คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 723

ที่โอเรียนทอลเพิร์ล

ทั้งสามพี่น้องรวมไปถึงแดร์ริลก็รู้สึกอิ่มหนำพอแล้วหลังจากดื่มกันไปสองสามรอบ

โดยเฉพาะเชสเตอร์ที่เป็นคนคออ่อน ใบหน้าของเขาแดงเถือกและแทบจะลุกขึ้นยืนไม่ไหว

“ฮ่าฮ่า พี่ชาย ไหนบอกว่าอยากจะซ้อมให้คอแข็งขึ้นไง กินไปแค่สองสามขวดก็แทบจะลุกไม่ไหวแล้ว” แด๊กซ์หัวเราะร่าและมองไปที่เชสเตอร์

“ใครบอกว่าฉันไม่ไหว? เอามาอีก!” เชสเตอร์กล่าวขณะเขาถามหาบริกรให้เอาเครื่องดื่มมาให้เขาเพิ่มอีก

แดร์ริลหัวเราะเมื่อมองไปที่เขา “แด๊กซ์ พอแล้ว เลิกยุเชสเตอร์สักที นายเองก็ใช่ว่าจะคอแข็ง วันนี้พอแค่เท่านี้ก่อน ไปพักผ่อนกันดีกว่า”

“ไม่ ฉันต้องดื่มให้รู้แล้วรู้รอดกับเชสเตอร์ในวันนี้” แด๊กซ์โบกมือขณะเขากล่าว

เมื่อเช้าวันนี้ทั้งสามพี่น้องได้รวบรวมคัมภีร์มหาปริศนาครบทั้งเจ็ดเล่ม มันคือฤกษ์งามยามดีที่จะต้องเฉลิมฉลอง

กริ๊ง! กริ๊ง!

ทันใดนั้นโทรศัพท์ของแด๊กซ์ก็ดังขึ้น

“เฮ้ย ใครโทรมา? ฉันกำลังดื่มเพลิน ๆ เลย” แด๊กซ์พึมพัมขณะเขาควักโทรศัพท์ออกมาและเห็นว่าเป็นแนนซี่ เขารับสายในทันที “ที่รัก เกิดไรขึ้น?”

ก่อนที่เขาจะกล่าวจบ เขาก็ได้ยินเสียงของแนนซี่ที่ปลายสาย “ที่รัก ฉันคิดว่าฉันคงไม่รอด...”

แด๊กซ์ตัวสั่นเทาในทันที ในหัวของเขาปั่นป่วน

แดร์ริลและเชสเตอร์ก็เป็นกังวลในทันทีเมื่อเห็นการตอบสนองของเขา

“เกิดอะไรขึ้น?”

“แด๊กมีเรื่องอะไร?”

แด๊กซ์รวบรวมสติและกล่าวตอบ “ภรรยาของฉันกำลังมีปัญหา” จากนั้นเขาก็วิ่งออกจากห้องไปทันทีหลังจากเขากล่าว

แดร์ริลและเชสเตอร์มองหน้ากัน พวกเขาก็สางทันทีและรีบวิ่งตามแด๊กซ์ออกไป

แด๊กซ์แทบจะเสียสติบ้าคลั่งเมื่อเห็นร่างของแนนซี่จมกองเลือด

“ที่รักได้โปรดอย่าทำแบบนี้ ลืมตาขึ้นมา ฉันเองแด๊กซ์ไง” แด๊กซ์กอดร่างของแนนซี่ไว้แน่นและอ้อนวอนจนเสียงแหบแห้ง ตัวเขาสั่นเทา

แดร์ริลและเชสเตอร์เศร้าเสียใจและขุ่นเคืองโกรธมากเมื่อเห็นเหตุการณ์นี้

โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับเชสเตอร์ที่เริ่มระลึกถึงการด่วนจากไปอย่างกระทันหันของภรรยาเขา ภาพเหตุการณ์ที่อยู่เบื้องหน้าของเขาช่างคล้ายคลึงกับเรื่องที่เกิดขึ้นบนเกาะอมตะ

ทันใดนั้น สมาชิกของตระกูลดาร์บี้ก็ได้ยินเสียงจอแจและรีบเร่งเข้ามา ทุกคนต่างตกใจสะดุ้งเฮือกกับสิ่งที่เกิดขึ้น

แดร์ริลมีสีหน้าขึงขังขณะเขารู้สึกย่ำแย่ เขาก้าวเข้ามาและประหลาดใจเมื่อเขาตรวจจับชีพจรของแนนซี่ได้ว่ายังเต้นอยู่ “แด๊กซ์ ไม่ต้องร้องไห้แล้ว เธอยังมีลมหายใจอยู่ เร็วเข้ารีบพาตัวเธอไปโรงพยาบาล”

ขณะเขากล่าว แดร์ริลยื่นฝ่ามือออกมาอย่างฉับไวและกดลงไปที่ท้องน้อยของแนนซี่เพื่อส่งกำลังภายในของเขาไปให้กับเธอ

ถึงแม้ว่าลมหายใจของแนนซี่จะโรยรินบางเบามาก แต่มันก็ยังคงมีความหวังตราบใดที่เธอยังหายใจอยู่