กระบี่จงมา Sword of Coming กระบี่จงมา! นิยาย บท 1089

หม่าเช่อมือหนึ่งถือแท่นฝนหมึก อีกมือหนึ่งถือเศษกระเบื้อง แจกัน เพียงแต่ว่าพอเขาลงบันไดไปกลับได้เห็นสาวใช ้ชุดเขียวที่เผย สีหน้าหลากหลายกลุ่มนั้น

นี่ทาให้หม่าเชื่อหมดสิ้นซึ่งความฮึกเหิมในทันที ได้แต่ยืนอึ้งอยู่ ตรงเชิงบันได มือเท้าเย็นเยียบ

มือกระบี่ชุดเขียวเดินสวนไหล่ผ่านเขาไป ยิ้มเอ่ยว่า “รังเกียจที่ พวกนางขวางหูขวางตากลัวว่าหลังจบเรื่องพวกนางจะปากมากหรือ? จัดการได้ง่ายเลย ไม่สู้ฆ่าพวกนางไปก่อนสิ? ไม่ต้องนับรวมกับเวลา หนึ่งก้านธูปก็ได้นะ”

หม่าเช่อคล้ายตกอยู่ในสภาวะที่ความคิดในหัวตีกันวุ่นวาย สาว ใช ้ถือกระบี่เรือนกายเล็กเตี้ยคนหนึ่งสีหน้าเย็นชาดุจน้าค้างแข็ง นาง ก้าวเดินออกมาข้างหน้าหนึ่งก้าว สะบัดควงกระบี่คล้ายต้องการจะ เตือนเด็กหนุ่มที่ถูกแวดวงปัญญาชนแห่งแคว้นอวี้เซวียนเรียกขานว่า ดาวเหวินชางกลับชาติมาจุติผู้นี้ว่า หม่าเช่อ เจ้าลองทาดูสิ?! หม่า เช่อตกใจสะดุ้งโหยง ไม่กล้ามีความคิดที่จะฆ่าคนปิดปากอีกต่อไป เดินตรงดิ่งไปหาสองพี่น้องหม่าชวนหม่าปี้ ในมือถือแท่นฝนหมึกที่มี มูลค่าควรเมือง เด็กหนุ่มชูแขนขึ้นสูง เพราะแขนของเขาสั่นเทา ตัวอักษรที่แกะสลักอยู่บนจานฝนหมึกจึงคล้ายจะส่ายไหวตามไปด้วย

ตรงลาคอพี่น้องคู่ทุกข์คู่ยากสองคนมีเส้นเอ็นเขียวปูดโปน เนื่องจากมิอาจเปิดปากพูดได้ มือเท้าก็ขยับเขยื้อนไม่ได้ พวกเขาจึง ได้แต่ใช ้สายตาที่อยากจะฆ่าคนจ้องเขม็งไปยังเด็กหนุ่มที่ไม่มีแรง แม้แต่จะจับไก่ผู้นี้

หม่าเช่อน้าตานองหน้าในทันใด พึมพาว่า “ข้าลงมือไม่ได้ ข้าทา

ไม่ได้….อย่าบีบคั้นข้าอย่าบีบบังคับข้าอีกเลย”

เฉินผิงอันนั่งกลับลงไปบนขั้นบันได มือที่กาเข็มต้นสนเอาไว้กา เป็ นหมัดหลวมๆ ทุบลงตรงหน้าอกตัวเอง ยิ้มเสแสร ้งไม่จริงใจ “พี่น้อง เช่นฆ่ากันเอง ช่างน่าตกใจยิ่งนัก ชวนให้คนปวดร ้าวแทบจะขาดใจ”

ภาพเหตุการณ์ผิดปกติพลันบังเกิด สาวใช ้ชิวจวินยื่นมือคว้าไป ทางห้องหนังสือ บังคับกระบี่ยาวที่ปักอยู่บนกาแพงมาไว้ในมือ เรือน กายของนางแผ่วเบาราวกบกระโดดแตะผิวน้าพริบตาเดียวก็มาโผล่ ด้านหลังหม่าเช่อ เสือกกระบี่แทงออกไป กระบี่นั้นแทงทะลุหัวใจของ เด็กหนุ่มโดยตรง

หม่าเช่อก้มหน้าลงมองอย่างเหม่อลอย กระบี่ยาวครึ่งเล่มโผล่พ้น ออกมาจากหน้าอกของเขา ทว่าปลายกระบี่แหลมคมที่โค้งงอ เล็กน้อยกลับไม่มีรอยเลือดสักนิด

จุดไท่หยางด้านหนึ่งของชิวจวินสาวใช ้ชุดเขียวเหมือนถูกโจมตี หัวละปัดเหวี่ยงเป็ นวงโค้ง สาวใช ้ที่ยอมตายเพื่อชายที่รักผู้นี้ขาดใจ ตายไปทันที

