คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 746

ทุกคนในห้องโถงต่างให้ความสนใจไปที่เชอรีล เธอนั้นตกเป็นจุดศูนย์กลางของความสนใจ

ผู้ชายหลายคนจ้องมองมาที่เธอ

แดร์ริลเองก็ตกตะลึงเช่นกัน แต่เขาชื่นชมเธออย่างสุขุม

เชอรีลสมควรที่จะโด่งดัง เพราะเธอนั้นมีเสน่ห์มาก

เธอสวมชุดกี่เพ้าสีดำและมันทำให้เห็นส่วนโค้งเว้าที่งดงามของเธอได้อย่างสมบูรณ์แบบ

ใบหน้าอันไร้ที่ติของเธอมีการแต่งหน้าแบบบางเบาและเธอดูงดงาม

แชะ... แชะ...

นักข่าวก็เข้ามารุมล้อมถ่ายรูปอย่างต่อเนื่อง

“ขอบคุณที่มาร่วมกับเราในวันนี้ ขอบคุณ...”

“ตอนนี้ ฉันจะขอร้องเพลงใหม่ให้ฟัง หวังว่าพวกคุณคงจะชอบกัน” เชอรีลกล่าวอย่างนุ่มนวล

ผู้ชมต่างตื่นเต้น สีหน้าของพวกเขาเปี่ยมไปด้วยความคาดหวัง

เมื่อทุกอย่างเริ่มสงบลง เพลงก็เริ่มบรรเลง เชอรีลโปรยยิ้มให้กับผู้ชมขณะเธอค่อย ๆ ร้องเพลงอย่างนิ่มนวล “แม่น้ำผึ้ง กลิ่นของเธอรัญจวนหอมหวาน มันเหมือนกับบุปผาเบ่งบานในสายลมฤดูใบไม้ผลิ...”

เสียงที่นุ่มนวลราวกับสวรรค์ขับร้องขณะที่ท่วงทำนองอันงามไพเราะดังดึกก้องไปทั่วห้องโถง

ว้าว!

มันไพเราะเสนาะหูจริง ๆ

ทันใดนั้นบรรดาผู้ชมก็ส่งเสียงสรรเสริญ ทุกคนต่างประทับใจกับการร้องเพลงของเธอ!

ท่วงทำนองที่ไพเราะจนติดหูลืมไม่ลง! เพลงได้รับการตอบสนองที่ดีจากมวลชน!

ผู้คนที่อยู่รายล้อมเขาต่างเห็นด้วยกับเขาเป็นอย่างยิ่ง

“มันจะต้องเป็นคนจากสำนักพรานอย่างแน่นอน”

“จะมีใครอีกที่คิดบทเพลงอันไพเราะแบบนั้นได้?”

คนกล่าวชมยังคงดังระงม ทุกคนต่างพยายามสุดความสามารถที่จะยกย่องสรรเสริญสำนักของไซม่อน

ทุก ๆ เมืองในทวีปตะวันออกอันยิ่งใหญ่ นั้นถูกบริหารจัดการโดยหนึ่งในสี่ของสำนักใหญ่และสำนักพรานเองก็ควบคุมเมืองไว้มือกว่า 30 เมือง ในฐานะผู้อาวุโสสำนักพราน ไซม่อนก็เป็นบุรุษที่น่านับถือ

ใครจะไปกล้าขัดในสิ่งที่ไซม่อนกล่าว?

เชอรีลฉีกยิ้มกระอักกระอ่วนขณะเธอมองไปที่ไซม่อน เธอกล่าว “ท่านผู้อาวุโสครีเซนต์ บทเพลงนี้ไม่ได้ถูกแต่งโดยคนจากสำนักพราน”

จากนั้นเธอก็หันไปพยักหน้าอย่างสุภาพให้กับแดร์ริล “บทเพลงแต่งโดยท่านอาจารย์ของฉันเอง ฉันอยากจะขอโอกาสนี้เพื่อขอบคุณท่านอาจารย์ที่ได้แต่งเพลงอันไพเราะนี้ให้กับฉัน ท่านอาจารย์ รบกวนขึ้นมาบนเวทีได้ไหมคะ?”