คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ นิยาย บท 298

ฟู่ซือเหยียนยกยิ้ม “ที่เมืองโบราณของเมืองเจียง โรงเรียนอนุบาลเยว่ซิง เธอน่ารักมาก วาดรูปก็เก่ง”

“ฟู่ซือเหยียน!” เสิ่นชิงซูกัดฟันพลางจ้องเขม็งมองเขา “เธอเป็นลูกสาวของฉันแค่คนเดียว เธอไม่มีความเกี่ยวข้องกับคุณแม้แต่น้อย!”

“ถ้าคุณยืนกรานที่จะหย่า” ฟู่ซือเหยียนจ้องมองเสิ่นชิงซูตาไม่กะพริบ แล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “งั้นผมก็จะแย่งสิทธิ์ในการเลี้ยงดูลูกกับคุณแน่”

เพียะ

ฝ่ามือของเสิ่นชิงซูตบไปที่ฟู่ซือเหยียนอย่างแรงอีกครั้ง “ฟู่ซือเหยียน ไม่เจอกันสี่ปี คุณก็ยังไร้ยางอายเหมือนเดิม!”

ใบหน้าของฟู่ซือเหยียนถูกตบจนเอียงไปเล็กน้อย

แต่เขากลับยิ้มอีกครั้ง “ผมพูดได้ทำได้”

เสิ่นชิงซูเดือดดาลอย่างหนัก เธอหันหลังกลับแล้วเดินไปยังเชิงเขา

ฉินเยี่ยนเฉิงเดินเข้ามา แล้วกล่าวด้วยความโมโหว่า “นี่นายไปยั่วโมโหเธอทำไม! ถ้าไม่อยากหย่านายก็แสดงท่าทีแบบคนปกติหน่อยสิ! แถมยังจะแย่งลูกอีก? นายคิดว่าตอนนี้นายอยากจะแย่งก็สามารถแย่งไปได้อย่างนั้นเหรอ? นายนี่มัน...เกินเยียวยาจริง ๆ!”

ฟู่ซือเหยียนเม้มปากไม่พูดจา

ฉินเยี่ยนเฉิงถอนหายใจ “ช่างเถอะ เดี๋ยวฉันไปส่งเธอ”

เสิ่นชิงซูเดินออกไประยะหนึ่งแล้ว ฉินเยี่ยนเฉิงจึงขับรถตามเธอไป

กระจกรถฝั่งข้างคนขับถูกลดลง ฉินเยี่ยนเฉิงจึงกล่าวกับเธอว่า “ที่นี่หาเรียกรถยาก ขึ้นรถเถอะ”

ท้องฟ้าก็มืดสนิทแล้ว เสิ่นชิงซูไม่ได้เล่นตัวแต่อย่างใด เธอเปิดประตูรถฝั่งข้างคนขับแล้วนั่งลงไป

พอปิดประตู คาดเข็มขัดนิรภัยแล้วจึงเอ่ยว่า “ไปส่งฉันที่สนามบินเถอะค่ะ”

“ได้”

รถยนต์ขับลงจากเขา

ภายในรถ เสิ่นชิงซูกล่าวถามว่า “ตอนนี้ซิงซิงเป็นยังไงบ้างคะ?”

“อาจเป็นเพราะได้รับผลกระทบจากฮอร์โมนหลังคลอด ช่วงนี้อารมณ์จึงไม่ค่อยคงที่นัก”

เสิ่นชิงซูขมวดคิ้ว “แล้วได้พาเธอไปพบจิตแพทย์บ้างหรือเปล่า?”

“ไปมาแล้ว ทำได้แค่พยายามอยู่เป็นเพื่อนให้มากที่สุด พ่อตาแม่ยายของฉันก็อยู่ด้วย สบายใจได้ ด้วยนิสัยเธอแล้ว อีกไม่นานก็คงจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม”

ได้ยินเช่นนี้ เสิ่นชิงซูก็ถือว่าวางใจ

เฉียวซิงเจียกับฉินเยี่ยนเฉิงจดทะเบียนสมรสกันเมื่อปลายปีที่แล้ว ในตอนนั้นฉินเยี่ยนเฉิงก็ยังส่งใบทะเบียนสมรสมาให้เธอดูด้วย