กินเด็ก 20+ นิยาย บท 14

"พะ..พี่คนหล่อดีขึ้นรึยังคะ หนูจะช่วยพี่คนหล่อได้ยังไงบ้าง~" คะนิ้งวางโทรศัพท์มือถือไว้บนโซฟา แล้วเอื้อมมือไปหยิบแพนตี้ตัวบางที่วางอยู่ข้างต้นขาของชายหนุ่มมาสวมใส่ ก่อนจะดึงบราเซียร์ลงมาห่อหุ้มหน้าอกใหญ่ไว้

"อยู่ให้ห่างจากฉัน" ต้นน้ำตอบโดยไม่สบตา กลัวว่าจะเผลอตัวทำอะไรที่ขาดสติแบบนั้นอีกครั้ง แม้ว่าตอนนี้จะรู้สึกปวดหนึบที่แก่นกายก็ตาม

"เมื่อกี้พี่พัดชาโทรมาบอกหนูว่ามีงานให้หนูทำแล้วค่ะ แล้วก็จะให้หนูไปหาที่ผับตอนสามทุ่มพร้อมกับพี่คนหล่อ แต่ถ้าพี่คนหล่อไม่อยากไปหนูนั่งแท็กซี่ไปคนเดียวก็ได้ค่ะ"

"เลิกเรียกฉันแบบนั้นสักที ฉันมีชื่อ"

"หนูไม่รู้จะเรียกว่าอะไรดี จะเรียกว่าพี่ต้นน้ำก็กลัวพี่คนหล่อจะไม่ชอบใจ เลยเรียกแบบนี้เพราะมันตรงกับตัวพี่คนหล่อค่ะ" เด็กสาวนั่งมองด้วยความเป็นห่วงเมื่อเห็นต้นน้ำนวดขมับเบาๆ เธอไม่คิดว่าการเลิกบุหรี่จะทำให้เขาทรมานขนาดนี้ แต่หากจะคิดเข้าข้างตัวเอง การที่เขายอมทรมานแบบนี้ก็เป็นเพราะคำขอร้องของเธอ

"ฉันชื่อต้นน้ำ ไม่ได้ชื่อคนหล่อ"

"พี่ตอต้น~"

"..." ต้นน้ำปรายตามองเด็กสาวเมื่อได้ยินสรรพนามใหม่หลุดออกมาจากปากของเธอ แต่กลับต้องชะงักไปเมื่อจู่ๆเธอก็เลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้จนปลายจมูกเชิดรั้นเกือบจะชนกับริมฝีปากของเขาอยู่รอมร่อ

"ไม่อยากโดนเหมือนเมื่อกี้ก็อยู่ให้ห่างฉัน"

"แต่หนูอยากอยู่ใกล้ๆจูบแรกของหนู~"

"..." รอยยิ้มหวานบนใบหน้าของเด็กสาวทำต้นน้ำนิ่งไป คำพูดไร้เดียงสาของเธอมันทำให้เขารู้สึกเหมือนกำลังโดนทอดสะพาน

"พี่ตอต้นไม่หายใจแรงเหมือนเมื่อกี้แล้ว แสดงว่าถ้าพี่ตอต้นหิวบุหรี่ก็ต้องดูดนมหนูแทนใช่ไหมคะ"

"เลิกทำหน้าใสซื่อแล้วพูดอะไรแบบนั้นสักที คำพูดไร้เดียงสากับการกระทำของเธอมันย้อนแย้งกัน"

"หนูแค่เป็นห่วง ไม่อยากเห็นคนเก่งของหนูทรมาน"

"ฉันชื่อต้นน้ำ เรียกชื่อฉันให้ถูกด้วย แล้วไม่ต้องหาสรรพนามอะไรมาเรียกฉัน"

"แม่ชอบเรียกหนูว่าคนเก่งเพราะแม่รักหนูมากๆ หนูเป็นคนสำคัญของแม่ท่านเลยเรียกหนูแบบนั้น หนูเคยเป็นคนเก่งของแม่แล้ว เลยอยากให้พี่ตอต้นเป็นคนเก่งของหนูบ้างค่ะ"

"ฉันไม่ใช่ลูกเธอ" ต้นน้ำทำหน้าระอาเมื่อพูดอะไรออกไปก็เหมือนว่าคนฟังจะไม่พยายามเข้าใจ

"แต่เมื่อกี้พี่ตอต้นดูดนมหนู~"

"แล้วไง?"

"ถึงจะดูดเพื่อช่วยให้พี่ตอต้นหายอยากบุหรี่แต่ก็เหมือนเป็นลูกหนูแล้ว เพราะหนูตั้งใจไว้ว่าจะให้ลูกดูดนมเป็นคนแรก"

"หน้าอย่างเธอเหรอจะมาเป็นแม่ฉัน" เขาหยัดกายลุกขึ้นเต็มความสูง แล้วก้มลงไปหยิบเสื้อยืดของตัวเองกับเข็มขัดหนังราคาแพง ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องนอนโดยไม่พูดอะไรต่อ

"คืนนี้พี่ตอต้นจะไปส่งหนูไหมคะ" คะนิ้งรีบเดินตามเข้าไป

"ทำงานเก็บเงินได้เมื่อไหร่ก็รีบย้ายออกไป" ต้นน้ำตอบเสียงเรียบ แล้วทิ้งตัวนอนลงบนเตียง

"...ค่ะ หนูจะทำงานเก็บเงินไปเช่าห้องอยู่คนเดียว แต่หนูมาหาพี่ตอต้นได้ไหมคะ"

"อย่ามาวุ่นวายกับฉัน"