คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 396

เธอใกล้จะอายุยี่สิบแล้ว แต่ก็ยังคงทำตัวเหมือนเด็กอยู่

แดร์ริลหัวเราะ เขากล่าว "ใช่ และเธอก็โตเป็นสาวแล้ว ให้ลิลี่ดูแลเธอนะ"

หัวใจของเขาเต้นระรัว เขาคิด 'เด็กคนนี้ไม่มีการปรุงแต่งอะไรเลย เธออยากจะพูดอะไรก็พูด'

ควีนนี่ไม่แยแส เธอกล่าว "มันไม่สำคัญหรอก แดร์ริลเป็นครอบครัวนะ"

แดร์ริลแทบพ่นน้ำที่เขาดื่มออกมาเมื่อได้ยินแบบนั้น

กริ๊ง! กริ๊ง!

มือถือของเขาพลันดังขึ้น มันเกือบจะสี่ทุ่มแล้ว ใครกันที่โทรมาดึกดื่นขนาดนี้?

เขามองมือถือของเขาและเห็นว่ามันมาจากแคทเธอรีน คีธ

แดร์ริลยิ้ม เขาไม่ได้ให้โอสถบูรณาการกับเธอมาหลายวันแล้ว เธอคงต้องกระวนกระวายแน่

ทันทีที่เขารับสาย แคทเธอรีนก็กล่าว "แดร์ริล เธอไม่ได้บอกเหรอว่าเธออยากจะพบครูใหญ่? โอกาสมาแล้ว! วันจันทร์หน้า หกสำนักหลักจะจัดการประชุมพิฆาตราชสีห์ ไม่เพียงแต่ครูใหญ่ของสถาบันเท่านั้นที่จะเข้าร่วม แต่สมาชิกระดับสูงของหกสำนักใหญ่เองก็จะอยู่ที่นั่นด้วยเช่นกัน! เธอจะเจอเขาที่นั่น!"

แดร์ริลดีใจ ตราบใดที่เขาสามารถพบครูใหญ่ได้ เขาก็ขโมยคัมภีร์ได้!

เขาคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วถามออกมา "มิสแคทเธอรีน อะไรคือการประชุมพิฆาตราชสีห์?" เขาไม่เคยได้ยินเรื่องการประชุมนี้ในสถาบันหกวิถีมาก่อน

แคทเธอรีนกล่าวอย่างจริงจัง "แดร์ริล ฉันมั่นใจว่าเธอเคยได้ยินเรื่องนิกายตำหนักอมตะ หนึ่งในสองพรรคมาร พวกเขาล้วนชั่วร้ายมาตลอด ในที่สุดพวกเราก็สามารถจับหนึ่งในจตุราชันย์พิทักษ์ได้—ราชสีห์ทองคำ ไซออน เฟเธอร์สโตน! ดังนั้นการประชุมพิฆาตราชสีห์นี้คือการประหารไซออนอย่างเป็นทางการ"

ราชสีห์ทองคำ? ไซออน เฟเธอร์สโตน? นั่นมันปู่ของเอเวอลิน!

แคทเธอรีนพลันกลายเป็นนุ่มนวล เธอกล่าว "แดร์ริล หลายวันมานี้ฉันดีขึ้นมาก เธอช่วยมอบโอสถบูรณาการที่เหลือให้ฉันหน่อยได้ไหม?"

ตั้งแต่วันที่แดร์ริลกลั่นโอสถบูรณาการ เขาก็สัญญาว่าจะมอบมันให้เธอวันละเม็ด แต่จนถึงตอนนี้ เขาเพิ่งมอบให้เธอได้เพียงสอง ห้าวันผ่านไป และเธอยังคงติดแหง็กอยู่ที่ระดับปรมาจารย์ขั้นสี่

เมื่อสัมผัสได้ถึงความกระวนกระวาย แดร์ริลก็หัวเราะ "ไม่ต้องกังวลหรอกครับ มิสแคทเธอรีน ผมจะให้ยาทั้งหมดกับคุณวันจันทร์หน้าที่สถาบัน"

แคทเธอรีนดีใจสุด ๆ เธอกล่าว "ขอบคุณนะแดร์ริล! ฉันสัญญาว่าฉันจะดีกับเธอที่สถาบัน..." แคทเธอรีนหน้าแดง จากนั้นเธอก็วางสายไป

เมื่อเขาวางสายลง ลิลี่และควีนนี่เองก็เพิ่งจะเสร็จการลองชุดที่พวกเธอซื้อ

ลิลี่ง่วงนิดหน่อยหลังจากที่ลองชุดเสร็จ เธอกล่าว "ฉันจะไปอาบน้ำแล้วไปนอนแล้วนะ"

เมื่อเธอเดินไปที่ห้องน้ำ ควีนนี่ก็กอดแขนของเธอแล้วกล่าว "ลิลี่ อาบน้ำด้วยกันเถอะ!"

ลิลี่ตะลึง เธอหน้าแดงขึ้น เธอกล่าว "เธอไม่ใช่เด็ก ๆ แล้วนะ ทำไมเธอยังอยากจะอาบน้ำกับพี่อีก? พี่จะไปอาบก่อน โอเคไหม?"

เธอลูบหัวของควีนนี่

ควีนนี่ไม่ยอมปล่อยลิลี่ไป เธออ้อนวอน "ได้ไง! หนูอยากอาบน้ำกับพี่!"

จากนั้นเธอก็เสริม "หนูไม่ใช่ผู้ชายนะ พี่ลิลี่ พี่กลัวว่าหนูจะทำมิดีมิร้ายรึไง?" ควีนนี่มองลิลี่อย่างไร้เดียงสา

ลิลี่หมดหนทาง เธอพยักหน้า

ควีนนี่ร่าเริงขึ้นมา "เย่! ไปอาบน้ำกันเถอะ!" จากนั้นเธอก็หันไปหาแดร์ริลแล้วแลบลิ้นออกมา เธอกล่าวอย่างแก่นแก้ว "อิจฉาหนูไหมล่ะ?"

คุณพระ แดร์ริลพูดไม่ออก แน่นอนสิ เขาต้องอิจฉาอยู่แล้ว เขาอิจฉาจะตายอยู่แล้วด้วย

ตั้งแต่แต่งงานกับลิลี่มา พวกเขาไม่เคยทำอะไรกันเลย ยกเว้นแค่จับมือ อย่างมากที่สุด พวกเขาก็แค่จูบกันตอนเทศกาลไหว้พระจันทร์ที่ผ่านมา

การจะอาบน้ำด้วยกันได้มันเป็นแค่เรื่องเพ้อฝัน

ใบหน้าของลิลี่แดง เธอโพล่งออกมา "ไปกันเถอะ!"

ห้องน้ำนั้นเป็นห้องน้ำแบบเปิดที่มีกระจกขุ่น แดร์ริลพยายามที่จะละความสนใจจากเงาของสองสาวในห้องน้ำด้วยการเล่นมือถือ แต่เขาก็ยังนั่งไม่ติดที่อยู่ดี