กระบี่จงมา Sword of Coming กระบี่จงมา! นิยาย บท 1075

ยามที่นอกสนามรบมีเรือกระบี่ของต้าหลีสามสิบลาจอดลอยอยู่ ในเวลาเดียวกัน กระบี่บินจ านวนหลายแสนเล่มสาดยิงออกมาพร ้อม กันเหมือนฝนเทกระหน่า แทบจะกลบกลืนพื้นที่ไกลเป็ นพันลี้

ชุยตงซานถาม “ครั้งนี้เทพเซียนผู้เฒ่าอวี๋มาเป็ นแขกที่บ้านของ พวกเราคือปล่อยเงินกู้ดอกเบี้ยสูงก่อนแล้วค่อยมาทวงหนี้คืนถึงบ้าน หรือ?”

อวี๋เสวียนโบกมือด้วยสีหน้ากระอักกระอ่วน “ไม่ใช่เสียหน่อย”

เผยเฉียนมีสีหน้าคลางแคลงใจ เงินกู้ดอกเบี้ยสูงอะไร? เงินเหริน ผู้เฒ่าปล่อยเงินกู้มาถึงบนหัวอาจารย์พ่อของตนเลยหรือ?

เฉินหลิงจวินที่นั่งตัวตรงอย่างสารวมทาตัวเป็ นคนใบ้อยู่ตลอด นับถือในญาณที่ทราบเหตุการณ์ล่วงหน้าของตัวเองยิ่งนัก ดูสิดู ผู้ อาวุโสยอดฝีมือที่อยู่ด้านหน้าของ “รวมเล่มคนผ่านทาง พวกนี้ ดุ ร้ายหรือไม่เล่า?

นี่ถึงกับตามมาทวงทรัพย์สินเงินทองถึงที่บ้าน เป็ นเรื่องหายากที่ เพิ่งเกิดขึ้นครั้งแรกเลยนะ!

่

โชคดีที่ตนไม่ได้หลงระเริงลาพองตน หางชี้ขึ้นฟ้ าเพราะโชคดีได้ ตีสนิทกับเทพเซียนผู้เฒ่าจิง จิงเฮาชิงกงไท่เป่าแห่งหลิวเสียทวีป

เดี๋ยวกลับไปจะต้องเพิ่มสองสามประโยคลงไปในสมุด วาด วงกลมให้ทั่วสานักของแผ่นดินกลางห้าแห่งซึ่งมีภูเขาเถาฝูเป็ นหนึ่ง ในนั้น เขียนอธิบายไว้ตรงพื้นที่ว่างข้างๆ ว่าควรเดินอ้อมผ่านไป

ชุยตงซานหันไปมองเด็กหนุ่มสวมหมวกหัวเสือด้วยท่าทางลับๆ ล่อๆ

ป๋ ายเหย่เอ่ยด้วยน้าเสียงเรียบเฉยว่า “คิดหนี้ต้องใช ้คืน สมเหตุสมผลตามหลักฟ้ าดิน

เห็นได้ชัดว่าไม่ยินดีจะถูกชุยตงซานเป็ นจิ้งจอกที่แอบอ้างบารมี เสือ ในเมื่อเจ้าขุนเขาเฉินกล้ากู้เงินดอกเบี้ยสูงจากอวี๋เสวียนและ ภูเขาเถาฝู แน่นอนว่าต้องใช ้เงินคืน

จวินเชี่ยนพยักหน้า “ต่อให้จะเป็ นเงินที่แคะออกมาจากซอกเล็ก ก็ถือเป็ นเงิน ประโยคที่เป็ นธรรมนี้ของป๋ ายเหย่ มีเหตุผลแล้ว”

สีหน้าของอวี๋เสวียนยิ่งกระอักกระอ่วน

นี่พวกเจ้าคนหนึ่งร ้องงิ้วหน้าแดง คนหนึ่งร ้องงิ้วหน้าขาวหรือ

ก่อนหน้านี้ตอนอยู่นอกฟ้ า เจิ้งจวีจงที่บอกว่า “ในมือมีเงิน เหรียญทองแดงแก่นทองสามร ้อยเหรียญพอดี” ได้มอบเงินให้เฉินผิง อันยืม เพื่อให้เขาใช ้กอดขาพระเมื่อจวนตัว เพิ่มระดับขั้นของกระบี่

