คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 711

มีคำเขียนอยู่ภายในโลงศพ

แจ็คสันตัวสั่นเทาขณะเขารีบเร่งไปที่โลงศพ เขาตกตะลึงและตกใจอย่างถึงที่สุด!

มีคำบางคำเขียนอยู่ในโลงศพ เห็นได้ชัดว่าเขียนโดยเลือดของรีเบคก้าจากนิ้วของเธอก่อนที่เธอจะสิ้นลมหายใจ คำเหล่านั้นมีสีแดงฉาน

‘ฟลอเรียนคือปีศาจ เขาข่มขืนฉัน ทำลายชีวิตฉัน และโยนความผิดให้กับแดร์ริล’

“อะไร?”

“ฟลอเรียนคือคนที่ข่มขืนและฆ่ารีเบคก้า!”

“ไอ๊หยา!”

ทุกสายตาต่างจ้องเขม็งไปที่ฟลอเรียน เปี่ยมไปด้วยความประหลาดใจและความโมโหเดือดดาล!

“ฟลอเรียน เป็นเพราะแกนั่นเอง!” แม่ชีแห่งโชคชะตาฝืนทนต่อไปอีกไม่ไหวขณะเธอชี้ไปที่หน้าของฟลอเรียนและด่าทอ “แกไอ้มารชั่ว!”

ตัวของแม่ชีแห่งโชคชะตาสั่นสะท้านขณะเธออุทาน “จะยกโทษให้คนอย่างเขาไม่ได้!”

แม่ชีแห่งโชคชะตาต้องการที่จะสังหารฟลอเรียนทิ้งในทันที แต่อย่างไรก็ตามเธอก็ได้ใช้กำลังภายในของเธอไปหมดแล้วกับการต่อสู้กับกองทัพโลกใหม่ และไม่สามารถที่จะลงมือได้

“แกไอ้ปีศาจที่ข่มขืนและฆ่าปิดปากภรรยาของน้องชายตัวเอง!”

“ไอ้สารเลวนี่ควรถูกกำจัดให้สิ้นซาก!”

ความเคืองโกรธของแม่ชีแห่งโชคชะตา จุดชนวนให้เกิดความไม่พอใจระเบิดพรั่งพรูออกมา ขณะทุกคนเริ่มรุมชี้ประณามฟลอเรียน

ทุกคน โดยเฉพาะอย่างยิ่งบรรดาสำนักหลัก พวกเขาโมโหมาก! พวกเขาหันกลับมามองที่แดร์ริลอย่างสะเทือนใจและเสียใจขณะพวกเขาด่าทอฟลอเรียนสารพัด

ทุกคนต่างรู้สึกแย่สำหรับการที่แดร์ริลโดนใส่ร้าย

ในเวลานั้นเอง ก็ได้ยินเสียงดังสนั่นลั่นขึ้นมาตอนที่แจ็คสันคุกเข่าลงต่อหน้าแดร์ริล!

“ท่านพี่ ฉันขอโทษที่เข้าใจผิดและกล่าวหานายมาตลอด...”

เขาเอาแต่ก้มกราบและกระแทกหัวของตัวเองซ้ำไปซ้ำมาจนกระทั่งเลือดเริ่มไหล!

“ท่านพี่ ฉันผิดไปแล้ว ฉันผิดไปแล้ว” น้ำตาของแจ็คสันไหลอาบนองหน้าขณะเขารู้สึกปวดร้าวไปถึงขั้วหัวใจ เขารู้สึกผิดเป็นอย่างมากในขณะที่คนอื่น ๆต่างรู้สึกเสียใจไปกับเขา

แดร์ริลถอนหายใจในความโล่งอก แต่เขาไม่สามารถจะกล่าวคำใด ๆ ออกมาได้เพราะเขานั้นอ่อนแอเกินไป

อีกทางด้านหนึ่ง มาสเตอร์รี้ดก็ชักกระบี่ออกมาและจ่อไปที่ฟลอเรียน!

ยูมิรีบวิ่งไปหาร่างของรีเบคก้าและแสร้งทำเป็นร้องไห้พรางคิดแผนการอยู่ในหัว “น้องสาว ฉันขอโทษ ฉันแต่งงานกับไอ้คนจัญไร ฉันไม่รู้มาก่อนเลยว่าเธอถูกข่มขืน”

ยูมิร้องไห้เสียใจ

“ฮ่าฮ่า...”

ในขณะเดียวกัน ฟลอเรียนหัวเราะดังลั่นขณะกวาดสายตามองไปรอบ ๆและทำตัวแปลกประหลาด “ใช่ ฉันเองที่ข่มขืนรีเบคก้าและฝังศพเธอ!”

ฟลอเรียนรู้ตัวว่าความจริงถูกเปิดเผย เขาเลยพยายามจะรับผิดชอบกับการกระทำทั้งหมด

นัยน์ตาของฟลอเรียนดูชั่วร้ายในขณะที่เขากล่าวต่อ “มันเป็นความหลงผิด ฉันทำผิดพลาด ฉันจะไปรู้ได้ยังไงว่าเธอจะท้อง? ถ้าฉันไม่ฆ่าเธอทิ้ง ฉันควรจะรอให้เด็กมันเกิดออกมาหรือไง? ฮ่าฮ่า...”

ฟลอเรียนทำตัวบ้าคลั่งแต่ในหัวของเขายังคงมีสติรับรู้

ยูมิขยิบตาให้กับเขาและเขาเข้าใจถึงสิ่งที่ภรรยาของเขาพยายามที่จะทำ

ว่ากันตามตรง มันคงจะง่ายกว่าถ้าหากเขายอมรับผิดทั้งหมดไว้ด้วยตัวเอง ดีกว่าที่จะต้องเหมารวมไปถึงพวกเขาทั้งสองคน หนึ่งในสองคนอาจจะหลบหนีหลุดรอดออกไปได้จากเหตุการณ์นี้และอาจจะมีโอกาสอีกครั้งในภายภาคหน้า

“ไอ้สารเลว!”