คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 794

“เดิมพันของแกมันอุกอาจ!”

“แกกำลังขุดหลุมฝังศพของตัวเอง!”

ทันใดนั้น ผู้อาวุโสสำนักพรานหลายร้อยคนก็เล็งดาบไปที่แดร์ริล!

ผู้อาวุโสสำนักพรานต้องการฆ่าแดร์ริลทันที! ช่างกล้าที่จะท้าทายท่านเจ้าสำนัก!

แดร์ริลตกตะลึง เขาสัมผัสได้ถึงความโกรธของผู้อาวุโสเหล่านั้นซึ่งอย่างน้อยในหมู่พวกเขาก็มีความแข็งแกร่งของปราชญ์ยุทธ์ขั้นหนึ่ง!

ไม่ต้องสงสัยเลยว่า ในจำนวนผู้อาวุโสมากกว่าหนึ่งโหลเช่นนี้ จะมีความแข็งแกร่งรวมกันเป็นจักรพรรดิยุทธได้มากเพียงใด!

แดร์ริลถูกข่มขู่โดยบรรดาผู้อาวุโสที่อยู่รายรอบ เดบร้าโบกมือและสั่ง "ถอยไป"

ผู้อาวุโสเหล่านั้นจึงถอยกลับหลังจากได้ยินคำสั่งทันที

เดบร้าขมวดคิ้วและมองดูแดร์ริลชั่วครู่ก่อนที่เธอจะพูดขึ้นว่า “ตกลง ฉันจะเดิมพันกับคุณ”

เธอไม่เชื่อว่าแดร์ริลจะสามารถเติมเต็มบทกวีให้สมบูรณ์ได้

ทุกสายตาจับจ้องมาที่แดร์ริล

แดร์ริลหัวเราะ “คุณจะต้องเต็มใจยอมรับกับผลที่ตามมา เพราะว่าคุณตกลงที่จะเดิมพัน”

"แน่นอน!" เดบร้าพูดอย่างเย็นชา

"ดีมาก!"

แดร์ริลปรบมือของเขาและกระแอ่มเล็กน้อยในขณะที่เขาเข้าสู่อารมณ์ จากนั้นเขาก็เริ่มส่ายหน้าเบา ๆ และร่ายบทกวี

“เมื่อสายลมแห่งฤดูใบไม้ร่วงพบหยาดน้ำค้าง

ผ่านการเดินทางอันว่องไวในโลกจักรวาล

“ผมจะร่ายต่อจากนี้...” แดร์ริลหยุดก่อนที่เขาจะพูดต่อ

“หากความรักของสองเราอยู่เหนือกาลเวลาและดินแดนอันแสนกว้างใหญ่ไพศาล

การจากลาที่น่าใจหายตลอดกาลก็ไร้ผล”

เขาคิดว่ามันยุ่งยากเกินไปที่จะอ่านบทกวี 'กวีรักอมตะสะพานนกกางเกง’ ทั้งหมด

ดังนั้น แดร์ริลจึงท่องเพียงแค่สองบรรทัดสุดท้ายที่คลาสสิกที่สุด!

บรรยากาศภายในห้องโถงเงียบสงัดจนได้ยินเสียงเข็มที่หล่นลงบนพื้น!

ผู้คนหลายร้อยคนภายในห้องโถง รวมถึงเดบร้ากำลังลิ้มรสสองบรรทัดที่แดร์ริลเติมเต็มอย่างเงียบ ๆ !

เมื่อสายลมแห่งฤดูใบไม้ร่วงพบหยาดน้ำค้าง

ทุกคนต่างก็พากันตื่นเต้น

พวกเขาไม่เคยคิดว่า สองบรรทัดสุดท้ายที่ถูกเติมเต็มโดยแดร์ริลจะเข้ากันได้ดีกับสองบรรทัดแรกได้อย่างลงตัว!

ไม่น่าเชื่อ!

ไซม่อนตกตะลึงอย่างบอกไม่ถูก เขาจ้องมองไปที่แดร์ริลอย่างว่างเปล่า เขาพูดไม่ออกเป็นเวลานาน

ด้านข้าง ซัมเมอร์มองดูแดร์ริลด้วยความชื่นชมเป็นอย่างมาก! เธอเชื่อมั่นในตัวอาจารย์ของเธอที่มีพรสวรรค์ที่โดดเด่นทันที เมื่อเขาสามารถเติมเต็มบทกวีของเจ้าสำนักคนที่ 29 ให้สำเร็จได้

ก่อนหน้านี้ ซัมเมอร์รู้สึกอับอายเมื่อเธอต้องเรียกแดร์ริลว่าอาจารย์ แต่แล้วความรู้สึกเหล่านั้นก็หายไปในชั่วพริบตา

“หากความรักของสองเราอยู่เหนือกาลเวลาและดินแดนอันแสนกว้างใหญ่ไพศาล

การจากลาที่น่าใจหายตลอดกาลก็ไร้ผล

เดบร้าตัวสั่นเมื่อริมฝีปากสีแดงของเธอแยกออกเล็กน้อยในขณะที่เธอท่องบทกวีสี่บรรทัดที่งดงามซ้ำแล้วซ้ำเล่า!

พรสวรรค์อะไรที่จะสามารถเติมเต็มบทกวีที่งดงามได้เช่นนี้!

จีเวลคว้าแขนของแดร์ริลและรู้สึกตื่นเต้นอย่างท่วมท้น

'นายท่านยอดเยี่ยมที่สุด!’