กระบี่จงมา Sword of Coming กระบี่จงมา! นิยาย บท 1081

กำรเดินทำงมำเยือนยอดเขำจี้เซ่อในครั้งนี้ ซิ่วไฉเฒ่ำมำอย่ำงรีบ ร ้อนแล้วก็จำกไปอย่ำงรีบร ้อน ไม่ได้บอกกล่ำวถึงสำเหตุให้เฉินผิงอัน รู ้ด้วยซ้ำ แต่ก็เชื่อว่ำลูกศิษย์ปิดสำนักคนนี้ของตนต้องเดำได้แน่นอน

นี่ยังเป็ นเพรำะกำรถกมรรคำริมน้ำพ่ำนสุ่ยของปรมำจำรย์มหำ ปรำชญ์ได้พูดไปถึงควำมรู ้ที่เกี่ยวกับกำรถำมฟ้ ำ ซิ่วไฉเฒ่ำค่อนข้ำง เชี่ยวชำญในเรื่องนี้ ไม่ว่ำจะเป็ นกำรถำมมรรคำกับอำจำรย์ผู้เฒ่ำ ที่ป๋ ำยอวี้จิ่งจ ำลองหรือกำรถ่ำยทอดมรรคำให้กับอวี๋เสวียนที่นอกฟ้ ำ ต่ำงก็ได้แสดงให้เห็นถึงรำกฐำนวิชำควำมรู ้ของซิ่วไฉเฒ่ำ ถึงได้ขอ ลำหยุดกับหลี่เซิ่งระหว่ำงทำงก็ปลีกตัวมำเยือนภูเขำลั่วพั่วโดยใช ้ เวลำครึ่งชั่วยำมได้

สุดท้ำยซิ่วไฉเฒ่ำที่อยำกอยู่ต่อหลำยๆ วันก็ได้แต่ทำหน้ำม่อย เอ่ยขออภัยเด็กๆ จำกนั้นลำกเฉินผิงอันไปเดินคุยกันในช่วงระยะทำง สั้นๆ พูดรัวเร็ว ผู้เฒ่ำถำมคำถำมที่สำคัญสองสำมข้อ “ปิดด่ำนหวน กลับเป็ นหยกดิบครั้งนี้มีควำมมั่นใจหรือไม่?”

เฉินผิงอันมีดีอยู่อย่ำงหนึ่ง เป็ นข้อที่ดีมำกๆ นั่นก็คือไม่มีทำงจง ใจพูดโกหกเพรำะหวังให้คนอื่นสบำยใจ

“มีควำมมั่นใจที่แน่นอน อำจำรย์ไม่ต้องกังวลเรื่องนี้ ถอยไปพูด หนึ่งก้ำว ศิษย์ก็ย่อมมีวิธีรองรับสำหรับกรณีที่เลวร ้ำยที่สุดอยู่แล้ว”

“เจ้ำไม่ได้ขอควำมรู ้เรื่องวิธีกำรหล่อหลอมกระบี่เย่โหยวเล่มนั้น มำจำกป๋ ำยเหย่เลยหรือ?”

เพรำะถึงอย่ำงไรก็เป็ นส่วนปลำยของกระบี่ ไท่ป๋ ำย” หนึ่งในสี่ กระบี่เซียน

ตอนนั้นเฉินผิงอันที่อยู่บนหัวกำแพงเมือง เฝ่ ยหรำนที่อยู่ใน เปลี่ยวร ้ำง หลิวไฉที่อยู่ข้ำงกำยโจวจื่อ จ้ำวเหยำที่เดินทำงท่องเที่ยว อยู่ในใต้หล้ำห้ำสีต่ำงก็ได้กันไปคนละส่วน

“ไม่กล้ำเปิดปำกถำมเรื่องนี้เสียที ส่วนลึกในใจของศิษย์เคยชินที่ จะมองอำจำรย์ป๋ ำยเป็ นบุคคลที่อยู่ไกลสุดขอบฟ้ ำ สูงเกินจะปืนป่ ำย เสมอมำ”

