คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 483

โซรันลุกขึ้นยืนทันทีสีหน้าของซูซานซีดเซียวขณะที่เธอถาม "เธอแน่ใจไหมว่าเห็นรอยเท้า?"

ป่าลูกท้อเบ่งบาน คือค่ายกลที่สลับซับซ้อน! ใครก็ตามที่เข้าไปจะไม่มีวันได้กลับออกมา!

เมื่อเธอได้แต่งงานกับโซรัน เธอต้องการที่จะเข้าใจค่ายกลของป่าเธอใช้เวลาศึกษาวิจัยอยู่นานหลายปี แต่เธอก็ยังไม่พบกับคำตอบ

เมื่อไม่กี่ปีก่อน คนรับใช้หลายคนเข้าไปด้วยความอยากรู้แต่ก็ไม่เคยพบเห็นพวกเขากลับออกมาอีกเลย

มันไม่มีสัญญาณโทรศัพท์มือถือในป่า ต่อให้ใช้กำลังภายในไม่ว่ากำลังภายในจะแข็งแกร่งแแค่ไหนพวกเขาก็ไม่สามารถจะเหินอากาศบินออกมาได้! อีกอย่างตระกูลคาร์เตอร์ก็ได้ตั้งเสาหินศิลาจารึกไว้หน้าทางเข้าของป่าเมื่อนานมาแล้ว เพื่อป้องกันผู้คนไม่ให้เข้าไป

แดร์ริลก็อ่านหนังสือออก แล้วทำไมเขาถึงยังเข้าไปข้างใน?

คนรับใช้ตอบตามหน้าที่ "นายหญิง มันมีรอยเท้าอยู่ที่ปากทางเข้าของป่าจริง ๆ แต่มันเป็นรอยเท้าของใครฉันก็ไม่มั่นใจมากนัก"

"อะไร?... เราจะทำยังไงกันดี?" โซรันกระวนกระวาย เขารีบเร่งมุ่งหน้าไปที่ป่า เขาจะไม่ยอมปล่อยให้มีอะไรเกิดขึ้นกับลูกทูนหัวของเขา ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม!

ทุกคนตามโซรันไป ยกเว้นเรเชลและซูซาน

ซูซานจิบน้ำชา เธอค่อย ๆ เม้มปากแล้วถาม "เรเชลบอกความจริงแม่มา ลูกหลอกแดร์ริลให้เข้าไปในป่าใช่ไหม?"

ซูซานไม่ใช่แค่เพียงเป็นเลิศในวิชาค่ายกล เธอยังสามารถอ่านใจคนได้ สัญชาตญาณของเธอบอกเธอว่าเรเชลเป็นคนที่นำทางแดร์ริลเข้าไปในป่า อย่างไรก็ตามแดร์ริลไม่ใช่คนซื่อบื้อเขาจะต้องเห็นป้ายเตือนแต่เขาก็ยังจะเข้าไปข้างใน