กินเด็ก 20+ นิยาย บท 39

"อึก..." เสียงสะอื้นของคะนิ้งยังดังให้ได้ยินแม้จะก้าวเข้ามานั่งในรถยนต์คันหรูของต้นน้ำแล้วก็ตาม ความเงียบของเขาทำให้เธอไม่สามารถคาดเดาความคิดและความรู้สึกของเขาได้

"ตะ..ต้น" เด็กสาวค่อยๆเงยหน้ามองเสี้ยวหน้าหล่อเหลาของคนที่นั่งอยู่ตำแหน่งคนขับ เสียงเรียกของเธอทำให้เขายอมหันหน้ามาสบตา "หนูไม่ได้อยากจูบกับเขานะ..อึก..ขะ..หนูอยากให้ต้นจูบหนูคนเดียว..อึก..ตะ..ต้นเชื่อหนูรึเปล่า"

"เงียบได้แล้ว" มือหนายื่นเข้าไปเช็ดน้ำตาออกจากพวงแก้มแดงก่ำลวกๆ แล้วลากนิ้วโป้งลงมาเช็ดริมฝีปากอวบอิ่มอย่างแรงจนคะนิ้งเบ้หน้า ถึงอย่างนั้นก็รู้สึกดีจนหัวใจดวงน้อยเต้นไม่เป็นจังหวะ "ฉันไม่อยากเห็นน้ำตาของเธอ"

"อึก..ตะ..ต้นยังอยากจูบหนูอยู่รึเปล่า..นะ..หนูสกปรก..อึก..มีกลิ่นของผู้ชายคนอื่น..ฮือออ~"

"..." ต้นน้ำรั้งใบหน้าหวานเข้ามาใกล้ๆ เขาถอนหายใจเบาๆ แล้วอุ้มเธอขึ้นมาบนหน้าตัก "ถ้ายังไม่หยุดร้องฉันจะกลับไปกระทืบไอ้เวรนั่นจนกว่ามันจะร้องแทนเธอ"

"อึก..ยะ..อย่าทำแบบนั้นนะ..หนูไม่อยากให้ต้นเอาตัวเองไปยุ่งกับคนแบบนั้น"

"ไปบอกมันดีกว่าไหม ว่าอย่ามายุ่งกับเมียฉัน"

"..!!" เหมือนหัวใจจะหยุดเต้นเอาเสียดื้อๆเมื่อได้ยินประโยคถัดมาของต้นน้ำ คะนิ้งรีบเช็ดน้ำตาออกจากพวงแก้มแดงก่ำ มองคนตรงหน้าตาแป๋วผ่านม่านน้ำตา

"ตะ..ต้นเรียกหนูว่ามะ..อื้อ!" ประโยคคำถามยังไม่ทันจะได้เอื้อนเอ่ยออกมา ริมฝีปากหนาเย็นเฉียบก็กดแนบลงมาบนปากอวบอิ่มอย่างอุกอาจ เธอคิดว่าเขาจะมอบจูบรุนแรงให้เป็นการลงโทษ แต่สัมผัสที่ต้นน้ำมอบให้กลับตรงกันข้าม

"อืม~" ริมฝีปากหนาขบเม้มกลีบปากอวบอิ่มอย่างละเมียดละไม ก่อนที่เรียวลิ้นอุ่นชื้นจะถูกส่งเข้าไปตวัดควานหาความหวานในโพรงปากบาง ต้นน้ำเปล่งเสียงครางในลำคอเบาๆ แล้วค่อยๆถอนจูบออกอย่างอ้อยอิ่งหลังจากลบรอยจูบของผู้ชายคนอื่นออกจากปากของเด็กสาวแล้ว

"หนูสัญญาจะเป็นเด็กดีของต้น ไม่ดื้อไม่ซน" คะนิ้งยิ้มออกเมื่อได้รับความอ่อนโยนจากต้นน้ำเป็นครั้งแรก

"งั้นก็ตอบมาว่าไอ้เวรนั่นมันเป็นใคร"

"เขาเป็น...พี่ชายหนูเอง"

"ไม่มีพี่ชายคนไหนทำกับน้องสาวตัวเองแบบนั้น นอกจากเดรัจฉานที่มันแยกแยะอะไรไม่ได้"

"เขาไม่ใช่พี่แท้ๆของหนู"

"..."

"จริงๆเขาเป็นลูกชายของแม่เลี้ยงหนู"

"เพราะมันใช่ไหมเธอถึงหนีออกจากบ้าน"

"อึก..ขะ..เขาเป็นคนนิสัยไม่ดี ต้นอย่าไปยุ่งกับคนแบบนั้นนะ"

"..." ต้นน้ำไม่ได้ตอบอะไรกลับไปแต่รั้งศีรษะทุยเล็กมาลงบนบ่าแกร่ง แล้วหยิบเสื้อช็อปวิศวะที่พาดอยู่บนพนักพิงศีรษะมาคลุมไหล่และแผ่นหลังของเธอไว้

"อกต้นอุ่นจัง หนูอยากนอนบนอกต้น~"

"นั่งดีๆ" คะนิ้งอมยิ้มทั้งที่เมื่อสักครู่ยังสะอื้นไห้ แล้วปิดเปลือกตาลงช้าๆ วางขาทั้งสองข้างไว้บนเบาะที่นั่งข้างคนขับ

"ต้น หนูหิว" เธอพูดขึ้นประชิดลำคอหนาหลังจากรถยนต์คันหรูขับออกมาจากผับได้สักพัก

"หิวตอนนี้จะมีร้านไหนให้กิน"

"หนูกินข้าวในเซเว่นก็ได้นะ ต้นหิวรึเปล่า"

"ไม่"

"แต่หนูหิว ต้นเมตตาเด็กน้อยตาดำๆได้รึเปล่า~"