“ถ้ำอย่ำงนั้นก็วำงเรื่องนี้ไว้ชั่วครำว ถึงอย่ำงไรก็ต้องลองถำมดู เดินผ่ำนแล้วก็อย่ำให้พลำดไปได้ ก่อนป๋ ำยเหย่จะหวนกลับใต้หล้ำมืด สลัว เจ้ำต้องบำกหน้ำถำมเรื่องนี้ให้ได้ ใช่แล้ว กว่ำอำจำรย์จะหลอก ตำเฒ่ำอวี๋ให้มำที่ภูเขำลั่วทั่วได้ไม่ใช่เรื่องง่ำย เจ้ำได้ท ำให้ไก่ขน เหล็กตัวนี้ออกไข่ก่อนแล้วค่อยจำกไปหรือไม่?”

“ผู้อำวุโสอวี๋กึ่งมอบกึ่งให้ยืมเงินเหรียญทองแดงแก่นทองหนึ่งพัน เหรียญ เป็ นเงินก้อนใหญ่มำกแล้ว”

“นี่จะพอได้อย่ำงไร นี่เป็ นแค่นัยสำคัญที่ควรซ่อนแฝงอยู่แล้วเท่ำ นั้นเอง พูดถึงแค่ปรำณม่วงที่มรรคำจำรย์เต๋ำทิ้งไว้ที่นี่ ก็มี ค่อนข้ำงมำก ใครมำก่อนก็ได้ก่อน ป๋ ำยเหย่ท ำได้เทียนจวินเซี่ยสือก็

ท ำได้เหมือนกัน ขอแค่เป็ นนักพรตก็ล้วนมีโอกำสกันทุกคน สุดท้ำย เป็ นตำเฒ่ำอวี๋ที่มำกดักเอำโชควำสนำส่วนใหญ่ไปได้ เขำไม่แสดง ท่ำทีอะไรบ้ำงเลยหรือ?”

บอกตำมตรง กลิ่นอำยแห่งมรรคำที่เรียกได้ว่ำยิ่งใหญ่มหำศำล ส่วนนี้ เดิมทีก็เป็ นส่วนที่มรรคำจำรย์เต๋ำเก็บไว้มอบให้กับนักพรต อวี๋เสวียนล่วงหน้ำอยู่แล้ว ไม่แน่เสมอไปว่ำคนอื่นจะแย่งเอำไปได้จริงๆ

แต่หำกไม่เป็ นเพรำะซิ่วไฉเฒ่ำจงใจพูดขึ้นมำ ตั้งใจมอบบันได ลงให้ คนฉลำดหัวไวอย่ำงอวี๋เสวียนหรือจะมีหน้ำมำช่วงชิงไปจำก แจกันสมบัติทวีป เพรำะถึงอย่ำงไรอวี๋เสวียนก็ยังต้องพิจำรณำด้วยว่ำ ทำงฝั่งของศำลบุ๋นจะมีท่ำทีเช่นไร แต่ในเมื่อเหวินเซิ่งที่เป็ นคน ประสำนงำนของศำลบุ๋นชั่วครำวก็ยังพูดแบบนี้แล้ว อวี๋เสวียนก็ย่อม ผลักเรือตำมน้ำอย่ำงเป็ นธรรมชำติ

“ในเมื่อผู้อำวุโสอวี๋ไม่ได้พูดถึงเรื่องนี้ ข้ำก็จะแกล้งทำเป็ นไม่รู ้ อะไรก็แล้วกัน”

“เจ้ำเด็กคนนี้นี่นะ หน้ำบำงเกินไปแล้ว! ขอตำรำลับวิชำยันต์ที่ เดิมทีเป็ นวิชำลับไม่แพร่งพรำยของภูเขำเถำฝูจำกเขำมำสักสองสำม เล่มก็ยังดี ขอแค่เจ้ำยอมเปิดปำก เขำก็ต้องยินดีมอบให้แน่นอน”

ช่ำงเถิดๆ วันหน้ำตนค่อยไปขอเอำจำกตำเฒ่ำอวี๋เองก็แล้วกัน หนึ่งภูเขำห้ำสำนักงำนพิธีเฉลิมฉลองน้อยใหญ่จะมีน้อยได้หรือ?

