คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 920

สโลนมองเข้าไปในอุโมงค์ลับและกล่าวอย่างสุขุม “ตามที่มีบันทึกไว้ในประวัติศาสตร์ประมาณ 500 ปีก่อน โลกใหม่ต้องเผชิญกับอสูรร้ายที่คอยสร้างภัยพิบัติให้กับยุทธจักร มันฆ่าชาวบ้านผู้บริสุทธิ์เยอะมาก! ต่อมาสำนักประกายแสงก็ร่วมมือกับสำนักอื่น ๆ เพื่อจับอสูรร้ายตัวนี้ และขังมันไว้ในอุโมงค์ลับแห่งแสงสว่าง”

“พี่สโลน” อีเว็ตต์หันไปหาสโลนและกล่าวถาม “แต่ว่านั่นมันก็ 500 ปีมาแล้ว อสูรร้ายตัวนั้นน่าจะตายไปนานแล้วตอนนี้...”

สโลนส่ายหัวและกล่าวอย่างตรึกตรอง “เจ้าหญิง ในยุทธภพนี้มีจอมยุทธผู้บ่มเพาะมากมายเพคะ และยิ่งพวกเขาบรรลุระดับกำลังภายในมากขึ้นเท่าไหร่ พวกเขาก็จะยิ่งมีอายุที่ยืนยาวขึ้น เช่นเดียวกันกับอสูรร้ายหรือสัตว์ป่าจำนวนมากที่บ่มเพาะพลังได้ เราเรียกพวกมันว่าสัตว์วิเศษ ส่วนใหญ่แล้วสัตว์วิเศษพวกนี้จะอยู่ในระดับปราชญ์ยุทธ หรือ จักรพรรดิยุทธ และอาจจะสูงกว่านั้น พวกมันเลยมีอายุที่ยืนยาวได้เหมือนกัน”

จากนั้นสโลนก็ถอนหายใจก่อนที่จะกล่าวต่อ “ตามที่มีในบันทึก อสูรร้ายเมื่อ 500 ร้อยปีก่อนมันทรงพลังมาก! จอมยุทธระดับจักรพรรดิยุทธหลายคนต้องตายเพราะพยายามจะเอาชนะมัน ด้วยพลังขนาดนี้มันก็สามารถจะมีชีวิตอยู่ได้อีกหลายร้อยปี”

แดร์ริลยืนฟังอยู่ใกล้ ๆ อย่างแนบชิดและก็เกิดความสงสัยใคร่รู้ในเรื่องนี้

‘อสูรร้ายที่เป็นสัตว์วิเศษ? ฉันต้องไปดูให้เห็นกับตา’

จากนั้นแดร์ริลก็ยกเท้าก้าวยาวเข้าไปในปากทางเข้าของอุโมงค์

“แดร์ริล อย่า!”

เขากำลังจะยกขาก้าวเข้าไป ทันใดนั้นก็มีเสียงหวานแหววตวาดดังมาจากด้านหลัง และสโลนก็พุ่งตัวเข้ามาขวางข้างหน้าทันที

เมื่อสโลนยืนอยู่ตรงหน้าแดร์ริล ใบหน้าของเธอก็เต็มไปด้วยความสงสัย “นี่นายจะทำอะไร?”

แดร์ริลรู้สึกไม่ค่อยพอใจกับความทรนงตัวของสโลน แต่เขาก็ฉีกยิ้มให้ “ฉันก็จะเข้าไปดูอสูรร้ายตัวนี้ให้เห็นกับตาไง เธอยังต้องถามฉันอีกเหรอ?”

สโลนนั้นวิตกกังวล เธอกระทื้บเท้า “ไม่ นายจะเข้าไปไม่ได้!”

“ทำไมล่ะ?” แดร์ริลขมวดคิ้วถาม

มันเป็นเรื่องน่าขำขัน ที่ว่าตอนนี้สำนักประกายแสงก็ถูกทำลายลงแล้ว แต่แท่นบูชาหลักของสำนักเป็นส่วนหนึ่งของอณาจักรโลกใหม่ แดร์ริลนั้นสามารถทำอะไรก็ได้ตามต้องการในดินแดนจักรวาลโลก แล้วทำไมเขาถึงจะเข้าไปข้างในนี้ไม่ได้?

เฮ้อ!

สโลนสูดลมหายใจเข้าลึก เธอพยายามสงบสติอารมณ์ตัวเอง จากนั้นเธอก็กล่าวตอบอย่างไตร่ตรอง “ถ้าเกิดในอุโมงค์มันคืออสูรร้ายเมื่อ 500 ปีก่อนที่สำนักประกายแสงและสำนักอื่น ๆ เคยพ่ายแพ้ล่ะ? มันจะเกิดอะไรขึ้น? นายจะเข้าไปเฉย ๆ ไม่ได้ มันอันตรายเกินไป จะมีผู้คนที่ต้องทุกข์ทรมานอีกมากถ้านายพลาดท่าทำมันหลุดออกไปได้ นายจะรับผิดชอบยังไง?”

แดร์ริลยิ้มอ่อน ๆ “เธอไม่ต้องเป็นห่วงสำหรับเรื่องนั้นหรอก อย่าลืมสิ พวกฉันเพิ่งจะถล่มสำนักประกายแสงย่อยยับ ตอนนี้ภูเขาแห่งปัญญาก็ตกเป็นของสำนักประตูสุราลัยแล้ว รวมถึงไอ้เจ้าอสูรร้ายในอุโมงค์ลับนี่ด้วย”