ก่อนที่เรือนกายบอบบางจะหล่นร่วงลงพื้น นางมองชายคนรัก ด้วยสายตาลึกล้า

เฉินผิงอันประกบสองนิ้วปาดหนึ่งที กระบี่ยาวที่แทงทะลุร่างหม่า เช่อก็ย้อนกลับมาทางเดิม กลับไปฝังปักอยู่บนผนังห้องหนังสืออีก ครั้ง พู่กระบี่พวงยาวสีทองห้อยย้อยตกลงมาสู่พื้นอย่างนุ่มนวล

ดูเหมือนว่าหม่าเช่อจะถูกกระบี่นี้ไปกระตุ้นไฟโทสะและความ เคียดแค้น หลังจากพบว่าตัวเองโดนแทงไปหนึ่งทีแต่กลับไม่รู ้สึก เจ็บปวด เขาก็ไม่คิดจะสืบเสาะหาสาเหตุอะไรอีกแล้ว เขาที่ตาแดงก่า คว้าหัวของหม่าชวนแล้วกระชากลากไปทางร่างของสาวใช ้ชุดเขียว จากนั้นเหวี่ยงร่างของหม่าชวนลงกับพื้น พลิกใบหน้าของฝ่ ายหลัง ให้มองสบตากับสาวใช ้ชั้นต่าผู้นั้น ชูแท่นฝนหมึกหนักอึ้งที่แกะสลัก ถ้อยคาของอริยะปราชญ์โบราณในมือขึ้นสูงแล้วทุบลงไปที่ลาคอ ของหม่าชวน ครั้งแล้วครั้งเล่า เพียงไม่นานก็ทุบจนกระดูกของฝ่ าย หลังแหลกละเอียด เด็กหนุ่มที่เหมือนเสียสติไปแล้วใบหน้าดุร ้าย เริ่ม ใช ้เศษกระเบื้องที่อยู่ในมือกรีดเนื้อหนังของหม่าชวน…

ก่อนหน้านี้เซียนกระบี่ฆ่าคน ไม่ว่าจะปราณกระบี่ก็ดี หรือใช ้เข็ม ต้นสนต่างกระบี่บินเล่มจิ๋วก็ช่าง ล้วนรวดเร็วเกินไป

ทว่าภาพน่าสยดสยองตรงหน้านี้กลับเป็ นดั่งคากล่าวที่ว่าใช ้มีด ที่อแล่เนื้ออย่างแท้จริง

หม่าปี้เห็นภาพนี้คาตาตัวเอง หัวใจก็เหมือนถูกกรีดคว้าน เจ็บปวดรวดร ้าวปานจะขาดใจ เขาที่แต่ไหนแต่ไรมารู ้สึกมาโดย ตลอดว่าการฆ่าคนเป็ นเรื่องที่มีความสุขที่สุด เวลานี้ทั้งกลัวตาย แล้ว ก็ยิ่งกลัววิธีการตายเช่นนี้

บ้าไปแล้ว ราวกับว่าทุกคนล้วนบ้ากันไปหมดแล้ว

เด็กหนุ่มที่ร่างเต็มไปด้วยคราบเลือดลุกขึ้นยืน เดินทีละก้าวไป หาหม่าปี่ที่ได้แต่ยืนนิ่งเฉยรอความตายอยู่ที่เดิม

ในลานบ้าน สาวใช ้ชุดเขียวบางคนอาเจียนเอาน้าดีขมๆ ออกมา จนแทบหมดสิ้นแล้วพวกนางพากันเงยหน้าขึ้นมองไปทางขั้นบันได อย่างกล้าๆ กลัวๆ มองไปยังเซียนกระบี่ชุดเขียวที่สีหน้าแน่วแน่แต่

กลับเฉยชาผู้นั้น ……
ร ้านเหล้าริมทางของภูเขาเจ๋อเยา เผยเฉียนนั่งลงแล้วก็ถามเข้า ประเด็นโดยตรง “ครั้งนี้เรียกข้ามาเพื่ออะไร?”