“อำจำรย์ อำรำมเต๋ำแห่งหนึ่งที่อยู่ในใต้หล้ำไพศำล หำกตั้งชื่อ เป็ นค ำว่ำ “เต้ำกวำน (อำรำมเต๋ำ) ตรงๆ จะละเมิดข้อห้ำมของ ศำลบุ๋นหรือไม่?”

ก็เหมือนอย่ำงที่ภูเขำลูกหนึ่งมีชื่อว่ำ “ชิงซำน” (ภูเขำเขียว) แต่ ไม่ได้ชื่อว่ำ ‘ชุ่ยเวย (อีก ชื่อเรียกหนึ่งของภูเขำ) ที่มักจะชักนำให้เกิด ค ำวิพำกษ์วิจำรณ์ได้มำกกว่ำ ในใต้หล้ำไพศำลที่พิถีพิถันเรื่องของ ควำมถูกต้องชอบธรรมมำกที่สุด ระดับควำมยำกนี้จะมีมำกแค่ไหน แค่คิดก็พอจะรู ้ได้

อันดับแรกคือต้องผ่ำนด่ำนของศำลบุ๋นแผ่นดินกลำงไปให้ได้ ก่อน

ยืมเงินจำกคนอื่น ใช ้หนี้คนอื่น ล้วนเป็ นเรื่องยำกด้วยกันทั้งคู่

ชิวไฉเฒ่ำลูบหนวดคิดอยู่ครู่หนึ่ง “พูดได้แค่ว่ำพอจะพูดคุยกัน ได้ ทำงฝั่งของหลี่เซิ่งยังพูดได้ง่ำย แต่หย่ำเซิ่งกลับไม่แน่เสมอไปว่ำ จะตอบตกลง ยังมีเจ้ำลัทธิหลักรองอีกสำมท่ำนของศำลบุ๋น อำจำรย์ คิดว่ำต้องทะเลำะกับพวกเขำเล็กๆ น้อยๆ ก่อนถึงจะได้”

“ถ้ำอย่ำงนั้นก็ช่ำงเถอะ ไม่จ ำเป็ นต้องให้อำจำรย์ต้องลงไม้ลงมือ รุนแรงกับทำงศำลบุ๋นเพียงแค่เพื่อจะปักบุปผำลงบนผ้ำแพรให้กับผู้ อำวุโสอวี๋หรอก”

“อำจำรย์เจิ้งของนครจักรพรรดิขำวพัฒนำรุดหน้ำไปอีกขั้น แล้ว”

“เป็ นเรื่องดี”

มิน่ำเล่ำหลิ่วชื่อเฉิงถึงได้เริ่มออกมำเดินโอ้อวดตัวเองอีกครั้งแล้ว

“ทำงฝั่งของเปลี่ยวร ้ำงล่ะ?”

