คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 812

”ที่รัก เธอดูอิดโรยมาก แต่เธอก็ยังยั่วยวนเร้าใจและสวยเสมอในสายตาฉัน” ฟลอเรียนกอดยูมิแน่นขณะเขาพยายามปากหวานใส่เธอ และเขาก็หันหลังกลับมากล่าว “ภรรยาที่รักของฉัน มานี่เร็ว รีบทำความเคารพท่านจักรพรรดิ”

ขณะที่พวกเขาสนทนากัน พวกเขาทั้งคู่ก็เดินเข้าไปหาจักรพรรดิโลกใหม่

…

ระหว่างนั้น ที่สำนักพรานในดินแดนตะวันออกอันยิ่งใหญ่

เมื่อแผ่นดินไหวครั้งใหญ่ได้สงบลง บรรดาลูกศิษย์สาวกของสำนักพรานต่างก็เริ่มแยกย้ายจากกันไป

“ท่านเจ้าสำนักเกเบิล ได้เวลาที่สามีคนดีคนนี้ของคุณต้องขอตัวลาไปก่อนแล้ว” แดร์ริลฉีกยิ้มเมื่อกล่าวเช่นนั้น

มันถึงเวลาแล้วที่จะต้องเดินทางไปโลกใหม่ มันไม่สามารถที่จะล่าช้าไปมากกว่านี้ได้อีกต่อไป

หน้าของเดบร้าแดงก่ำ แดร์ริลนั้นชื่นชอบที่จะโปรยเสน่ห์

เดบร้ากระทืบเท้าอย่างตื่นตระหนก เธอกวาดสายตามองไปรอบ ๆ และรู้สึกโล่งใจที่ไม่มีใครอยู่รอบ ๆ เธอกล่าว “คุณจะไปไหน คุณถอนพิษในตัวฉันออกไปหมดแล้ว แต่ฉันยังไม่ทันได้ขอบคุณเลย”

“คุณจะตอบแทนฉันยังไง? หรือจะล้างเท้าให้สามีคนนี้ของคุณดี?” เขากล่าวถามด้วยรอยยิ้ม

“ช่วยเบาเสียงลงหน่อยเถอะ” เดบร้ารีบเปิดประตูและดึงตัวแดร์ริลเข้าไปในห้องอย่างรวดเร็ว เธอกลัวว่าจะมีคนมาได้ยินคำกล่าวไร้สาระของแดร์ริล

ขณะที่เธอปิดประตู เดบร้าจ้องมองแดร์ริลและกล่าวขึ้นมาเสียงอ่อนเบา “ขอบใจ แดร์ริล”

“คุณไม่จำเป็นต้องขอบคุณฉันหรอก” แดร์ริลหัวเราะและกล่าว “ฉันจำได้ดีว่าใครสักคนพูดเอาไว้ว่าถ้าฉันกลั่นโอสถออกมาเพื่อถอนพิษในร่างกายของเธอได้ คุณจะยอมล้างเท้าฉัน คอยบริการฉัน และ...”

“หยุด” เดบร้ารู้สึกกังวล เธอหวาดระแวงและใช้สองนิ้วกดลงไปที่ริมฝีปากของแดร์ริล

จากนั้นเธอก็หน้าแดงและรีบชักมือกลับมาโดยฉับพลัน หัวใจของเธอเต้นระรัว

เดบร้าไม่เข้าใจความรู้สึกของเธอว่าทำไมถึงกล่าววาจาเช่นนั้นออกไป เธอรู้เพียงแค่ว่าเธออยากจะรู้จักกับบุรุษผู้นี้ให้มากยิ่งขึ้น เธอยังไม่อยากให้เขาจากไป

เธอนั้นเป็นเจ้าสำนักแห่งสำนักพรานและทุกคนต่างให้ความเคารพเธอ แดร์ริลเป็นเพียงคนเดียวที่กล้าหยอกล้อเล่นกับเธอ

คารมของเขาเอาชนะใจของเดบร้า เธอไม่เคยคิดมาก่อนว่าเธอจะหลงรักผู้ชายคนอื่นได้อีกในชีวิตที่เหลืออยู่ของเธอ

เธอรู้ตัวทันทีว่าตกหลุมรักแดร์ริลเข้าให้แล้ว แต่เธอก็ยังไม่อยากจะเชื่อใจตัวที่ไปหลงรักคนเจ้าชู้ตัวพ่อ เขาชอบให้เธออ้อนวอนเขาและเขาก็ชอบเรียกตัวเองว่าเป็นสามีของเธออีกด้วย

“แดร์ริล เราจะได้พบเจอกันอีกไหม?” เดบร้ากล่าวถามอีกครั้งพร้อมกับสายตาที่เปี่ยมไปด้วยความหวัง

“ฉันว่า...” แดร์ริลเบือนหน้าหนีและค่อย ๆกล่าว “ฉันคิดว่าเราคงจะไม่ได้เจอกันอีก”

เขาคงจะไม่ได้กลับมาเยือนดินแดนตะวันออกอันยิ่งใหญ่อีก แล้วพวกเขาสองคนจะพบเจอกันอีกได้อย่างไร? แดร์ริลถอนหายใจขณะที่เขาผลักประตูเปิดออกและเดินจากไป