คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 563

”แถมเขายังดูหล่อเกินไปอีกด้วย!”

อย่างไรก็ตามมีบางคนจากผู้ชมจดจำแดร์ริลได้

“นั่นมันไม่ใช่ไอ้ลูกเขยบ้านคนอื่นหรอกเหรอ?”

“ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่เขามีลูกสาว?” ฝูงชนตะโกนขึ้นมา

ในไม่ช้าคำถามครหาก็หมดสิ้นเสียงไปจากฝูงชน ท้ายที่สุดอย่างไรมันก็มีคนเป็นหลายหมื่นคน มันคือฝูงชนที่จอแจ

แองเจลล่าไม่สามารถที่จะได้ยินเสียงตะโกนของฝูงชน ขณะเธอสวมกอดเอเวอลีน

จิตใจของเอเวอลีนว่างเปล่าเมื่อศิลปินในดวงใจของเธอสวมกอดเธอ ทันใดนั้นเธอก็ไม่ได้รู้สึกโกรธอีกต่อไป แต่กลับกลายเป็นดีใจลิงโลด

แองเจลล่ามองไปที่เอเวอลีนและกล่าว “หนูน้อย ฉันเห็นว่าพ่อของหนูรักหนูมาก ความปรารถนาทั้งหมดของเขาก็เพื่อตัวหนูเอง ทำไมหนูไม่ไปกอดเขาด้วยล่ะ?”

'อะไร? เธอต้องการให้ฉันกอดไอ้ตูดหมึกนี่ด้วยงั้นเหรอ?' เอเวอลีนคิด

เธอสั่นสะท้านอย่างขัดใจ อย่างไรก็ตามเธอกำลังยืนอยู่ต่อหน้าฝูงชนจำนวนมาก ถ้าเธอไม่สวมกอดแดร์ริล ศิลปินในดวงใจของเธอคงจะผิดหวังและมันคงจะเป็นเรื่องที่กระอักกระอ่วนเป็นอย่างมาก

ในขณะนั้นเอเวอลีนกัดริมฝีปากจนเแทบจะเลือดออก เธอกอดแดร์ริลอย่างรวดเร็วและรีบปล่อยอย่างช่วยไม่ได้

แดร์ริลรู้สึกบันเทิงใจที่เอเวอลีนนั้นถูกสถานการณ์บังคับให้สวมกอดเขา

“ลูกสาวที่แสนดีของฉัน ความปรารถนาของหนูสำเร็จแล้ว เราลงไปกันเถอะ” แดร์ริลรบเร้าและฉีกยิ้มให้เธอ

เอเวลีนกรอกสายตามองเขาก่อนที่จะหันไปยิ้มให้แองเจลล่าขณะพวกเขาเดินลงจากเวที

คอนเสิร์ตดำเนินมาถึงจุดสิ้นสุด แต่ฝูงชนต่างไม่เต็มใจที่จะจากไป แองเจลลาเองเมื่อเห็นความคลั่งไคล้ของฝูงชน เธอก็ไม่เต็มใจที่จะจบคอนเสิร์ตเช่นกัน เธอมีเพลงส่งท้ายอีกสองสามบทเพลงและขับร้องร่วมกับฝูงชนก่อนที่มันจะจบลงจริง ๆ ฝูงชนยังคงอยู่ที่นั่นเป็นเวลานานก่อนจะจากไปอย่างไม่สมัครใจ

แดร์ริลเดินจับมือกับลิลี่พากันออกไป เอเวอลีนรีบวิ่งเข้ามาและเตะแดร์ริลเข้าไปที่บั้นท้ายของเขา เกือบจะทำให้เขาหัวคะมำ

“ลูกสาวที่แสนดีของฉัน ทำไมหนูถึงเตะพ่อได้ลงคอ?” เขากล่าวอย่างอารมณ์เสีย

เอเวอลินยังคงเป็นใบ้อยู่ เธอกรอกตามองแดร์ริลและเดินออกไป เซอซีรู้สึกโกรธเคืองแต่เธอกลับรู้สึกว่าเรื่องทั้งหมดเป็นเรื่องน่าขัน