่

บินแห่งชะตาชีวิตจันทร ์กลางบ่อ แต่สามารถใช ้วิธีค านวณแปลงค่า หนึ่งต่อสิบ แลกเปลี่ยนเป็ นเงินฝนธัญพืชสามพันเหรียญเอามาใช ้หนี้ ก้อนนี้ได้ ทุกปีจะต้องจ่ายดอกเบี้ยสามส่วน

เพียงแต่ว่าตอนนั้นเฉินผิงอันต้องการเงินเหรียญทองแดงแก่น ทองห้าร ้อยเหรียญ ดังนั้นอวี๋เสวียนจึงควักออกมาสามร ้อยเหรียญ ทั้ง สองฝ่ ายตกลงกันว่าจะใช ้สิ่งของแลกเปลี่ยนสิ่งของ ไม่หักเป็ นเงินฝน ธัญพืช ดอกเบี้ยทบต้น ทุกปีเก็บดอกเบี้ยสามส่วน ดังนั้นที่ชุยตงซาน บอกว่าปล่อยเงินกู้ดอกเบี้ยสูงก็ไม่ถือว่าใส่ร ้ายเจินเหรินผู้เฒ่าจริงๆ

เพียงแต่ว่าตามความคิดของเฉินผิงอัน จวนเฉวียนฝู่ ในภูเขาก็มี เงินเหรียญทองแดงแก่นทองอยู่สามร ้อยเหรียญเก็บไว้ในคลังอยู่แล้ว เขาจึงอยากเป็ นคนที่ไร ้หนี้ก็ตัวเบา จาเป็ นต้องรีบชดใช ้ “หนี้น้าใจ” ครั้งนี้ให้หมดโดยเร็ว เพียงแต่ไม่วางใจจะใช ้กระบี่บินส่งของไปให้ เพราะถึงอย่างไรผู้ฝึกตนอิสระบนภูเขาบางส่วนที่ไม่เกรงกลัวสิ่งใดก็ ชอบมาดักชิงเอากระบี่บินไป เฉินผิงอันจึงคิดว่าจะให้เซี่ยโก่วเอาเงิน ก้อนใหญ่นี้ไปมอบให้ที่ยอดเขาเถียนจินภูเขาเถาฝูแผ่นดินกลางด้วย ตัวเอง ส่วนเงินฝนธัญพืชสามพันเหรียญที่ตนติดค้างนครจักรพรรดิ ขาว ไม่ถือว่าเป็ นเรื่องเร่งด่วนอะไร พูดถึงแค่เรื่องที่หันเชี่ยวเช่อเป็ น ฝ่ ายขอซื้อหนังสือจากเฉินผิงอันก็เชื่อว่าอีกไม่นานจะต้องถมหลุมนี้ ให้เต็มได้

ตามการประมาณการณ์ของเจิ้งจวีจงในเวลานั้น กระบี่บินแห่ง ชะตาชีวิตของเฉินผิงอัน คิดอยากจะก้าวขึ้นบันไดขั้นใหญ่ไปให้ได้

่

เลื่อนระดับขั้นของกระบี่บินจันทร ์กลางบ่อคาดว่ายังต้องใช ้เงิน เหรียญทองแดงแก่นทองอีกหนึ่งพันห้าร ้อยเหรียญ

หากอิงตามวิธีแลกเปลี่ยนของเจิ้งจวีจง ถ้าอย่างนั้นก็ต้องเป็ นเงิน ฝนธัญพืชหนึ่งหมื่นห้าพันเหรียญ เฉินผิงอันจึงจะเลื่อนระดับขั้นของ กระบี่บินแห่งชะตาชีวิตได้