ไม่สู้คุยธุระเป็ นการเป็ นงานให้เสร็จก่อนแล้วค่อยมาร าลึก ความหลังกัน

หลิวเสี้ยนหยางชอบนั่งด้วยท่าทางไม่สุภาพเรียบร ้อยอยู่แล้ว เขา ยกเท้าข้างหนึ่งเหยียบลงบนม้านั่งยาว แกว่งชามเหล้า ยิ้มเอ่ย “เรียก เจ้ามาช่วยเป็ นกองหนุนคือความต้องการของกู้ช่าน หากอิงแค่ตาม ความคิดข้า ไหนเลยจะต้องระดมกาลังใหญ่โตเช่นนี้หาไม่แล้วก็จะ

เป็ นการให้หน้าสกุลหม่าอ าเภอหย่งเจียเกินไป พวกเขาไม่ได้มี ขอบเขตบินทะยานนั่งบัญชาการณ์อยู่ในจวนเสียหน่อย กู้ช่านน่ะ กังวลว่าอาจารย์พ่อของเจ้าที่อยู่ในจวนหม่าจะยั้งมือไม่อยู่ ฆ่าคนจน เสียสติ ก่อให้เกิดคดีโศกนาฏกรรมที่คล้ายคลึงกับเรื่องเล่าในนิยาย ยุทธภพ ฆ่าล้างทั้งตระกูล ตัดรากถอนโคน อย่าว่าแต่คนเลย แม้กระทั่งเปิดไก่ที่ออกไข่ได้ของตระกูลหม่าก็ยังถูกกาจัดจนสิ้นซาก ไม่แน่ว่าแม้กระทั่งไข่ไก่ไข่เป็ ดในห้องครัวที่ถูกคนเก็บมาก็อาจจะถูก เฉินผิงอันบีบให้แหลกด้วยก็ได้”

เผยเฉียนหลุดหัวเราะพรืด อาจารย์พ่อจะทาแบบนี้ได้อย่างไร เพียงแต่ว่าการที่หลิวเสี้ยนหยางและกู้ช่านมานั่งอยู่ที่นี่วันนี้ก็ยังทาให้ เผยเฉียนรู ้สึกสบายใจได้มาก จึงดื่มสุราคารวะพวกเขาคนละถ้วย

กู้ช่านยกชามเหล้าขึ้น ดื่มเหล้าเงียบๆ ไปอีกใหญ่ เอ่ยว่า “ข้าไม่ เคยพูดแบบนี้”

แล้วกู้ช่านก็เอ่ยเสริมมาติดๆ ว่า “แต่ข้าเคยคิดแบบนี้จริง”

หลิวเสี้ยนหยางกล่าว “ดังนั้นกู้ข่านจึงกังวลว่าพวกเราสองคนจะ ห้ามเฉินผิงอันไม่อยู่มีเจ้าอยู่ด้วย ไม่แน่ว่าเฉินผิงอันอาจจะยัง ค านึงถึงสถานะของตัวเองได้บ้าง อยากจะรักษาเกียรติของคนเป็ น อาจารย์และการวางตัวเป็ นคนดีต่อหน้าเจ้า ไม่ถึงขั้นฆ่าคนจนเลือด ขึ้นตา”

เผยเฉียนลังเลเล็กน้อย แต่ก็ยังตอบไปตามสัตย์จริงว่า “ถ้าอย่าง นั้นพวกท่านก็มาหาผิดคนแล้ว อาจารย์พ่อท าอะไรข้าไม่มีทาง ขัดขวาง มีแต่จะช่วยไปเก็บไข่ไก่ที่เล้าเป็ ดเล้าไก่ให้เขา ดูว่าจะมีปลา ที่หลุดลอดหว่างแหไปหรือไม่”

หลิวเสี้ยนหยางสะอึกอึ้ง เหล่ตามองกู้ช่าน นี่ก็คือผู้ช่วยที่เจ้าหา

มาหรือ?

กู้ช่านหัวเราะชอบใจ มองเผยเฉียนไม่ผิดเลยจริงๆ นางถูกใจตน มาก

บนภูเขาล่างภูเขา ออกท่องยุทธภพเพียงล าพัง พวกเจ้ามาหา เรื่องข้าได้ ข้าจะไม่คิดเล็กคิดน้อย เพราะเผยเฉียนคือลูกศิษย์ใหญ่ เปิดขุนเขาของอาจารย์พ่อ มาจากภูเขาลั่วพั่ว

แต่หากพวกเจ้ากล้าหาเรื่องอาจารย์พ่อของข้า ถ้าอย่างนั้นเผย เฉียนก็ยิ่งเป็ นลูกศิษย์ใหญ่เปิดขุนเขาของอาจารย์พ่อ หมัดที่ถูกป้ อน บนชั้นสองของเรือนไม้ไผ่ในปีนั้น พวกเจ้าก็สามารถลองชิมดูได้

หลิวเสี้ยนหยางยิ้มถาม “เจ้าขี้มูกยึดน้อย เจ้ารู ้หรือไม่ว่าข้อดีที่ ใหญ่ที่สุดของเจ้าคืออะไร?”

กู้ช่านกล่าว “ข้อดีที่ใหญ่ที่สุดของข้าคนนี้ก็คือรู ้ว่าตัวเองมี ข้อเสียอยู่มากมาย”

หลิวเสี้ยนหยางได้แต่กลืนคาพูดที่มารออยู่ตรงปากกลับลงท้อง ไปพร ้อมกับสุรา