กระบี่จงมา Sword of Coming กระบี่จงมา! นิยาย บท 1086

เฉินผิงอันนั่งอยู่บนขั้นบันได กินโจ๊กข้าวข้นอย่างเอร็ดอร่อยราว กับว่ามันคืออาหารตุ๋นหม้อใหญ่ ยิ้มพูดเสียงอู้อี้ว่า “แม่นางเซวีย ก่อนหน้านี้เจ้าถามผินเต้าว่ารู ้จักเหนียงเนียงภูเขาหลวนซานที่ยึดมั่น ในคุณธรรมไม่มีล าเอียงหรือไม่ใช่ไหม? ตอนนั้นผินเต้าบอกว่าไม่ รู ้จักนาง แต่กลับรู ้จักถงซานจวิน เจ้าไม่เชื่อ คิดว่าผินเต้าพูดเล่น ข้า ก็เลยเชิญถุงซานจวินจากภูเขากานโจวมาที่นี่ ทั้งพิสูจน์ความ บริสุทธิ์ของตัวเองว่าไม่ได้คุยโวโดยไม่ได้ร่างคาพูด แล้วก็สามารถให้ แม่นางเซวียลดทอนขั้นตอนที่ยุ่งยากมากมายไปได้ ไยต้องเผายันต์ คาฟ้ องไปที่จวนซานจวิน ถงเสินจวินแห่งมหาบรรพตประจิมตัวจริง มาถึงที่นี่แล้ว แม่นางเซวียมีอะไรอยากพูดก็พูดเลย มีทุกข์อะไรอย่าง ร ้องก็ร ้องระบาย มีเหตุผลอะไรจะพูดก็พูดได้หมด”

เซวียหรูอี้อึ้งตะลึงไปก่อน แต่ต่อมาก็ทอดถอนใจ “อู๋ตี ยากจนถึง ขั้นนี้แล้วยังจะเชิญคนนอกมาแสดงละครตบตาเพื่อจะได้หลอกเอา เงินจากข้าอีกหรือ? อู๋ตี หากว่าเจ้าขาดเงินจริงๆ แม้ว่าพวกเราจะ ไม่ใช่เพื่อนรักอะไรกัน แต่ให้ช่วยเหลือกันและกันจะมีอะไรยาก ไย ต้องใช ้วิธีการต่าช ้าเช่นนี้ ไม่ควรเลย”

หากเจ้าอู๋ตีบอกว่ารู ้จักสหายบนภูเขาอยู่หลายคน ต้องไปขอ ท่านปู่ ขอร ้องท่านย่ากว่าจะเชิญเสมียนที่หมวกขุนนางเล็กที่สุดของ

จวนซานจวินภูเขากานโจวออกมาได้ นางเซวียหรูอี้อาจจะยังเชื่ออยู่ บ้าง แต่ก็เป็ นความเชื่อที่กึ่งเชื่อกึ่งสงสัย

หลอกผีหรือไร

แต่ก็ไม่ได้พูดผิดนะ ก็หลอกผีจริงๆ นั่นแหละ

นางรู ้สึกเสียใจอยู่บ้าง เพิ่งจะไม่ได้เจอกันแค่ไม่กี่วันเอง อู๋ตีกลับ ตกอับขนาดนี้แล้วหรือ?

เฉินผิงอันถาม “ในหม้อยังมีโจ๊กข้าวข้นเหลืออีกเยอะ แม่นางเซ วียเอาด้วยสักชามไหม?”

เซวียหรูอี้ส่ายหน้า นางยังเสียใจไม่หาย

ผู้เฒ่าจ้วงตะเกียบรัวเร็ว ก่อนจะยกชามที่ว่างเปล่าขึ้น “ข้าขออีก ชาม”

เฉินผิงอันลุกขึ้นยืน ยิ้มเอ่ย “ถงซานจวินไปตักเติมเองได้เลย ไม่ ต้องเกรงใจกัน”

ผู้เฒ่าไม่เกรงใจจริงๆ ลุกขึ้นไปตักโจ๊กข้าวข้นเต็มชามมาจากใน ห้องครัว คงเป็ นเพราะตักมาเยอะเกินไป โจ๊กข้าวขันจึงแทบจะล้น ออกมาจากขอบชาม ผู้เฒ่ารีบก้มหน้าสูดดังช ้วบ

มองเห็นภาพนี้ เซวียหรูอี้ก็อดนวดคลึงหว่างคิ้วไม่ได้ หากจะจับคู่ กันมาหลอกเอาเงินเจ้าอู๋ตีกลับตัดใจจ่ายเงินเพิ่มมากอีกหน่อยไม่ได้ เลยหรือ อย่างเช่นจ้างผู้เฒ่าที่ทางานในขณะงิ้วมาก็ยังดี

