กินเด็ก 20+ นิยาย บท 1
สรุปบท บทนำ: กินเด็ก 20+
สรุปเนื้อหา บทนำ – กินเด็ก 20+ โดย เวย์นิส
บท บทนำ ของ กินเด็ก 20+ ในหมวดนิยายโรแมนซ์ เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย เวย์นิส อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
ควันบุหรี่สีขาวคลุ้งถูกพ่นออกมาจากปากของชายหนุ่มเจ้าของใบหน้าหล่อเหลาครั้งแล้วครั้งเล่า ท่ามกลางความมืดสลัวภายในโซนสูบบุหรี่ของผับหรูใจกลางเมือง ดวงตาคมกริบสีน้ำตาลเข้มมองก้นบุหรี่ในมือของตัวเองเพียงนิด ก่อนจะดีดมันลงบนพื้นแล้วใช้เท้าเหยียบมันจนดับ
"ต้น" ต้นน้ำเหลือบมองหญิงสาวหน้าตาสะสวยเจ้าของชุดเดรสเกาะอกสีแดงด้วยหางตาเมื่อหล่อนเดินเข้ามากอดแขนทักทาย
"คิดถึงจัง"
"มีอะไร" น้ำเสียงราบเรียบถูกเอื้อนเอ่ยออกมาเป็นประโยคทักทาย ทำเอาสีหน้าของคนฟังบูดบึ้งขึ้นมาทันที
"ต้องมีอะไรด้วยเหรอถึงจะคุยกับคนหล่อได้ ทำตัวเข้าถึงยากจังเลยนะ"
"ไม่มีการมีงานทำรึไงถึงมาวุ่นวายอยู่ได้"
"ก็ที่นี่ไงที่ทำงานของพัด ต้นมาหาพัดเองนะ"
"มาเที่ยวผับก็ต้องมาดื่มไหมวะ?"
"ปากแข็ง คิดถึงก็บอกเหอะ" ต้นน้ำถอนหายใจหนักๆอย่างนึกรำคาญจนคนข้างๆสัมผัสได้ถึงกลิ่นบุหรี่จากลมหายใจของเขา
"ไปไกลๆเลยไป" เขาสะบัดแขนออกจากการเกาะกุมของหญิงสาว แล้วเดินฝ่าความมืดสลัวเข้าไปข้างในอีกครั้ง โดยมีพัดชาซึ่งเป็นเจ้าของผับเดินตามหลังไป
"เลิกวุ่นวายได้ไหมวะ อยากดื่มคนเดียว" ต้นน้ำชักสีหน้าใส่เมื่อเห็นพัดชาเดินตามเข้ามาในห้องวีไอพีที่มีเขานั่งดื่มอยู่คนเดียว
"รู้หรอกน่าว่าสะอิดสะเอียนผู้หญิง ไม่ชอบให้ผู้หญิงมาวุ่นวาย แต่กับลูกพี่ลูกน้องเนี่ยมันต้องรำคาญขนาดนั้นเลยเหรอ เนื้อตัวเป็นทองคำรึไงถึงแตะต้องไม่ได้" พัดชาว่าให้อย่างเหลืออด ก่อนจะเดินเข้าไปกระแทกตัวนั่งลงข้างๆ
"เป็นแค่ลูกพี่ลูกน้องจำเป็นต้องทำตัวน่ารำคาญขนาดนี้ไหม?" ต้นน้ำย้อนถาม
"ก็เห็นช่วงนี้มาดื่มคนเดียวบ่อยๆ แถมยังมาที่นี่อีก กลัวจะเหงาเลยมานั่งเป็นเพื่อน"
"ผับไหนมีเหล้าก็เข้าผับนั้น"
"แต่ที่นี่มีของดีกว่าเหล้านะ ไม่ลองหน่อยเหรอ เด็ดๆเยอะนะ"
"ไม่ซื้อกิน"
"แล้วถ้าฟรีจะเอาไหม" ชายหนุ่มตวัดสายตาดุดันมองเจ้าของคำถามอย่างไม่เข้าใจนัก แต่พัดชากลับหยัดกายลุกขึ้นส่งยิ้มมีเลศนัยให้
"อย่าเพิ่งกลับนะ เดี๋ยวมา" ว่าจบก็เดินออกไปทันที ซึ่งต้นน้ำก็ไม่ได้สนใจท่าทางรีบร้อนของลูกพี่ลูกน้องนัก เขาหยิบเครื่องดื่มสีอำพันขึ้นมากระดกใส่ปากอึกแล้วอึกเล่า ไม่นานบานประตูก็ถูกผลักเข้ามาอย่างถือวิสาสะ
"น้องน่ารัก ไม่ดื้อเลย บอกอะไรก็ทำหมด ต้นช่วยดูแลน้องมันหน่อยได้ไหม พัดสงสารน้อง เด็กมันน่ารักพัดเลยอยากช่วย"
"ก็ช่วยไปดิ เกี่ยวอะไรกับฉัน"
"ช่วยอยู่นี่ไง"
"..."
"ช่วยเอาเด็กกลับไปเลี้ยงสักคนนะ"
"ว่าไงนะ!?" ต้นน้ำถามเสียงตกใจ แต่พัดชากลับรีบหยัดกายลุกขึ้นหลังพูดจบประโยค
"หิ้วน้องกลับไปด้วยนะ" นั่นเป็นคำกล่าวทิ้งท้ายของเธอก่อนจะกุลีกุจอเปิดประตูออกไป
เมื่อลูกพี่ลูกน้องเดินออกไปแล้วภายในห้องวีไอพีที่ปิดทึบด้วยกระจกสีดำจึงมีเพียงเขาที่นั่งกำแก้วเหล้าในมือแน่นและเด็กสาวเจ้าของแววตาไร้เดียงสาที่กำลังมองเขาตาแป๋ว
"มองอะไรนักหนาวะ อยากเสียตัวไง?"
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กินเด็ก 20+