คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 357

ก่อนหน้านี้ แม่ชีแห่งโชคชะตาและศิษย์สำนักง้อไบ๊ได้พักพิงอยู่ที่คฤหาสน์ดาร์บี้ เธอซาบซึ้งในความเมตตาที่ตระกูลดาร์บี้มอบให้พวกเธอ เมื่อเธอได้ยินข่าว แม่ชีแห่งโชคชะตาจึงรีบมาที่โรงพยาบาลทันที

เธอโมโหมากเมื่อเหตุเหตุการณ์ตรงหน้า

"นายท่านชราแห่งดาร์บี้ ได้โปรดสงบไว้ คุณป่วยหนัก โปรดดูแลร่างกายของคุณให้ดี ให้ฉันช่วยจัดการขยะแบบแดร์ริลเอง" เธอปลอบ

เธอจ้องแดร์ริลด้วยสายตาน่าขนลุก ในทันทีนั้น แดร์ริลก็รู้สึกเหมือนถูกกักขังโดยรังสีอันตรายและเริ่มตื่นตระหนกเล็กน้อย

'ทำไมแม่ชีแห่งโชคชะตาถึงอยู่ทุกที่เลยนะ? ที่สำคัญ ทำไมเธอถึงช่วยตระกูลดาร์บี้?' เขาสงสัย

แด๊กซ์ ผู้ที่อยู่ข้างแดร์ริล ขมวดคิ้วเมื่อเห็นเธอ แม่ชีแห่งโชคชะตาเป็นตัวตนที่ทรงพลัง

แดร์ริลพยายามอย่างที่สุดเพื่อสงบใจลง

"แม่ชีแห่งโชคชะตา ผมจำไม่ได้ว่าเคยไปล่วงเกินคุณนะ? ทำไมคุณต้องมาวุ่นวายกับผม?" เขาถามพร้อมขมวดคิ้ว

ครั้งแรกที่พวกเขาพบกันคือที่งานแข่งปรุงโอสถ เธอพยายามฆ่าเขาโดยไม่พูดอะไรสักคำ แล้วตอนนี้เธอก็ต้องการฆ่าเขาอีกครั้ง เขาสับสนเพราะเขาค่อนข้างมั่นใจว่าไม่เคยไปล่วงเกินอะไรเธอเลย

ใบหน้างดงามของเธอเต็มไปด้วยความขยะแขยง

"แดร์ริล ปู่ของนายป่วย แต่นายยังไม่ยินยอมจะบริจาคไขสัยหลัง ช่างเป็นหลานเนรคุณ ไม่แปลกที่นายสามารถทำเรื่องต่ำทรามกับน้องสะใภ้ได้ ฉันจะจัดการนายแทนตระกูลดาร์บี้วันนี้เอง" เธอโพล่งออกมา

'นายหนีรอดไปได้ตอนงานแข่งปรุงโอสถ ครั้งนี้ นายจะไม่โชคดีแบบนั้น' เธอคิดกับตัวเอง

ปราณเข้มข้นถูกปลดปล่อยออกมาจากแม่ชีแห่งโชคชะตา ในทันใดนั้น ทุกคนก็รู้สึกถึงรังสีทรงพลัง และทุกคนก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา พวกเขาตื่นเต้นมากที่จะดูเหตุการณ์ ด้วยแม่ชีแห่งโชคชะตาที่อยู่ในห้อง แดร์ริลก็จะต้องเป็นผู้บริจาค ไม่ว่าจะเป็นหรือตาย!

ไม่ว่าแด๊กซ์จะแข็งแกร่งแค่ไหน เขาก็อยู่ในระดับปรมาจารย์อาวุโสเท่านั้น ส่วนแม่ชีแห่งโชคชะตานั้นอย่างน้อยก็อยู่ในระดับปรมาจารย์ยุทธ์! ด้วยความสามารถของเธอ ต่อให้มีแด๊กซ์ 10 คน สู้กับกับในเวลาเดียวกันก็มีผลไม่ต่างกัน

แด๊กซ์เดินไปหาเธอแล้วจ้องเธออย่างไร้ซึ่งความหวาดกลัว "เธอผิดแล้ว อย่างแรก แดร์ริลไม่เคยจู่โจมน้องสะใภ้ตัวเอง อย่างที่สอง แดร์ริลตัดขาดกับตระกูลของเขาแล้ว ชายแก่ที่นอนอยู่บนเตียงไม่ใช่ปู่ของเขาอีกต่อไป อย่างที่สาม คนพวกนี้เกือบฆ่าพ่อของแดร์ริล พวกมันทำผิดกับเขามากมาย และเขาก็ไม่มีหนี้ค้างที่จะต้องเป็นผู้บริจาค ฉันไม่สนว่าเธอจะเป็นผู้อาวุโสของง้อไบ๊หรืออะไร แต่เธอไม่มีสิทธิ์มาทำตัวไร้เหตุผลแบบนี้!"

