คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 939

ทอรัสเอือมระอาเกินกว่าที่จะกล่าวอะไรออกมา เขาโบกมือและออกคำสั่ง “เอาตัวเธอไปขังไว้ในถ้ำหิน และปล่อยให้เน่าตายไป”

ทอรัสไม่อยากจะหันไปมองหน้าผู้หญิงที่ขี้เหร่เช่นนั้นอีก ถ้ำหินที่เขาหมายถึงมันก็แค่เพียงถ้ำธรรมดาที่ทั้งอับทั้งเปียกชื้น

เมื่อทอรัสออกคำสั่ง บรรดาโจรชายฉกรรจ์ก็จับตัวลิลี่ไป

ลิลี่ทั้งโกรธและสิ้นหวัง เธอพยายามจะขัดขืน แต่ตัวเธอถูกสะกัดจุดปิดผนึกอยู่และยังถูกมัดตัวไว้แน่นหนาอีกด้วย เธอขยับตัวไม่ได้เลย

ทันทีที่พวกเขากลับไปถึงสำนัก โจรสองสามคนก็แบกตัวลิลี่เข้าไปในถ้ำ

ลิลี่เห็นว่ามันคือถ้ำที่น่าขนหัวลุก มันทั้งมืดมิดและอับชื้น ทันใดนั้นประตูหินที่ขวางอยู่หน้าถ้ำก็เปิดออก

“เข้าไปได้แล้ว!”

โจรสองคนก็ผลักตัวลิลี่เข้าไปในถ้ำ จากนั้นก็ปิดประตูหิน

สายลมเย็นเยียบพัดผ่านเข้ามาปะทะใบหน้าของเธอ ขณะที่ตัวเธอสั่นเทาเพราะพื้นที่รอบตัวมืดสนิท

ไม่ว่าผู้หญิงคนไหนที่จะต้องถูกขังอยู่ในนี้ จะต้องรู้สึกโกรธแค้นกับสถานการณ์เช่นนี้ ลิลี่พยายามสงบสติอารมณ์ของตัวเอง ขณะกวาดสายตามองไปรอบ ๆ

มันเป็นถ้ำที่กว้างใหญ่ไพศาล ใหญ่พอ ๆ กับครึ่งสนามฟุตบอล และเธอสังเกตเห็นกระดูกชิ้นเล็กชิ้นน้อยมากมายที่มุมถ้ำ มันอาจจะเป็นซากของคนที่สำนักวายุทมิฬเคยลักพาตัวมาก่อนหน้านี้

ลิลี่ถึงกับตัวสั่นเครือเมื่อเห็นซากโครงกระดูก

“ฉันจะทำยังไงดี? ฉันจะมาที่นี่ไม่ได้!”

ขณะที่เธอครุ่นคิด เธอก็รีบเดินสำรวจไปทั่วทั้งถ้ำเพื่อหาทางออก

แกร็ก!

มีบางอย่างอยู่ใต้เท้าของลิลี่ เธอสัมผัสได้ว่าไปเหยียบอะไรบางอย่างเข้า ตัวของเธอสั่นระริกเมื่อก้มไปมองใกล้ ๆ

เธอมองเห็นบางอย่างที่ดูเหมือนกับหยก แต่กระนั้นมันก็ไม่ใช่หยก มันใสกระจ่างและสว่างไสวอยู่ภายในถ้ำที่มืดมิด