ทันทีที่ฌานพูดจบ เสียงสูดหายใจของแขกในงานก็ดังขึ้น พวกเขารู้สึกตกตะลึงขณะจ้องไปที่ทักษอรและโศภิตาตามลำดับ ผู้เชี่ยวชาญยืนยันแล้วว่าคลิปวิดีโอเป็นของจริง ดังนั้นถ้าสิ่งที่ฌานผู้เป็นความจริงล่ะก็... แทนไทยเองก็ตกตะลึงเช่นกัน เขามองหญิงสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้า สายตาของเขาเข้มขึ้น เขาถามเธอว่า “โศภิตา ทำไมเธอไม่เคยบอกฉันเลย” “ถ้าฉันบอก คุณจะเชื่อฉันหรือเปล่า” โศภิตาตอบกลับด้วยน้ำเสียงประชดประชันเล็กน้อย “คุณแทนไทย เราแต่งงานกันมาหกปี แต่ฉันนับประโยคที่เราคุยกันทุกวันได้ด้วยมือข้างเดียวด้วยซ้ำ ในสายตาของคุณก็มีแต่คุณทักษอร ในนั้นไม่เคยมีคนอื่นเลย” โศภิตาเคยไปที่โรงพยาบาลทุกวันเพื่อดูแลทักษอร เธอรู้ดีว่าการแต่งงานของเธอกับแทนไทยเกิดขึ้นได้อย่างไร และเธอก็รู้ว่าคนที่แทนไทยต้องการจริง ๆ คือใคร ดังนั้นเธอจึงหวังจะใช้ข้ออ้างในการดูแลทักษอรเพื่อทำให้เขาเห็นเธออยู่ในสายตามากขึ้น แต่หกปีที่ผ่านมา สิ่งที่เธอได้รับจากแทนไทยกลับมีเพียงแค่ความเฉยเมย เมื่อได้ฟังเรื่องราวที่เกิดขึ้น แทนไทยจึงมองดูโศภิตาที่วันนี้ทาปากแดงอีกครั้ง เธอสวมชุดเดรสสีดำและมีท่าทางค่อนข้างเย็นชา เขาพบว่าเธอในเวอร์ชั่นนี้กับหญิงสาวบริสุทธิ์ที่เคยรอเขากลับบ้านนั้นดูเหมือนเป็นคนละคน จากนั้นเขาจึงนึกขึ้นได้ว่าก่อนที่ทั้งคู่จะหย่ากัน เขาและโศภิตาแทบจะไม่เคยคุยกันเลย เขาไม่เคยถามถึงเพื่อนของเธอ หรือไม่เคยถามเลยว่าวันนี้เธอเป็นอย่างไรบ้าง ดูเหมือนเขาจะไม่เคยรู้จักเธอเลย... คนทั้งคู่พูดคุยกันเพียงเล็กน้อย จากนั้นแทนไทยก็ไม่ได้พูดอะไรอีก ทักษอรที่อยู่ข้าง ๆ เขาตระหนักดีว่าหัวใจของแทนไทยดูจะอ่อนลง และดูเหมือนเขาจะต้องการปกป้องโศภิตา ทักษอรกวาดสายตามองแขกที่มาร่วมงานอย่างรวดเร็ว จากนั้นเธอก็กัดฟันอย่างดุดันและก้าวไปข้างหน้าก่อนจะโค้งให้โศภิตา “คุณโศภิตา ฉันไม่รู้เลยว่าตลอดหลายปีที่ผ่านมา คุณได้ไปที่โรงพยาบาลเพื่อบริจาคเลือดให้ฉันอย่างต่อเนื่อง คุณดีกับฉันมาก…” ทักษอรสะอื้น ดวงตาของเธอค่อย ๆ แดงก่ำขณะที่เธอโค้งให้โศภิตาอีกครั้ง "ฉันขอโทษ…" เมื่อเงยหน้าขึ้น ทักษอรชำเลืองมองดูแขกในงานอย่างมีความหมาย จากนั้นจึงกล่าวขอโทษโศภิตาต่อไป “ฉันขอโทษเรื่องวิดีโอ คุณพ่อรักฉันมากเกินไป ความผิดพลาดเกิดขึ้นในระหว่างการสอบสวน ทำให้เราคิดว่าคุณคือคนที่ขับรถชนฉัน” “คุณทักษอร คุณไม่จำเป็นต้องสุภาพขนาดนี้ก็ได้ ฉันอายุน้อยกว่าคุณสองเดือน” โศภิตาไม่ได้รู้สึกซาบซึ้งกับคำขอโทษของทักษอรเลย เธอถึงขั้นมองไปที่แทนไทยอย่างสงบ กลายเป็นว่าพ่อของทักษอรเป็นคนปล่อยคลิปวิดีโอ ตอนแรกโศภิตาคิดว่าแทนไทยเป็นคนที่ทำร้ายเธออย่างไร้ความปราณี ทักษอรก้มหน้าลงและเม้มริมฝีปากสีแดงซีดของเธอ ในเวลาไม่นาน ทักษอรก็เห็นกล่องเครื่องประดับที่คนใช้หยิบมา