คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 502

ชาวประมงไม่กี่คนที่ยืนเห็นเหตุการณ์อยู่ไกล ๆ อดไม่ได้ที่จะต้องเข้ามา พวกเขาเข้ามาหาบรรดาเด็กนักเรียนและให้คำแนะนำ "ไอ้หนู จ่ายเงินพวกมันไปเถอะ ถือว่ามันเป็นค่ารับประกันความปลอดภัยของพวกหนูเอง พวกหนูคงไม่อยากมีปัญหากับพวกมันหรอก พวกมันมาจากสำนักชายฝั่ง! พวกหนูฉิบหายแน่ถ้าไม่ยอมจ่ายตังให้พวกมันในวันนี้"

คนในท้องถิ่นบริเวณใกล้เคียงต่างก็พยักเห็นด้วยในความเป็นห่วง

สำนักชายฝั่งตั้งอยู่ที่ชายหาดทองคำตั้งแต่โบราณกาล อิทธิพลของพวกเขาไม่ควรที่จะถูกประเมินต่ำเกินไป! สมาชิกของสำนักมักทำตัวกร่างออกอาละวาดตามบริเวณชายหาด!

สำนักเป็นเจ้าของกิจการธุรกิจกีฬาเรือยนต์และไม่ว่าใครก็ตามที่มาเช่าเรือของพวกเขา มักจะโดนโกงเงินไปก้อนใหญ่

บรรดานักท่องเที่ยวจะไม่นึกถึงอิทธิพลของสำนักชายฝั่ง แต่บรรดาชาวประมงในท้องถิ่นจะรู้จักกับพวกเขาเป็นอย่างดี!

สำนักได้ครอบงำอุตสาหกรรมอาหารทะเลเนื่องจากจำนวนคนและอิทธิพลของพวกเขา ชาวประมงทุกคนถูกบังคับให้ยกผลกำไรให้แก่พวกเขา ถ้าหากไม่ทำตามจะถูกพวกเขาข่มเหงรังแก และจะขัดขวางพวกเขาจนไม่สามารถทำการประมงได้ บรรดาชาวบ้านต่างเกลียดชังพวกเขา แต่ก็ไม่มีใครกล้าที่จะส่งเสียงออกมา!

บรรดาคนในท้องถิ่นรีบเร่งเข้ามาหาเด็กนักเรียนเพื่อให้คำแนะนำแบบเดียวกัน พวกเขาเป็นห่วงว่าบรรดาเด็กเหล่านี้กำลังหาเรื่องใส่ตัวเอง ถ้าหากพวกเขาได้ไปล่วงเกินแมนนี่และพรรคพวกของเขา

สำนักชายฝั่ง?

เดคแลนและคนอื่น ๆ ตัวแข็งทื่อหลังจากได้ยินคำกล่าวของชาวประมงพวกเขารู้สึกท้องไส้ปั่นป่วน

พวกเขาคิดว่าแมนนี่และลูกสมุนของเขาเป็นเพียงแค่นักเลงในท้องถิ่นเท่านั้น

พวกเขาไม่คิดว่าจะเป็นคนในยุทธจักร นั่นคงอธิบายได้ว่าทำไมเขาถึงเรียกลูกสมุนมาได้มากมายขนาดนี้ในทันที

ดูเหมือนว่าจะเป็นความคิดที่ผิดมหันต์ ที่จะไปยุ่งกับคนพวกนี้

อย่างไรก็ตาม อีเว็ตต์ขมวดคิ้วของเธอและกล่าวถาม "สำนักชายฝั่ง? พวกเรามาจากสถาบันหกวิถี พวกนายมาต้มตุ๋นหลอกเอาเงินพวกเราชัดเจนขนาดนี้ ทำไมเราจะต้องจ่ายเงินให้พวกนายด้วย?"

แมนนี่ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ และจี้มีดพร้าลงไปบนคอหอยของเดคแลนต่อ

เดคแลนแทบจะร้องไห้ เขาพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ "ทำไมเราไม่ยอมจ่ายเงินพวกมันไป?"

บ้าจริง! เขาไม่อยากจะทำตัวขี้ขลาดต่อหน้าอีเว็ตต์

อย่างไรก็ตามมีดพร้ายังจ่ออยู่ที่คอหอยของเขา

เขาอาจจะหัวหลุดออกจากบ่าได้ ถ้าหากแมนนี่เกรี้ยวกราดขึ้นมา ถึงแม้ว่าเขาจะห่วงภาพลักษณ์ของตัวเอง แต่ชีวิตของเขามันสำคัญกว่า! เดคแลนรู้สึกสิ้นหวัง แทบจะน้ำตาเล็ดขณะที่เขาพูด

อีเว็ตต์นั้นไม่พอใจ "เดคแลน ทำตัวให้สมกับเป็นชายชาตรีหน่อยได้ไหม? พวกมันไม่มีเหตุผล! พวกมันทำตัวป่าเถือนราวกับว่าบ้านเมืองไม่มีกฏหมาย ฉันเชื่อในความยุติธรรม!"

"ความยุติธรรม?" ลูกสมุนต่างพากันหัวเราะเยาะ

แมนนี่เย้ยหยัน "สาวน้อย พวกเราคือสำนักชายฝั่ง เราเป็นคนออกกฏในชายหาดทองคำ!"