คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 683

จากนั้นแดร์ริลก็หันหลังและเดินจากไปด้วยใบหน้าที่มืดมนและเศร้าสร้อย

…

กลับมาที่ค่ายพักแรมของกองทัพโลกใหม่

ภายในเต็นท์ทหาร สโลนนั่งอยู่บนเก้าอี้ที่มีไว้สำหรับแม่ทัพ เธอถูกห้อมล้อมไปด้วยบรรดาทหารจำนวนมาก ทุกคนต่างดูมัวซัว

มีแผนที่ของเมืองตงไห่วางอยู่เบื้องหน้าพวกเขา

พวกเขากำลังศึกษาหาทางเพื่อเข้าโจมตีเมือง

“รายงาน!”

นายทหารเดินเข้ามาคุกเข่าต่อหน้าสโลน เขากล่าว "ท่านแม่ทัพ นายท่านแดร์ริลกลับมาแล้ว"

แดร์ริลเดินเข้ามาในเต็นท์

สโลนพยักหน้า เธอชำเลืองมองแดร์ริลและกล่าวถามอย่างเรียบเฉย “ภารกิจของนายเป็นยังไงบ้าง?”

แดร์ริลยิ้มเจื่อน ๆ เขาก้าวเท้าขึ้นมาข้างหน้าและรายงานเรื่องราวที่แต่งขึ้นเอง “ท่านแม่ทัพสโลน บรรดาคนเหล่านั้นจากทั้งหกสำนักหลักเฉลียวฉลาดมาก ผมนำกองกำลังขนาดเล็กเข้าโจมตีพวกเขา แต่พวกเขาก็ซุ่มโจมตีพวกเรา ทหารทั้งหมด 30 นายเสียชีวิตในภารกิจ”

แดร์ริลรู้สึกกระวนกระวายใจ เขาก้มหัวลงเพื่อที่เขาจะได้ไม่ต้องสบตากับสโลน

“เท่านี้เองเหรอ?” ความผิดหวังฉายวับในดวงตาของสโลน จากนั้นเธอก็กวาดสายตามองแดร์ริลอยู่สักพัก เธอยกมือขึ้นและกล่าว “นายคงจะอ่อนเพลียมากแล้ว ไปพักผ่อนก่อนเถอะ”

สโลนไม่เคยคาดหวังว่าแดร์ริลจะประสบความสำเร็จในภารกิจของเขา

แดร์ริลโล่งใจที่ได้ยินเช่นนั้นเขากล่าวตอบ "ขอบคุณท่านแม่ทัพ" จากนั้นเขาก็รีบเดินออกจากเต็นท์ทหาร

เขาถอนหายใจในความโล่งอก

เมื่อแดร์ริลออกมาด้านนอก เขาก็สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ขณะเขากำขวดหยกไว้ในมือแน่นขนัด

'ฉันต้องวางยาพิษให้เร็วที่สุด' ทุกวินาทีของความเชื่องช้าคือความทรมานของพ่อแม่แดร์ริล

แดร์ริลเดินตรงไปที่แหล่งน้ำทันทีหลังจากที่ได้เขาตัดสินใจ

สถานที่เหมาะเหม็งที่สุดในการวางยาพิษคือแหล่งน้ำดื่ม อย่างไรก็ตามแดร์ริลฉงนเอะใจทันทีเมื่อเขามาถึงแหล่งนำ้