หลังจากรับมันมา เธอจึงมอบมันให้โศภิตา “คุณโศภิตา ขอบคุณที่คอยดูแลฉันตลอดหลายปีที่ผ่านมา นี่เป็นของขวัญที่คุณพ่อมอบให้ฉันเมื่อครั้งก่อน ตอนนี้ฉันขอมอบมันให้คุณเพื่อเป็นของขวัญแทนคำขอบคุณ” เมื่อเปิดกล่องเครื่องประดับออก มงกุฎฝังเพชรส่องแสงระยิบระยับอยู่บนกำมะหยี่สีดำ “น-นี่ไม่ใช่มงกุฎที่เจ้าหญิงลิลิธทรงสวมระหว่างงานแต่งงานของเธอเหรอ” “คุณทวีรัชต์ช่างเอาใจลูกสาวของเขาจริง ๆ” บรรดาแขกผู้ชื่นชอบเครื่องประดับต่างจำมงกุฎนี้ได้ และพวกเขาต่างพากันอุทานว่าถึงแม้มงกุฎนี้อาจจะเทียบไม่ได้กับดวงใจแห่งมหาสมุทร แต่มันก็หรูหรามาก พวกเขาได้แต่รำพึงรำพันว่าทวีรัชต์รักลูกสาวของเขามากเพียงใด ทวีรัชต์หน้าเปลี่ยนสีหลังจากเห็นมงกุฎ แต่เขารู้ว่าทำไมลูกสาวของเขาจึงให้เครื่องประดับชิ้นนี้กับโศภิตา เขาก้าวไปข้างหน้าด้วยท่าทางเย็นชาและพูดกับโศภิตาด้วยน้ำเสียงที่น่าฟังเป็นอย่างมาก “เรื่องคลิปวิดีโอ เป็นผมที่กล่าวหาคุณอย่างผิด ๆ คุณโศภิตา ขอบคุณที่ดูแลลูกสาวของผม โปรดรับเครื่องประดับชิ้นนี้ไว้ด้วย!” โศภิตายืนแยกขาเล็กน้อย เธอเหลือบมองมงกุฎที่เต็มไปด้วยเพชรแว่บหนึ่ง แต่เธอแสดงออกว่าไม่ได้ต้องการจะหยิบมันมาจากมือของทักษอร เมื่อเห็นว่าเธอคงไม่รับของ ทักษอรจึงกล่าวว่า “ตอนเจ้าหญิงลิลิธแต่งงาน เธอขอให้ดีไซเนอร์จากแวน คลีฟ แอนด์ อาร์เปลส์ ออกแบบมงกุฎนี้ให้ เมื่อหลายปีก่อน คุณพ่อของฉันได้มันมาจากประมูลของซัทเทบีส์ ในราคา 60 ล้าน…” ขณะที่พูด เสียงของเธอค่อย ๆ เบาลง “นี่เป็นเครื่องประดับชิ้นโปรดของฉันด้วย แต่ฉันต้องการมอบมันให้คุณเพราะฉันอยากจะขอบคุณคุณจริง ๆ นะคะ” แขกผู้มาร่วมงานต่างได้ยินว่าทักษอรรู้สึกแย่ขนาดไหน และพวกเขาก็เห็นว่าโศภิตาไม่ยอมรับเครื่องประดับ ท่าทางของเธอเย่อหยิ่งราวกับว่าเธอกำลังทำสงคราม “โศภิตา คุณทักษอรก็ขอโทษแล้วไง อย่ามาทำตัวไร้เหตุผลนะ” "ใช่แล้ว คุณทวีรัชต์แค่ต้องการที่จะปกป้องลูกสาว เขาถึงได้ทำผิดพลาดโดยไม่ได้ตั้งใจแบบนั้น เขาเองก็ขอโทษเธอแล้วไม่ใช่เหรอ” “คุณทักษอรอุตส่าห์มอบเครื่องประดับล้ำค่าให้เป็นของขวัญแทนคำขอบคุณ แต่เธอก็ยังไม่ยอมรับ เธอยังจะต้องการอะไรอีก" เมื่อแขกเริ่มพูด คำพูดของพวกเขาก็รุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ ราวกับว่าโศภิตาเป็นคนผิด ทำให้แทนไทยขมวดคิ้วเมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ “คุณแทนไทยคะ” ทักษอรมองกลับมาที่แทนไทยและกระซิบ “ฉันไม่รู้จริง ๆ ว่าคุณโศภิตาบริจาคเลือดให้ฉันตอนอยู่โรงพยาบาล คุณต้องเชื่อฉันนะคะ ช่วยฉันโน้มน้าวให้คุณโศภิตารับของขวัญแทนคำขอบคุณของฉันด้วยค่ะ” เมื่อมองดูรูปร่างบอบบางและริมฝีปากสีซีดของเธอ แทนไทยก็รู้สึกลำบากใจเล็กน้อย “โศภิตา