ความปรารถนาที่ตายยาก นิยาย บท 4

อีวานเสียงแหบห้าวและเกรี้ยวกราดด้วยความโกรธ “ฉันจำได้ว่าฉันบอกคุณแล้วว่าฉันไม่อยากเจอคุณอีก อีวาน"

อันย่าก็อยากอยู่ให้พ้นสายตาเหมือนกัน แต่เธอไม่มีทางเลือก เธอได้สมัครงานหลายร้อยตำแหน่งและนี่เป็นบริษัทเดียวที่ยอมรับใบสมัครของเธอ

เธอต้องทำมาหากิน

ยิ่งไปกว่านี้ เขาไม่ใช่เหยื่อรายเดียวในคืนนั้น เธอเป็นเหยื่อรายใหญ่ที่สุดแน่นอนว่าเธอจะไม่บอกเขาเรื่องนั้น หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งอันย่าก็ตัดสินใจเล่นเป็นไม่พูด

หอคอยนั้นใหญ่มาก เธอเพียงแค่ต้องพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อหลีกเลี่ยงชายคนนี้และหลีกทางให้เขาในอนาคต

อีวานสบตาหญิงสาว ความเงียบของเธอดูเหมือนจงใจ ราวกับว่าเธอกำลังคิดหาวิธีที่จะเข้าใกล้เขามากขึ้น เสียงของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ “นี่เป็นคำเตือนครั้งที่สองของคุณ อยู่ให้พ้นสายตาของผม คุณจะไม่ได้รับหนึ่งในสาม คุณเข้าใจฉันไหม?"

อันย่าเข้าใจอีวานอย่างสมบูรณ์แบบ

ดูเหมือนเขาจะมั่นใจว่าเธอตั้งใจทำสิ่งนี้ ว่าเธอเต็มใจทำให้เขารู้จักเธออีกครั้ง ความหวังของเธอที่จะได้ความรักจากเขาพังทลายไปนานแล้ว เธอไม่กล้าหวัง สิ่งที่เธอต้องการคืออยู่ห่างจากชายคนนั้นให้มากที่สุด

เธอจ้องมองลงไปและพึมพำ "ฉันเข้าใจแล้ว คุณจะไม่ได้เจอฉันอีกแน่นนอน”

อีวานถอนสายตาที่เจาะของเขาออก เขาไม่มีความตั้งใจที่จะใช้เวลาที่เหลือในการนั่งรถกับเธอ เสียงของเขายังคงเย็นชาเมื่อเขาพูด “ออกไปให้พ้นทางฉัน”

คำสั่งกระทันหันของเขาทำให้นางย่าสะดุ้งกลับด้วยความตื่นตระหนก

ทำให้เธอรู้สึกว่าเธอกำลังยืนขวางทางเขา เธอพยายามเข้าไปใกล้ประตูในขณะที่พยายามหนีจากชายคนนั้น

เธอก้าวถอยหลังอย่างเร่งรีบ ความกลัวหรือบางทีประสาทของเธอต้องเข้ามาหาเธอเพราะเธอบิดข้อเท้าของเธอขณะที่เธอก้าวถอยหลัง หญิงสาวเสียการทรงตัวและเดินโซเซไปข้างหน้า คุกเข่าลงเสียงดัง

ใบหน้าสวยของเธอทุบที่ขาหนีบของอีวานอย่างแรงและกระแทกกับอะไรบางอย่าง มันแข็ง

อันย่าสงสัยว่าจมูกของเธออาจจะหัก

ใบหน้าของเธอแดงก่ำทันที แก้มของเธอร้อนผ่าวด้วยความทรมาน เธอคุกเข่าอย่างแข็งทื่อบนพื้น หญิงสาวไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรต่อไป

เป็นอีวานที่พูดก่อนกรามของเขากำแน่นและน้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง “ไปให้พ้นทางฉัน!”

อันย่าไม่สนใจความเจ็บปวดที่เต้นเป็นจังหวะตามดั้งจมูกของเธอและตะเกียกตะกายออกไป แก้มของเธอยังแดงก่ำอยู่