คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 55

อีวอนและเอลซ่ารู้สึกขาอ่อน พวกเธอตกตะลึง!

'เขาสามารถระบุได้จริง ๆ ว่ามันคือวัตถุโบราณ?'

ท่าทางตื่นเต้นของคิงส์ตันบนใบหน้านั้นทำให้ความสงสัยของพวกเธอหายไป

"เฮ้ หลังจากคุยกันมาตั้งนาน สรุปคุณต้องการจะซื้อมันไหมเนี่ย?"

ชายหัวล้านนั้นเริ่มหมดความอดทน

แดร์ริลลอบยิ้มจาง ๆ

'ชายคนนี้ต้องเป็นคนธรรมดาแน่ เขานำสมบัติล้ำค่ามาในตำหนักไข่มุก แต่เขากลับเรียกเงินแค่ครึ่งล้านเหรียญ!'

เมื่อคิดไปถึงโคลนที่ติดอยู่ตรงก้นของแจกันดินเผา แดร์ริลก็มั่นใจแล้วว่ามันต้องถูกขุดขึ้นมาจากที่ใดสักที่ 'ชายหัวล้านคนนี้ดูลึกลับ เขาไปขุดแจกันนี่มาจากไหนกัน?' แดร์ริลขมวดคิ้วขณะที่เขากำลังคิด

"แน่นอน! ผมจะซื้อมัน!"

คิงส์ตันพยักหน้าซ้ำไปมาเขากลัวว่าชายหัวล้านจะเปลี่ยนใจ

จากนั้น คิงส์ตันก็หันไปตะโกนบอกปีเตอร์ วิลเลียมส์ "เร็วเข้า จ่ายเงินให้คุณผู้ชายคนนี้"

หลังจากนั้น เขาก็หยิบแจกันดินเผามาอย่างระมัดระวัง และบอกให้อีวอนนำกล่องมาใส่มันเก็บไว้

เจ้าของร้านวัตถุโบราณคนอื่นหน้าเขียวคล้ำด้วยความริษยา

พวกเขามองไปที่แดร์ริลด้วยสายตาที่เปลี่ยนไป

'เจ้าหนุ่มนี่รู้ว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่!'

ปีเตอร์จ่ายเงินให้ชายหัวล้าน เขานำมือถือออกมาตรวจเงินที่ถูกโอนเข้ามาในบัญชีของเขา ก่อนจะออกจากร้านไปด้วยความยินดี

คิงส์ตันมองที่แดร์ริลแล้วกล่าว "แดร์ริล ฉันไม่คิดมาก่อนว่าเธอจะมีความรู้เชิงลึกในเรื่องวัตถุโบราณ อีวอนเจอคนที่ถูกต้องแล้วจริง ๆ! แม้ว่าเธอจะยังหนุ่ม เธอก็ประสบความสำเร็จอย่างมาก!"

แดร์ริลยิ้มอย่างสุภาพเมื่อสุภาพบุรุษชราชื่นชมเขา

"เธอช่วยฉันให้ได้รับสมบัติอันหายากนี้ ฉันจะเลี้ยงมื้อเย็นเธอคืนนี้ เราไปดื่มกันสักเล็กน้อยสองคนเป็นอย่างไรล่ะ?" คิงส์ตันมองแดร์ริลด้วยความกระตือรือร้นและกล่าวเชิญชวน

แจกันของซูหยานผู้ขจร

คิงส์ตันนั้นแทบไม่เชื่อว่าสมบัติล้ำค่านี้จะตกอยู่ในมือเขา

คิงส์ตันขนลุก เขายิ่งกว่าตื่นเต้นไปแล้ว

นอกจากความดีใจ เขายังสนใจในตัวแดร์ริลมาก

เขารู้เพียงว่า แดร์ริลนั้นเป็นลูกเขยที่แต่งเข้าตระกูลลินดัน

เขาไม่เคยคิดว่าแดร์ริลนั้นจะมาแสดงทักษะอันน่าเหลือเชื่อในตำหนักไข่มุก

'ฉันต้องคุยกับชายหนุ่มคนนี้เพื่อจะได้รู้จักเขามากขึ้น!'

อย่างไรก็ตาม แดร์ริลนั้นดูจะไม่สนใจคำเชิญชวนของคิงส์ตันเท่าไหร่

แดร์ริลนึกถึงชายหัวล้าน

"ดื่มเหรอครับ? คงต้องไว้วันหลัง ผมมีบางอย่างต้องไปทำ คงต้องขอตัวก่อนครับ" เขาจำได้ว่าชายหัวล้านคนนั้นเดินไปที่สุดถนน แดร์ริลรีบกล่าวก่อนจะพุ่งออกนอกตำหนักไข่มุกไป

คิงส์ตันและอีวอนมองหน้ากัน พวกเขาไม่รู้ว่าทำไมแดร์ริลต้องรีบจากไปขนาดนั้น

เมื่อแดร์ริลออกมาข้างนอก เขาก็เห็นว่าชายหัวล้านยังไปได้ไปไกลนัก เขาจึงตามชายคนนั้นไป แต่ยังรักษาระยะห่างไว้