ทั้งทักษอรและคุณทวีรัชต์ก็ขอโทษแล้ว” แทนไทยพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำของเขา “ของขวัญแทนคำขอบคุณที่ทักษอรมอบให้เธอเป็นของล้ำค่า พราะฉะนั้นเธอก็รับไปเถอะ” โศภิตารู้ดีว่าไม่ว่าเธอจะบริสุทธิ์แค่ไหน แทนไทยก็ยังคงจะอยู่ข้างทักษอร แต่เมื่อเธอได้ยินเขาพูดแบบนี้ มือที่กอดอกของเธออยู่ก็บีบแน่นขึ้น หัวใจของเธอเจ็บปวดมากเสียจนรู้สึกเหมือนถูกเข็มทิ่มแทง น่าขันสิ้นดีที่เธอรักผู้ชายอย่างเขามาตั้งแปดปี! เมื่อฌานซึ่งกำลังมองดูเหตุการณ์อยู่ข้าง ๆ เห็นว่าแทนไทยกำลังข่มเหงโศภิตา เขาจึงโกรธจัดจนแทบจะพุ่งเข้าใส่แทนไทย “แทนไทย ไอ้เวร—” “ฌาน” โศภิตายืนมือออกมาหยุดเขาไว้ หลังจากใช้เวลามาทั้งคืน เธอจึงรู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย ขณะที่เธอกำลังจะบอกฌานว่าพวกเราควรกลับได้แล้ว เธอก็เห็นรอยยิ้มพึงพอใจบนใบหน้าของทักษอรได้จากหางตาของเธอ ใช่แล้ว วันนี้ฉันมาที่นี่เพื่อแก้แค้น ไม่ใช่มาเพื่อช่วยให้พวกเขาพ้นจากความอัปยศอดสู หลังจากกลืนคำพูดของตัวเองลงไป โศภิตาจับมือฌาน ดวงตาของเธอก็เย็นชา “ฉันจะจัดการเรื่องนี้เอง” โศภิตาที่สวมรองเท้าส้นสูงหันกลับไปเผชิญหน้ากับทักษอร ทักษอรไม่ทันได้ระวังการกระทำของโศภิตา เธอจึงเก็บรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอด้วยความตื่นตระหนก จากนั้นจึงยื่นกล่องเครื่องประดับอีกให้โศภิตาอีกครั้ง “คุณทักษอร หลายปีที่ผ่านมาฉันไปโรงพยาบาลเพื่อบริจาคเลือดให้คุณตลอด ตอนนี้ร่างกายฉันเลยไม่แข็งแรงนัก” โศภิตาพูดขณะไล้มือไปบนมงกุฎฝังเพชร “ขอบคุณฉันด้วยมงกุฎเรือนนี้คงไม่พอหรอก จริงไหมคะ” โศภิตามองตรงไปที่แทนไทย และเอ่ยถามพร้อมรอยยิ้ม “ท่านประธาน คุณคิดว่ายังไงคะ” หลังจากกวาดสายตาผ่านใบหน้ากระจ่างใสของเธอ แทนไทยจึงถามด้วยเสียงทุ้ม “เธอยังต้องการอะไรอีก” “ฉันต้องการของที่อยู่ในมือคุณ—ดวงใจแห่งมหาสมุทร” โศภิตาชี้ไปที่กล่องเครื่องประดับที่แทนไทยถืออยู่ในมือ เธอดูจริงจังมาก “ไม่ได้นะคะ” ทักษอรขัดโศภิตา เธอพูดด้วยท่าทางสลดหดหู่และเศร้าเสียใจ “คุณโศภิตา ฉันรู้ว่าคุณไม่พอใจฉันเรื่องคลิปวิดีโอ คุณเอาเครื่องประดับจากคอลเลคชั่นของฉันไปได้ แต่ต้องไม่ใช่ดวงใจแห่งมหาสมุทร นี่เป็นสร้อยคอที่คุณแทนไทยใช้ขอฉันแต่งงาน...” แขกที่มาร่วมงานต่างก็โกรธและไม่พอใจเช่นกัน “ใช่แล้ว เธอกำลังล้ำเส้นนะโศภิตา คุณทักษอรยกมงกุฎราคาแสนแพงเรือนนั้นให้เธอแล้ว แต่เธอก็ยังอยากจะได้ดวงใจแห่งมหาสมุทร!” “นี่เธอไม่พอใจเพราะประธานของฟากฟ้าหย่ากับเธอใช่ไหม เธอก็เลยจงใจที่จะเอาคืนเขา” โศภิตาทำหูทวนลมต่อคำสบประมาททั้งหลายที่คนเหล่านั้นขว้างปามาใส่เธอ เธอมองไปที่แทนไทย “ท่านประธาน คุณรักคุณทักษอรมากไม่ใช่เหรอ ส่วนคุณทักษอร คุณเองคือคนที่อยากจะขอบคุณฉัน แล้วทำไมถึงปฏิเสธที่จะให้ของขวัญแทนคำขอบคุณกับฉันล่ะคะ”