'นี่เขาบอกว่าฉันไร้เหตุผลเหรอ?' แม่ชีแห่งโชคชะตาคิด

ใบหน้าของแม่ชีแห่งโชคชะตามืดในขณะที่เธอตะโกน "เจ้าหนู ฉันรู้ว่านายเป็นคนที่ทรงอำนาจในเมืองนี้ แต่นายไม่มีสิทธิ์หยาบคายกับฉัน นายถามคนรอบ ๆ ดูว่าแดร์ริลเป็นใคร ถามสิว่ามีใครที่นี่เชื่อบ้างว่าแดร์ริลบริสุทธิ์!"

เธอเป็นถึงผู้อาวุโสของง้อไบ๊ ทุกคนแสดงความเคารพอย่างสูงต่อเธอทั้งนั้น แต่แด๊กซ์ยังกล้าบอกว่าเธอไร้เหตุผล?

"ท่านแม่ชี ผมบอกไปหลายครั้งแล้วนะว่าไม่เคยจู่โจมน้องสะใภ้ ถ้าคุณไม่เชื่อผม เราจะตรวจผลเลือดทันทีเลยก็ได้ในเมื่อที่นี่เป็นโรงพยาบาล เราจะได้หาได้ว่าใครกันแน่ที่เป็นพ่อเด็ก" แดร์ริลกล่าวแล้วเดินออกมา

ทันใดนั้น ใบหน้าของฟลอเรียนและยูมิก็มืดลงทันที

ใช่ ตอนนี้ทุกคนอยู่ในโรงพยาบาล หากพวกเขาตรวจผลเลือด ความจริงก็จะเปิดเผยทันที ยูมิกัดริมฝีปากแล้วเดินออกมา "แดร์ริล อย่าคิดว่าแกจะรอดจากเรื่องนี้ไปได้! ฉันรู้ว่าแกคิดอะไรอยู่ แกคิดจะหนีไปไม่ก็โทรขอความช่วยเหลือตอนที่กำลังตรวจเลือดใช่ไหม? กล้าดียังไงมาเล่นแง่ต่อหน้าแม่ชีแห่งโชคชะตา!"

หลังจากนั้น ทุกคนก็พยักหน้าด้วยความเห็นด้วย

"แม่ชีแห่งโชคชะตา แดร์ริลมันเจ้าเล่ห์ อย่าหลงกลแล้วปล่อยให้มันหนีรอดไปได้" ยูมิยิ้มอ่อน

"ไอ้เ-ี้ย! พวก-ึงมันโง่บัดซบ! โดยเฉพาะนังแม่ชีแห่งโชคชะตา! โง่บัดซบ! ฉันจะไปจากที่นี่กับแดร์ริล!" แด๊กซ์ตะโกนเพราะเขาไม่สามารถเก็บความโกรธได้อีกต่อไปแล้ว

แม่ชีแห่งโชคชะตาถูกกระตุ้นอย่างแรง เธอกรีดร้องออกมา "ในฐานะผู้บ่มเพาะ ฉันเกลียดการเห็นคนสารเลวไร้หัวใจแบบแดร์ริล! วันนี้ฉันจะฆ่าเขาไม่ว่าจะเป็นยังไงก็ตาม!"

เธอชี้กระบี่ในมือเธอไปที่แดร์ริล การเคลื่อนไหวนั้นรวดเร็วและอันตรายมาก

"แดร์ริล วิ่ง!" แด๊กซ์ตะโกน เขาไม่คิดว่าแม่ชีแห่งโชคชะตาจะโจใตีเร็วขนาดนี้ โดยไม่ลังเล เขาวิ่งไปข้างหน้าแดร์ริลแล้วปกป้องเขา

"แด๊กซ์ ระวัง!" แดร์ริลกล่าวด้วยความตกใจ

เขากัดฟันแล้ววิ่งไปข้างหน้า แม่ชีนี่อย่างน้อยก็เป็นระดับปรมาจารย์ยุทธ์ ต่อให้พวกเขาทั้งสองสู้กับเธอด้วยกัน พวกเขาก็ไม่มีโอกาสชนะอยู่ดี