คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 432

แดร์ริลได้ยินเสียงแห่งความปลาบปลื้มในทันที ตามมาด้วยการปรากฏกายของทรวดทรงงดงามเบื้องหน้าเขา

เสียงนั่นมาจากลิลี่

แดร์ริลห้ามตัวเองไม่ได้ที่จะหัวเราะเมื่อเห็นดวงตาเศร้าหมองของลิลี่ "เป็นอะไรไป หนูน้อยลิลี่? ทำไมตาของเธอแดงก่ำขนาดนี้ล่ะ?"

ลิลี่กุมมือของแดร์ริลแน่น ขณะเธอเอนตัวลงไปบนร่างกายของเขาและร้องไห้ด้วยน้ำตาแห่งความสุข "สามีที่รัก... มันน่าประหลาดใจมากที่นายตื่นขึ้นมา ฉันคิดว่าฉันจะเสียนายไปแล้ว..."

ลิลี่ ได้เฝ้าสวดมนต์อ้อนวอนภาวนามาอย่างต่อเนื่องตั้งแต่แดร์ริลได้รับบาดเจ็บ! ในที่สุดสวรรค์ก็ดลบันดาลรับฟังเธอ และตอนนี้แดร์ริลก็ฟื้นกลับคืนขึ้นมาแล้ว...

แน่นอนที่ว่า ผู้ซึ่งทุ่มเทเสียสละมากที่สุดไม่ใช่ใครที่ไหนนอกไปเสียจากอีวอน คนที่เอายาฟื้นสภาพเก้าโอสถมามอบให้กับพวกเขา

แดร์ริลรู้สึกอบอุ่น ขณะเขาเห็นน้ำตาของลิลี่และเอามือแปะไปที่ไหล่ของเธอ "โอ๋ โอ๋ ตอนนี้ฉันไม่เป็นอะไรแล้ว..."

เขายิ้มเบิกบานใจ และกล่าวต่อ "อีกอย่าง ฉันจะตายได้ยังไง ในเมื่อเรายังไม่ทันได้มีอะไรกันเลย?"

ลิลี่ขวยเขินและใบหน้าอันงดงามของเธอกลายเป็นสีแดงในทันทีเมื่อได้ยินคำกล่าวของแดร์ริล

แดร์ริลยังคงปากหวานเหมือนเดิมแม้กระทั่งตอนนี้!

ลิลี่ยืนขึ้นและกระทื้บเท้าของเธอ "ช่างเสียมารยาท"

เธอห้ามไม่ได้ที่จะซุกแดริลไว้ใต้ผ้าห่มขณะที่เธอพูดและถามเขาอย่างอ่อนโยน "สามีที่รัก นายหิวไหม? ฉันจะไปทำอะไรมาให้กิน"

แดร์ริลนั้นหมดสติไปสองวัน และเขาไม่ได้ดื่นน้ำแม้แต่หยดเดียว ไม่มีผู้บ่มเพาะคนไหนสามารถอดทนได้กับสถานการณ์เช่นนี้

แดร์ริลเลียริมฝีปากที่แห้งเหือดของเขาด้วยรอยยิ้ม "ฉันไม่หิว แค่กระหายน้ำนิดหน่อย"

ลิลี่พงกหัวของเธอก่อนจะลุกลนรินน้ำใส่แก้วหลังจากได้ยินแดร์ริลกล่าว เธอระมัดระวังประคับประคองแดร์ริลลุกขึ้น และป้อนน้ำเปล่าให้กับเขา ถึงแม้ว่าการเคลื่อนไหวของเธอจะซุ่มซ่ามนิดหน่อย แต่มันก็ยังคงอ่อนโยนและใจดี

อึก อึก

แดร์ริลมีความสุขได้ดื่มน้ำไปอีกสองสามอึกใหญ่ ระหว่างที่ได้สัมผัสถึงความอ่อนโยนของลิลี่ เขารู้สึกดีขึ้นมากในทันที