คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 621

โมนิก้าขบริมฝีปากของเธอ เธอรู้สึกประหม่า

เธอตัดสินใจทำตามแผนที่วางไว้เพื่อหาทางออกจากเกาะสราญรมย์ แม้ว่าแดร์ริลจะไม่มาตามนัดก็ตาม

ช่วงเวลากลางคืนคือจังหวะที่ดีที่สุดที่จะออกจากเกาะ เธอจะไม่มีโอกาสอีกถ้าเธอไม่คว้ามันไว้

…

เป็นเวลาสองทุ่มในยามค่ำคืน

ทุกคนต่างเพลิดเพลินกับอาหารอันโอชะในห้องโถงหลัก

โมนิก้าดื่มแอลกอฮอล์ไปพอประมาณและกล่าวลาประมุขแห่งนิกายจ้าวสวรรค์ เธอให้เหตุผลว่าเธอรู้สึกไม่สบาย แล้วเธอก็กลับมาที่ห้องของเธอ

ท่านประมุขนิกายไม่ได้รู้สึกว่ามันผิดปกติอะไร เพราะโมนิกาเป็นคนคออ่อน

เมื่อเธอกลับมาถึงห้องของเธอ โมนิก้าก็เปลี่ยนเป็นชุดลำลองธรรมดาเธอแต่งหน้าบาง ๆ เพื่อหลีกเลี่ยงความสนใจ

เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยดีแล้ว เธอก็หยิบคบเพลิงขึ้นมาจุดไฟและโยนลงไปบนเตียง

ไม่นานหลังจากนั้น มันก็เกิดเพลิงไหม้ครั้งมโหฬารและไฟลุกลามไปตามบ้านช่องอีกสองสามหลังในบริเวณใกล้เคียง

โมนิก้าขบริมฝีปากของเธอและวิ่งไปที่ตรอกโดยไม่หันกลับมามอง

เธอคิดว่าจะพบกับอุปสรรคบางอย่างระหว่างทางหนี แต่ก็ไม่มีเหตุการณ์อะไรเลวร้ายเกิดขึ้น เธอมาถึงชายหาดอย่างราบรื่น

เธอกระโดดลงไปในเรือประมงลำหนึ่งแล้วสตาร์ทเครื่องยนต์ ขณะที่เรือกำลังแล่นออกไปนายหญิงแห่งนิกายก็หันหลังกลับไปมองที่กองเพลิงบนเกาะสราญรมย์ เธอฉีกยิ้ม

ในที่สุด เธอก็หนีออกมาได้

ในเวลาเดียวกัน ภาพของแดร์ริลก็ผุดขึ้นมาในหัวของเธอ

‘แดร์ริลนายอยู่ไหน ทำไมนายไม่กลับมาหาฉัน? ฉันจะไปเมืองตงไห่เพื่อตามหานาย’ โมนิก้าคิด

โมนิก้ากัดริมฝีปากจนของเธอแรงเสียจนเลือดไหล

เรือประมงเคลื่อนตัวช้ามาก หลังจากใช้เวลาบนเรือหนึ่งคืนในที่สุดโมนิกาก็มาถึงที่เมืองตงไห่

โมนิก้ารู้สึกตื่นเต้นมากตอนที่เธอหนีออกจากเกาะสราญรมย์ เมื่อเธอขึ้นฝั่งเข้าเทียบท่าเธอก็รู้ตัวทันทีว่าเธอกำลังประสบกับปัญหา

เธอรู้เพียงแค่ว่าแดร์ริลอาศัยอยู่ในเมืองตงไห่ เธอไม่ได้ถามว่าบ้านของเขาอยู่ที่ไหนและเรื่องสำคัญที่สุดคือโมนิกาไม่ได้ใช้โทรศัพท์มือถือมานานหลายปีตอนที่เธออาศัยอยู่บนเกาะแห่งนั้น

เธอกำลังพบกับอุปสรรคอันใหญ่หลวง เธอจะสามารถหาตัวแดร์ริลในเมืองที่กว้างใหญ่ไพศาลอย่างเมืองตงไห่ได้อย่างไร?

เธอจะทำเช่นไรดี?

เธอยืนอยู่ที่ท่าเทียบเรือ เธอดูงดงามแต่เปี่ยมไปด้วยความวิตกกังวล

“คนสวย คุณต้องการความช่วยเหลือไหม?” ชายหนุ่มท่าทางดูมีพิรุธ เดินเข้ามาหาเธอด้วยรอยยิ้ม

เขาคือเจ เนดลีย์ เขาคือหัวขโมยลักเล็กขโมยน้อยที่ไม่มีงานทำ เขาขโมยทุกสิ่งที่เขาสามารถเอามาประทังชีวิตได้

เจสังเกตเห็นโมนิก้าในตอนที่เธอเทียบท่าเข้ามา

เขามีประสบการณ์ของหัวขโมยมาหลายปี เขารู้ว่ากระเป๋าถือในมือของโมนิก้ามันมีมูลค่ามากและมันจะต้องมีของมีค่าอีกมากอยู่ในกระเป๋าถืออีกด้วย

เขาคิดถูกแล้ว กระเป๋าถือของโมนิก้าเป็นงานทำจากมือทั้งหมด มันทำมาจากผ้าทองคำวัสดุที่ใช้คือวัสดุที่หายากมาก แม้ว่าจะเป็นทองคำแต่มันก็นุ่มราวกับใยผ้า

โมนิก้าขนเครื่องประดับทั้งหมดของเธอใส่กระเป๋ามาด้วย ในตอนที่เธอหนีออกจากเกาะสราญรมย์ เธอรู้ว่ามันสามารถเอาไปแลกเป็นเงินได้