“ตอนนี้ยังไม่มีเรื่องใหญ่อะไร พูดถึงแค่เรื่องหนึ่งที่ไม่เล็กไม่ใหญ่ ก่อนหน้ำนี้ไม่นำนศำลบุ๋นก่อตั้งกลุ่มที่ปรึกษำที่มีคนมำกถึงสำมร ้อย กว่ำคนขึ้นมำ จงใจเพิ่มสัดส่วนของคนหนุ่มสำวให้มำกขึ้น ที่ว่ำกำร ชั่วครำวแห่งนี้ตั้งอยู่ในตัวเมืองของท่ำเรือตี้ม่ำย เมธีร ้อยสำนักล้วนมี ส่วนกันทุกคน สำมำรถส่งคนคนหนึ่งไปเข้ำร่วมด้วยได้ หำกมำกกว่ำ นั้น คนผู้นั้นก็ต้องยอดเยี่ยมโดดเด่นได้มำกพอถึงจะสำมำรถรับ ต ำแหน่งเป็ นจวินจีหลำง (หน่วยงำนที่รับผิดชอบเรื่องรำชกำรสำคัญ ต่ำงๆ โดยเฉพำะเรื่องทหำร) เดิมมีกำรแบ่งระดับขั้นออกเป็ นสำมขั้น เจ้ำเด็กหยวนพำงนั่นพูดมำกเกินไป ส่งผลเสียมำกกว่ำผลดี ดังนั้นจึง พูดโดยย่อให้เข้ำใจว่ำเป็ นองค์กรที่ปรึกษำสองชั้นคือฝ่ ำยในและฝ่ ำย นอก เพรำะถึงอย่ำงไรหำกพูดว่ำฝ่ ำยบนและฝ่ ำยล่ำงก็ไม่ค่อยน่ำฟัง เท่ำไร”

เรียกว่ำเมธีร ้อยสำนัก แต่อันที่จริงนี่เป็ นคำเรียกขำนโดยรวม เท่ำนั้น สำยควำมรู ้ที่ถูกศำลบุ๋นให้กำรยอมรับอีกทั้งยังจำกัดควำมให้ เป็ น “ส ำนัก’ ได้อย่ำงแท้จริง รวมๆ ทั้งน้อยและใหญ่แล้ว ตอนนี้ก็มีอยู่ หกสิบสองส ำนัก

สืบย้อนไปถึงต้นก ำเนิด ในยุคบรรพกำลทุก “ส ำนัก” ล้วนทุ่มเท แรงกำยแรงใจและสติปัญญำควำมสำมำรถทั้งหมดในกำรสำรวจทิศ ทำงกำรด ำเนินไปของวิถีทำงโลกในอนำคตอย่ำงล ำบำกยำกเข็ญ

“ในบรรดำคนเหล่ำนี้ เจ้ำเด็กสวี่ป๋ ำยค่อนข้ำงจะโดดเด่น แต่ก็ยัง มีคนหนุ่มอีกสำมคนที่ร ้ำยกำจยิ่งกว่ำสวี่ป๋ ำย คนหนึ่งในนั้นเจ้ำ คุ้นเคยดี คือหลินจวินปี้รำชครูคนใหม่ของรำชวงศ์เส้ำหยวน”

กล่ำวมำถึงตรงนี้ซิ่วไฉเฒ่ำก็ถอนหำยใจ น่ำเสียดำยลูกศิษย์ปิด สำนักของตน ได้แต่ไหว้วำนให้เว่ยป้ อเย่โหยวเสินจวินนำสมุดเล่มนั้น ไปมอบให้กับศำลบุ๋น

เฉินผิงอันถำม “โดยภำพรวมแล้วยังคงเป็ นคนแก่ที่ค่อนข้ำงจะ รีบร ้อนใช่หรือไม่ อยำกจะเอำชนะสงครำมใหญ่ที่จะเป็ นตัวสรุป เรื่องรำวให้ได้โดยเร็ว ขยับขยำยข้อได้เปรียบของกำรชิงลงมือก่อน ให้กว้ำงขึ้นและให้มั่นคงขึ้น กลับกลำยเป็ นคนรุ่นเยำว์ที่ค่อนข้ำงจะ หนักแน่น หำวิธีกำรที่ผลักดันไปข้ำงหน้ำทีละก้ำว พยำยำมที่จะให้ สงครำมครั้งนี้ไปถึงแค่จุดของกำรชิงลงมือก่อนและกลำงกระดำน หรือไม่ก็คือให้ปิดฉำกลงตรงกลำงกระดำนได้ยิ่งดี? เป้ ำหมำยก็คือ ตั้งแต่ต้นจนจบล้วนสอดคล้องกับคำว่ำ “ควบคุมได้” ไม่ให้โอกำสใต้ หล้ำเปลี่ยวร ้ำงได้พลิกกระดำน หรือแม้กระทั่งโอกำสที่จะเกิดเรื่องไม่ คำดฝันก็ไม่ปล่อยให้เกิดขึ้น?”