แสดงละคร

พวกเจ้าสองคนแสดงละครต่อไปสิ

ฝีมือการแสดงย่าแย่ขนาดนี้ หากสามารถหลอกเอาเงินเหรียญ ทองแดงสักเหรียญไปจากกูไหน่ไนได้ ก็ถือว่าเป็ นความสามารถของ พวกเจ้าแล้ว

ภูเขากานโจวแห่งมหาบรรพตประจิมอยู่ใกล้กับศาลลมหิมะ มี ภูเขาทายาทอยู่สองลูกยอดเขาหลักของภูเขาหลวนซานที่เป็ นหนึ่ง ในภูเขาทายาทสูงกว่าภูเขากานโจวหลายเท่าเหนียงเนียงเทพภูเขา ท่านนั้นมีชื่อเสียงเลื่องลืออย่างมาก นางชื่อว่าไหวลู่ ในอาณาเขต ของมหาบรรพตประจิมคาพูดของนางศักดิ์สิทธิ์ที่สุด ต่างก็พูดกันว่า ขนาดถุงซานจวินที่เป็ นหัวหน้ายังต้องเชื่อฟังนาง ส่วนจวนซานจวิน ที่ดูแลอาณาเขตภูเขาสายน้าซึ่งมีแคว้นอวี้เซวียนเป็ นหนึ่งในนั้นก็คือ ภูเขาลู่เจี่ยว ก่อนหน้านี้เซวียหรูอี้ต้องการไปเผายันต์ที่ศาลบุ๋นบู๊เพื่อ ส่งค าฟ้ องไปยังภูเขาหลวนซาน ไม่ใช่จวนซานจวินของภูเขาลู่เจี่ยว เหตุผลก็เพราะอย่างนี้นางกังวลว่าพวกผู้มีอานาจของแคว้นอวี้เซวียน จะกล้าบงการในเรื่องของเอกสาร เหล่าขุนนางปกป้ องกันเอง ไม่ เพียงแต่ศาลเทพอภิบาลเมืองของเมืองหลวงที่มาเกี่ยวข้องกับคดี ความ ยังจะเกี่ยวพันไปถึงภูเขาลู่เจี่ยวด้วย ทีนี้จะยังฟ้ องร ้องอะไรกัน ได้อีก

คราวก่อนในการประชุมเล็กที่ห้องทรงพระอักษรของเมือง หลวงต้าหลี เทพภูเขาสองท่านของภูเขาทายาทมหาบรรพตประจิม

ไหวลู่แห่งหลวนซาน ฉางเฟิ่งฮั่นของภูเขาลู่เจี่ยวต่างก็ไม่เข้าร่วมการ ประชุมด้วย

ว่ากันว่าเพราะเกียจคร ้านเกินไป ถึงอย่างไรก็เป็ นเหนียงเนียง เทพภูเขาของภูเขาทายาทแล้ว อยู่ในวงการขุนนางภูเขาสายน้าก็ถือ ว่าไม่มีตาแหน่งให้เลื่อนขั้นได้อีกแล้ว คนหนึ่งเย่อหยิ่งทระนงตน เกินไป บวกกับที่ฉางเฟิ่งฮั่นและภูเขาหลวนซานมักจะไม่ลงรอยกัน บ่อยๆ ต่างฝ่ ายต่างชิงชังกัน เป็ นเหตุให้จวนเทพภูเขาสองแห่งนี้ไม่ เคยไปมาหาสู่กัน

เซวียหรูยิ้มองไปยังผู้เฒ่าที่ยิ่งมองก็ยิ่งน่าสงสารคนนั้น ก่อนจะ หันไปมองนักพรตที่ตั้งแผงดูดวงซึ่งมีท่าทางเยือกเย็น นางคิดไปคิด มาก็ยังบอกความรู ้สึกไม่ออก จึงถามว่า “เจอกับเรื่องยากลาบากอะไร หรือ?”

เฉินผิงอันส่ายหน้า ยิ้มเรียก “ถงซานจวิน?”

ถงเหวินช่างอิ่มรับหนึ่งที “นางพูดอะไรก็เชื่อว่าเป็ นอย่างนั้นได้ เลย ไม่จ าเป็ นต้องเรียกฉางเฟิ่งฮั่นให้มาคุมเชิงอยู่ที่นี่ คราวหน้าข้าจะ ไปเยือนภูเขาลู่เจี่ยวด้วยตัวเองสักรอบ ดูเรื่องการไหลเวียนของ โชคชะตาบุ๋นภายในระยะเวลาร ้อยปีที่ผ่านมาของแคว้นอวี้เซวียนสัก หน่อย”

จากนั้นผู้เฒ่าก็เอ่ยเสริมมาประโยคหนึ่งว่า “คราวหน้าสามารถ ใส่เต้าหู้กับไส้หมูให้มากหน่อยได้”

เฉินผิงอันยิ้มเอ่ย “เต้าหู้ไส้เพิ่มได้ แต่ไส้หมูหากใส่เยอะไป รสชาติจะเพี้ยน คราวหน้าก็จะไม่มีความรู ้สึกดีใจไม่คาดฝันที่ได้กิน ไส้หมูแล้ว”

ถงเหวินช่างพยักหน้า “คือเหตุผลข้อนี้”

เฉินผิงอันเอ่ยสัพยอก “เหล่าถงท่านมาเยือนเมืองหลวงแคว้นอวี้ เซวียนครั้งนี้ค่อนข้างคล้ายการปิดบังฐานะออกตรวจการณ์อย่างลับๆ เลย นายท่านใหญ่ผู้เป็ นดั่งแผ่นฟ้ าในอาณาเขตของมหาบรรพต ประจิมอย่างท่านจะปล่อยให้แม่นางเซวียผิดหวังไม่ได้นะ ต้องมีความ ทุ่มเทและกล้าหาญในการร ้องขอความเป็ นธรรมและช่วยเหลือแทน ราษฎรนะ”

ถงเหวินช่างหัวเราะ “ได้เลย”

เฉินผิงอันเอ่ยสัพยอก “แม่นางเซวีย นี่จะเป็ นเหมือนเรื่องเล่าใน นิยายที่บอกว่าผู้ตรวจราชการถือกระบี่อาญาสิทธิ์ปราบปรามคดี ใหญ่ทั้งแปด พอไปถึงสถานที่จริงก็ถูกเจ้ามาดักขวางทางร ้องทุกข์ หรือไม่?”

เซวียหรือวี้หัวเราะร่วน “ถ้าอย่างนั้นทาไมถึงไม่เอาดินมาถมถนน ให้สูงขึ้น ใช ้น้าสะอาดล้างถนน แล้วค่อยตีฆ้องตีกลองแสดงอ านาจ บารมีด้วยเล่า?”

เฉินผิงอันยิ้มเอ่ย “ก็บอกแล้วว่าปิ ดบังฐานะออกตรวจการณ์ อย่างลับๆ”

ถงเหวินช่างถาม “แม่นางเซวีย หากข้าจ าไม่ผิด ขุนนางผู้ พิพากษาบุ๋นคนก่อนของที่นี่ ชื่อว่าหงจงอวี้ใช่หรือไม่?”

เซวียหรูอี้พยักหน้า “เพิ่งจะถูกผลักไสให้ไปอยู่ที่หลิงโจวใกล้กับ เมืองหลวงส ารองต้าหลี รับหน้าที่เป็ นเทพอภิบาลเมือง ได้เลื่อนขั้น แล้ว”

ถงเหวินช่างอิ่มรับหนึ่งที “จ าได้ว่าไหวลู่แห่งหลวนซานเคยพูดถึง หงจงอวี้อยู่สองครั้ง อยากจะเลื่อนขั้นให้เขามารับหน้าที่เป็ นขุนนาง หลักของกองตรวจสอบภูเขาหลวนซานมาโดยตลอด ดูเหมือนว่าหง จงอวี้มีข้อเสนอเพิ่มเติม บอกว่าจะต้องพาจี้เสี่ยวผินแห่งกองหยินห ยางของศาลเทพอภิบาลเมืองที่เป็ นผู้ช่วยเขามาด้วยถึงจะได้ เพียงแต่ เพราะที่หลวนซานยังไม่มีตาแหน่งที่เหมาะสมให้กับจี้เสี่ยวผิน เรื่องนี้ จึงถูกถ่วงไว้เรื่อยมา ตอนนี้หงจงอวี้อี้เลื่อนขั้นเป็ นท่านเทพอภิบาล เมืองของจังหวัดหนึ่งในต้าหลีแล้ว แล้วก็ยังพาจี้เสี่ยวผินไปรับ ต าแหน่งด้วยกัน อนาคตในวงการขุนนางก็ไม่เลว เทียบกับเข้าไปอยู่ ในหลวนซานดูแลกองตรวจสอบให้ผู้คนอาฆาตแค้นอยู่ตลอดทั้งปีก็ ดีกว่ากันมากนัก”

เซวียหรูอี้ไร ้คาพูดตอบโต้ นี่ก็เหมือนพวกผู้เฒ่าในชนบทที่มานั่ง กันอยู่หน้าหมู่บ้านปากก็วิจารณ์เหตุการณ์ในวงการขุนนางของพวก นายท่านขุนนางหกกรมเก้ามนตรีของราชสานักหนึ่งแคว้นไปด้วย

แต่เรื่องวงในประเภทนี้ หากผู้เฒ่าไม่ได้แต่งเรื่องขึ้นมาเองส่งเดช แล้วจะรู้ได้อย่างไร?

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน