คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 774

จัสตินวิ่งไล่ตามชายหนุ่มเข้าไปในป่าแถบชานเมือง ชายหนุ่มคนนั้นหยุดวิ่งกะทันหัน ในขณะที่พรรคพวกอีกสองสามคนก็โพล่หัวออกมาจากป่า

พวกเขาสวมเสื้อผ้าปกติทั่วไป แต่มีใบหน้าที่น่ากลัว เห็นได้ชัดว่าสามคนนี้เป็นอันธพาลเจ้าถิ่น

“ไม่เอาหน่าพวก นายต้องวิ่งไล่ตามฉันขนาดนี้เพื่อเงินแค่ร้อยเดียวเลยเหรอ?” ชายหนุ่มที่ปล้นจัสตินจ้องมองมาที่เขาและเยาะเย้ยก่อนจะที่จะค่อย ๆ เดินเข้ามาหา

เอเดรียน ลามาร์ คืออันธพาลข้างถนนผู้โด่งดังของเมืองนี้ และคนที่ยืนขนาบข้างเขาก็คือพรรคพวกของเขา

จัสตินตื่นตระหนกแต่แกล้งทำเป็นเข้มแข็งเมื่อเขาเห็นว่าเอเดรียนมีกองหนุน “ถ้าแกรู้ดีมากกว่านี้ แกก็ควรจะคืนเงินให้กับฉัน! ไม่อย่างนั้นฉันจะทำให้พวกแกต้องทรมาน”

จัสตินมาจากตระกูลที่มั่งคั่งในเมืองตงไห่และค่อนข้างมีชื่อเสียง ฉะนั้นบรรดาอันธพาลข้างถนนในเมืองตงไห่จะให้ความเคารพกับเขา อย่างไรก็ตาม อันธพาลข้างถนนสองสามคนนี้กล้าดียังไงถึงมาปล้นเขากลางวันแสก ๆ!

“ไอ้เวร แกกำลังขู่ฉันงั้นเหรอ? ฮ่าฮ่า แกกล้ามาปากดีในถิ่นของฉันได้ยังไง? แกรนหาที่ตายแล้ว!” เอเดรียนกระโดดเตะและกล่าว “สหาย จัดการมัน!”

พวกเขาทั้งหมดรุมกรทื้บจัสตินหลังจากได้ยินคำสั่ง พวกเขาทั้งเตะและต่อยจัสติน

“เฮงซวย! การที่ขโมยเงินจากแกมาแค่ร้อยเดียวก็ถือว่าเป็นบุญแล้ว! แกยังไม่รู้จักซาบซึ้งอีก!”

“กระทืบมันให้ตาย!”

“อยากจะรู้จริง ๆ ว่าแกจะอึดแค่ไหน!”

หมัดรุมสกรัมเข้าไปที่จัสติน เขาคร่ำครวญในความเจ็บปวด เขาเพิ่งจะเริ่มฝึกฝนการบ่มเพาะและไม่สามารถที่จะต่อกรกับบรรดาอันธพาลข้างถนนเหล่านี้ เพราะระดับกำลังภายในที่ต่ำต้อยของเขา

“อ๊าก!”

จัสตินยังคงร้องตะโกนต่อไปขณะเกลือกกลิ้งอยู่กับพื้น

การรุมสกรัมจากเอเดรียนและพรรคพวกของเขา รุนแรงมากขึ้นเรื่อย ๆ ในไม่ช้าหัวของจัสตินก็อาบไปด้วยเลือด

‘อาบน้ำด้วยน้ำแร่?’ จัสตินชะงักเขาไม่รู้ถึงความหมายของมันแต่เขาก็พยักหน้าตอบรับด้วยความตื่นตระหนก “ได้สิ ได้ พี่ชาย ผมยอมทำทุกอย่างที่จะให้พี่คืนเงิน”

เมื่อเขากล่าวจบ อันธพาลต่างก็หันมามองหน้ากันและหัวเราะก่อนจะรูดซิปกางเกงและฉี่รดจัสติน

“แก…”

จัสตินตกใจมากและขยับตัวไม่ได้ก่อนจะถูกฉี่รด พวกอันธพาลหัวเราะชอบใจก่อนจะโยนเงินทิ้งลงกับพื้น

“ฮ่าฮ่า! เรามาเจอไอ้งั่งที่ยอมทำทุกอย่างแค่ร้อยเดียว!” เอเดรียนหัวเราะร่าในตอนที่เขาและพรรคพวกเดินจากไป

“เฮ้อ...” จัสตินหยิบเงินขึ้นมาและค่อย ๆ ใส่ลงไปในกระเป๋าเสื้อของเขา ขณะน้ำตาของเขาไหลออกมาอย่างไม่ได้ตั้งใจ

ในฐานะทายาทของตระกูลที่มั่งคั่ง ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่เขาจะต้องรู้สึกอัปยศอดสูถึงขนาดนี้? ขอบคุณสรวงสวรรค์ที่เขาได้เงินคืน อย่างน้อยในคืนนี้ลิลี่ก็กินอิ่มนอนหลับได้สบาย