ซิ่วไฉเฒ่ำหัวเรำะเสียงดังกังวำน “หึ เจ้ำเดำถูกแล้ว!”

เฉินผิงอันถำมอย่ำงประหลำดใจ “อำจำรย์ อีกสองคนที่เหลือล่ะ? นอกจำกหยวนพำงเจ้ำขุนเขำของส ำนักศึกษำเหิงฉวีแล้วยังมีใครอีก คนหนึ่ง?”

ซิ่วไฉเฒ่ำลูบหนวดยิ้ม “คือลูกศิษย์ของสำยสำนักจ๋ำเจีย ส ำหรับ สงครำมครั้งนี้ เขำได้ใช ้กำรเปรียบเทียบอย่ำงหนึ่ง”

ยกมือขึ้นโบกชำยแขนเสื้อ ซิ่วไฉเฒ่ำยิ้มบำงๆ “ผลักโค่นให้ รำบ! ขอให้ภำยในเวลำหกสิบปี ไพศำลของพวกเรำใช ้ควำมเสียหำย ทำงกำรสู้รบที่น้อยที่สุดมำช่วงชิงผลกำรสู้รบที่ใหญ่ที่สุด ผลัก แผ่นดินครึ่งหนึ่งของเปลี่ยวร ้ำงให้รำบเป็ นหน้ำกลอง”

เฉินผิงอันอึ้งตะลึง เอ่ยชื่นชมอย่ำงอดไม่ได้ว่ำ “วิธีกำรดี มีควำม

องอำจกล้ำหำญ!”

ต้องรู ้ว่ำช่วงกลำงและช่วงหลังของสงครำมในใต้หล้ำไพศำลครั้ง นั้น ศำลบุ๋นแอบท ำกำรระดมก ำลังอย่ำงลับๆ โดยมีรำชวงศ์ใหญ่สิบ แห่งเป็ นผู้น ำ ผลำญท้องพระคลังของแต่ละแคว้นจนสิ้นอย่ำงไม่ เสียดำยเพื่อศึกษำค้นคว้ำอำวุธในกำรทำสงครำมหลำกหลำยชนิดที่ มำกพอจะเปลี่ยนแปลงสถำนกำรณ์และยึดครองควำมได้เปรียบโดย ทุ่มแรงอย่ำงเต็มก ำลัง ยกตัวอย่ำงเช่นรำชส ำนักต้ำหลีร่วมมือกับ ส ำนักโม่สร ้ำงเรือข้ำมฟำกขุนเขำและเรือกระบี่ขึ้นมำ แต่นี่ยังเป็ น เพียงส่วนน้อยที่ปรำกฏบนสนำมรบ และประสิทธิผลก็ได้รับกำร พิสูจน์แล้ว เนื่องจำกกองทัพใหญ่ของเปลี่ยวร ้ำงต้องไปติดอยู่ที่ภำค กลำงของแจกันสมบัติทวีป โจวมี่เดินขึ้นสวรรค์จำกไป เผ่ำปี ศำจ

เหมือนกระแสน้ำลงที่ถอยกลับไปยังเปลี่ยวร ้ำงเป็ นเหตุให้ใต้หล้ำ ไพศำลยังมีท่ำไม้ตำยอีกเป็ นพรวนที่ซุกซ่อนเอำไว้ “ใต้น้ำ” รอกระทั่ง สนำมรบเปลี่ยนไปเป็ นใต้หล้ำเปลี่ยวร ้ำง คิดอยำกจะรู ้ถึงพลังพิฆำต ท ำลำยล้ำงของอำวุธพวกนี้ เผ่ำปีศำจในท้องถิ่นของเปลี่ยวร ้ำงก็ต้อง เอำชีวิตมำ “มองดู

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน