช่วยชีวิต

ยกตัวอย่าง เมแกน เทพธิดาผู้เย่อหยิ่ง ถึงกับเรียกเขาว่าพี่ชายเพื่อที่เธอจะได้ครอบครองเม็ดยาเทวะ

หรือแอ๊บบี้ บุคคลชื่อดังและทรงอำนาจจากเมือง ตงไห่ ยังต้องโน้มน้าวแดร์ริลอย่างสม่ำเสมอเพื่อให้เขาสอนเธอในศาสตร์การปรุงโอสถ

ซันนี่เสริมอีก "วัตถุประสงค์ของการแข่งขันก็คือการเฟ้นหาปรมาจารย์นักปรุงยาที่ยอดเยี่ยมที่สุดจากทั้งหกสำนัก ในงานแข่งขัน โอสถที่หายากที่สุดจะได้รับคะแนนสูงที่สุด พร้อมกับผู้ปรุงโอสถนั้นจะมีโอกาสเป็นแชมป์มากที่สุด แชมเปี้ยนนั้นจะได้รับรางวัลพิเศษ ในขณะที่รองชนะเลิศอันดับหนึ่งและสองจะได้รับโอกาสในการเรียนรู้วิชาพิเศษของหกสำนัก"

ว้าว! มีรางวัลด้วย?

เมื่อได้ยินเช่นนั้น แดร์ริลก็ตื่นเต้น

ถึงแม้ว่าเขาอาจจะไม่ได้เป็นแชมป์ แต่การเป็นที่สองและสามก็ไม่ได้เสียหายอะไร

ซันนี่กล่าวเพิ่มอีก "อาจารย์จะเข้าร่วมการแข่งขันปรุงโอสถปีนี้ และเมื่อคิดไปถึงว่าอาจารย์ยังขาดผู้ช่วย และเธอก็สนใจในการปรุงโอสถ เธอสามารถร่วมกับอาจารย์ในฐานะผู้ช่วยได้นะ"

ซันนี่กล่าวเสริมด้วยความตื่นเต้น "แดร์ริล การแข่งขันปรุงโอสถเกิดขึ้นเพียงทุกสามปี เธอต้องดีใจที่มีโอกาสได้เข้าร่วมและอย่าพลาดมันเชียว เธอจะได้เรียนรู้อะไรมากมาย"

ฮ่าฮ่า!

แดร์ริลสูดหายใจเข้าไปลึก ๆ แล้วยิ้มในขณะที่พยักหน้า "ได้อยู่แล้วครับ"

เขาไม่ได้อยากจะเข้าแข่งขัน แต่เมื่อคิดให้มาก เขาก็คิดว่ามันไม่ได้เสียหายอะไร จะมีปรมาจารย์นักปรุงยามากมายที่จะปรากฏตัวในงานแข่งขันที่จะต้องนำวัตถุดิบจำนวนมากมากับพวกเขาด้วย บางทีเขาอาจขอซื้อวัตถุดิบบางอย่างมาจากพวกเขาได้ ความท้าทายที่แดร์ริลกำลังเผชิญก็คือการขาดแคลนวัตถุดิบ

มันเป็นวันเสาร์ จึงไม่มีการเรียนการสอนที่สถาบันหกวิถี

ไม่กี่วันก่อน หม้อต้มยาระเบิดที่ห้องปรุงโอสภจากการจัดการที่ผิดพลาดของซันนี่ แดร์ริลนั้นก็บาดเจ็บจากเหตุการณ์นั้นเช่นกัน ถึงแม้มันจะเป็นเพียงบาดแผลเล็กน้อย แต่แดร์ริลก็ไม่สามารถทำตามแผนดินเนอร์ที่ให้ไว้กับเซอร์ซีได้

ลิลี่ออกจากโรงพยาบาลเมื่อวาน ด้วยการรักษาจากเชลลี ลิลี่จึงฟื้นตัวได้อย่างดี

แดร์ริลกำลังนอนหลับอยู่บนเตียงในตอนที่เขาได้ยินเสียงบางอย่างมาจากประตู พร้อมกับกลิ่นหอมที่ลอบเข้ามาในห้อง

จุ้บ!

วินาทีต่อมา เขารู้สึกถึงริมฝีปากอุ่น ๆ ที่จูบลงที่ปากของเขา ลิลี่ยิ้ม "ที่รัก ถึงเวลาตื่นแล้ว ดวงอาทิตย์ขึ้นแล้วนะ"

ลิลี่ดีใจที่ตัวเองยังมีชีวิตอยู่ ในที่สุดเธอก็เข้าใจว่าเธอต้องมีความสุขกับชีวิตที่มี เธออิ่มเอมกับทุกช่วงเวลาที่เธอมีร่วมกับแดร์ริล