คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 593

อีกด้านหนึ่งของคู่สาย ใบหน้าของอีวอนเปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำตา เธอไม่ได้ร้องไห้ออกมาเสียงดัง เพราะเป็นห่วงว่าแดร์ริลจะรู้สึกท้อแท้สิ้นหวัง

เธอกลั้นน้ำตาและแกล้งทำเป็นสุขุมใจเย็น "แดร์ริล ไม่แน่ว่านี่อาจจะเป็นโชคชะตาของเราที่ถูกลิขิตไว้ไม่ให้อยู่ด้วยกัน นายไม่จำเป็นต้องรู้สึกแย่ ฉันจะถูกส่งตัวกลับไปที่บ้าน นายอยู่ไหน? ฉันคิดถึงนาย นายมาอยู่กับฉันในวาระสุดท้ายได้ไหม?"

"ไม่!"

แดร์ริลถึงกับหัวใจสลายเมื่อได้ยินแบบนั้น เขาไม่สามารถจะกลั้นน้ำตาของเขาได้

"อีวอน ฉันจะไม่ปล่อยให้เธอตาย ไม่มีวัน! เธอจะตายไม่ได้!" แดร์ริลโวยวาย "รอฉันก่อน อีวอน เธอต้องรอฉัน"

ตู้ด!

แดร์ริลวางโทรศัพท์มือถือลงพร้อมกับดวงตาอันแดงก่ำ

"แดร์ริล เกิดเรื่องอะไรขึ้น?" แด๊กซ์ขมวดคิ้วและกล่าวถาม

ทำไมจู่ ๆ แดร์ริลก็รู้สึกเศร้าโศกเสียใจมากขนาดนี้?

แดร์ริลกำหมัดแน่นและกล่าวตอบด้วยนำ้เสียงอันแหบแห้งของเขา "เข็มเงินพิสุทธิ์ของอีวอนโดนดึงออกไป..."

แดร์ริลร้องไห้ฟูมฟาย "แด๊กซ์ ฉันจะทำยังไงดี? อีวอนมีชีวิตอยู่ได้อีกแค่สามชั่วโมงเท่านั้น ฉันควรจะทำยังไงดี?" น้ำตาของเขาไหลพรั่งพรูออกมาไม่ขาดสาย เขาไม่เคยรู้สึกย่ำแย่เท่านี้มาก่อนในช่วงชีวิตยี่สิบปีของเขา เขาไม่เคยรู้สึกสิ้นหวังเท่านี้มาก่อน

อะไร?

แด๊กซ์ตกตะลึงไปชั่วขณะและกำหมัดแน่น แดร์ริลเคยบอกเขาไว้ก่อนหน้านี้ว่าอีวอนยังมีชีวิตอยู่ต่อได้ก็เพราะเข็มเงินพิสุทธิ์ที่ฝังอยู่ในตัวเธอ ซึ่งมันไม่ควรถูกดึงออก