นี่แสดงให้เห็นถึงความสิ้นเปลืองในการหลอมกระบี่ของผู้ฝึ ก กระบี่ กินภูเขาเงินภูเขาทองอย่างแท้จริง มิน่าเล่าถึงได้พูดกันว่าใต้ หล้านี้ไม่มีผู้ฝึกกระบี่ที่ไม่มีเงิน หากไม่ติดเงินคนอื่นก็ต้องเดินไปบน เส้นทางของการเป็ นหนี้

ลู่จือที่กินยันต์ชาระล้างกระบี่ของป๋ ายอวี่จิงไปที่เดียวหลายแผ่น ก็ป็ นเช่นนี้ สิงกวานหาวซู่ที่เคยอยากจะเป็ นเจ้านครชิงชุ่ยก็เป็ นเช่นนี้ เหมือนกัน

เจินเหรินผู้เฒ่าคือบรรพบุรุษผู้บุกเบิกภูเขาของภูเขาเถาฝู แผ่นดินกลาง พื้นที่ประกอบพิธีกรรมตั้งอยู่ที่ยอดเขาเถียนจิน

หนึ่งภูเขาห้าสานักที่มีชื่อเสียงในใต้หล้า หนึ่งปฐมสานักหนึ่ง สานักเบื้องบนสามสานักเบื้องล่าง รูปแบบใหญ่โตเช่นนี้ อย่าว่าแต่ใต้ หล้าไพศาลเลย ต่อให้เป็ นใต้หล้าหลายแห่งก็ยังมีเพียงหนึ่งเดียว เท่านั้น

่

ภูเขาเถาฝูได้ครอบครองพื้นที่มงคลระดับสูงหนึ่งแห่งและถ้า สวรรค์เล็กอวิ๋นเมิ่งในเวลาเดียวกัน นอกจากนี้ยังมีพื้นที่มงคล ระดับกลางเหล่าเคิงและป้ ายเลี่ยนอีกสองแห่งซึ่งมีเงินทองไหลมาเทมา

นอกจากอารามจิงเหว่ยที่จ้าวเหวินหมิ่น “นักพรตชงเซวี่ย” ลูก ศิษย์ของลูกศิษย์ผู้สืบทอดของอวี๋เสวียนเป็ นผู้ดูแลที่ค่อนข้างจะ ยากจนแล้ว จวนเซียนอักษรจงอีกสี่แห่งที่เหลือล้วนมีเงิน มีฐานกาลัง ทรัพย์อย่างแน่นหนา

ดังนั้นเงินก้อนนั้นที่จวินเชี่ยนพูดถึงคือเงินเล็กน้อยที่แคะออกมา จากเล็บของอวี๋เสวียน ก็ไม่ถือเป็ นการใส่ร ้ายเจินเหรินผู้เฒ่าที่ “ชั่ว ชีวิตนี้ฝึ กตนได้อย่างราบรื่นโดยไม่ต้องกลัดกลุ้มกับคาว่าเงิน เช่นเดียวกัน

มารดามันเถอะ ลูกศิษย์สายเหวินเซิ่งนี่ แต่ละคนพูดจาราวกับ โขลกออกมาจากพิมพ์เดียวกันเลย

ตอนนั้นที่อวี๋เสวียนอยู่นอกฟ้ า เห็นได้ชัดว่ามี “มาดผู้อาวุโส” ไม่ มากพอ เพียงแค่เพราะตอนนั้นเจินเหรินผู้เฒ่าเองก็ต้องใช ้เงินเหรียญ ทองแดงแก่นทองก้อนใหญ่เหมือนกันยิ่งมีมากก็ยิ่งเป็ นประโยชน์ สาเหตุก็เพราะช่วงหลายร ้อยปีที่ผ่านมานี้อวี๋เสวียนมียันต์ใหญ่สอง แผ่นที่เขาตั้งใจศึกษาอย่างยิ่ง แต่กลับยังไม่เคยเอามาเปิดเผยบนโลก ต่างก็เกี่ยวพันไปถึง “แม่น้าแห่งกาลเวลา” สายของยันต์ นอกจากจะ แข่งกันในเรื่องของประเภทยันต์ใหญ่แล้วยังต้องแข่งกันในเรื่องของ ปริมาณยันต์ใหญ่ด้วย

่

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน