กระบี่จงมา Sword of Coming กระบี่จงมา! นิยาย บท 1090

เทศกาลชิงหมิงคือช่วงเวลาที่ฝนใหญ่ตกกระหน่า ตระกูลขุนนาง ชนชั้นสูงรวมไปถึงเหล่าบัณฑิตและสตรีในตระกูลส่วนใหญ่จะนั่งรถ ม้าไปเช่นไหว้บรรพบุรุษที่นอกเมือง แม้ว่าจะเป็ นการปัดกวาดสุสาน ให้กับคนที่ตายไปแล้ว แต่บนใหน้าของทุกคนกลับไม่มีสีหน้า โศกเศร ้า แต่ละคนแต่งกายงดงามโดดเด่น พกสุราชั้นดีและอาหาร เลิศรสไปด้วย ตลอดทางพูดคุยกันเสียงดังเอะอะ ส าเริงส าราญกัน อย่างยิ่ง เหมือนออกไปเที่ยวเล่นชานเมืองมากกว่ามิน่าเล่าในบันทึก ของปัญญาชนแคว้นอื่นจึงมักจะยกเรื่องนี้มาเหน็บแนมคนของเมือง หลวงแคว้นอวี้เซวียนว่ามีขนบธรรมเนียมให้ความสาคัญกับคนเป็ น เมินเฉยคนตาย ให้ค่าการมีชีวิตอยู่ ดูแคลนความตายมาตั้งนานแล้ว

เผยเฉียนจะไปที่ศาลเทพอภิบาลเมืองซึ่งอยู่ห่างจากวังหลวงและ กองโหราศาสตร ์ค่อนข้างไกล นางจึงบอกลากู้ช่านกับกู้หลิงเยี่ยน แล้วแฝงตัวเข้าไปในเมืองหลวงแคว้นอวี้เซวียนอย่างลับๆ ก่อนใคร

การป้ องกันของแคว้นเล็กๆ แห่งหนึ่ง ไม่ว่าจะเป็ นวิธีการของบน หรือล่างภูเขา เมื่อมาเจอเข้ากับผู้ฝึกยุทธขอบเขตปลายทางที่มีน้อย จนนับนิ้วได้ก็ไม่ถือว่าเป็ นการป้ องกันที่เข้มงวดอะไร จะบอกว่าแปด ทิศมีแต่รูรั่วก็ไม่เกินจริงแม้แต่น้อย

กู้ช่านกลับพากู้หลิงเยี่ยนมาที่ประตูเมือง ยื่นส่งเอกสารผ่านด่าน เลือกที่จะเดินเข้าไปในเมืองหลวงอย่างถูกระเบียบ

กู้หลิงเยี่ยนที่สวมหมวกคลุมใบหน้าปิดปากหัวเราะคิก “ให้ข้าไป ที่กองโหราศาสตร ์หลิวเสี้ยนหยางวางใจ เจ้าก็วางใจเหมือนกันหรือ?”

กู้ช่านกล่าว “หลิวเสี้ยนหยางย่อมไม่ไว้ใจเจ้า แต่หลิวเสี้ยนหยาง ไม่สนใจเรื่องนี้ เขาแค่ควบคุมข้า แล้วค่อยให้ข้าควบคุมเจ้าอีกทีก็ได้ แล้ว”

กู้ช่านจะมีอะไรให้ต้องไม่ไว้ใจนาง เขาวางใจอย่างมาก เพราะ หากนางท าพลาดตรงไหนก็แค่คิดบัญชีกันไปตามกฎก็พอ

กู้หลิงเยี่ยนยิ้มเอ่ย “เขาเป็ นคนน่าสนใจมากจริงๆ”

กู้ช่านกล่าว “ข้าเคยพูดไปแล้วในร ้านเหล้าว่าหลิวเสี้ยนหยาง อาศัยแค่สัญชาตญาณเท่านั้น หากเจ้าคิดว่าประโยคนี้เป็ นการ ประเมินเขาต่าล่ะก็ ถ้าอย่างนั้นสมองของเจ้าก็มีปัญหาแล้ว”

กู้หลิงเยี่ยนเบ้ปาก

กู้ช่านเอ่ยเตือน “อีกเดี๋ยวพอเจ้าเข้าไปในกองโหราศาสตร ์แล้วก็ อ าพรางเรือนกายให้ดีรอจังหวะเหมาะๆ ในการลงมือ ตอนที่อยู่ว่างไม่ มีเรื่องอะไรทาก็เดินเล่นไปตามคลังลับหรือไม่ก็หอเก็บตาราของ หน่วยค านวณและหน่วยตรวจสอบให้มากหน่อย นอกจากจะต้องวาด ภาพแผนที่ที่แม่นยาออกมาแล้ว สิ่งปลูกสร ้างน้อยใหญ่และเครื่องมือ เฉพาะทุกชิ้น งานที่เหล่าขุนนางตามกองต่างๆ ง่วนท ากันก็ต้องวาด

ลงไปในภาพนี้ด้วย ทางที่ดีที่สุดอย่าให้พลาดรายละเอียดใดๆ ไป เดิน ไปดูไปวาดไป จ าไว้ว่าช่วยคัดลอกต าราลับและเอกสารของราช สานักเก่าบางส่วนมาด้วย หลักๆ แล้วให้เน้นในเรื่องของบันทึก เกี่ยวกับพิธีบวงสรวงเซ่นไหว้ พิธีแต่งงาน งานศพ นิมิตหมายอันดี และหายนะอันเป็ นภัยทั้งหมดในประวัติศาสตร ์ของตระกูลเซวียแห่ง แคว้นอวี่เซวียน รวมไปถึงสมุดเล่มสารองของประวัติในยุคสมัยต่างๆ และประวัติของตาหนักบูรพา ยิ่งมากก็ยิ่งมีประโยชน์ ในอนาคตข้า ต้องได้ใช ้”

ทุกวันนี้เฉินผิงอันกาลังแสวงหา “ขอบเขต” อะไร กู้ช่านพอจะ เดาเบาะแสได้คร่าวๆ แล้ว

กู้หลิงเยี่ยนถามหยั่งเชิง “เรื่องพวกนี้ล้วนเป็ นเรื่องเล็กน้อย ไม่มี ความยากอะไรเลยเพียงแต่ข้าควรจะตัดสินอย่างไรว่า ‘มีเรื่อง” หรือ “ไม่มีเรื่อง” ล่ะ?”

กู้ช่านมองผู้ฝึ กตนหญิงที่สวมหมวกคลุมหน้า กู้หลิงเยี่ยนรีบ เปลี่ยนคาพูดใหม่ทันทีว่า “ข้าจะตัดสินใจเอง”

คนทั้งสองเดินไปถึงจุดที่ต้องแยกย้ายกัน กู้หลิงเยี่ยนยอบกาย คารวะอย่างแช่มช ้อย “บ่าวขออวยพรล่วงหน้าให้คุณชายราบรื่น ตลอดเส้นทาง”

กู้ช่านกล่าว “การช่วยเหลือห้ามช่วยให้เสียเรื่อง”

กู้หลิงเยี่ยนยิ้มหวาน “บ่าวจาไว้แล้ว”

คงเป็ นเพราะเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับเฉินผิงอัน เขาถึงได้ยินดีจะพูด เตือนมากหน่อย

กู้ช่านกล่าว “เจ้าก็ไม่ต้องระมัดระวังมากเกินไป ในไหเลี้ยง ตะพาบเอาไว้ ต่อให้จะตัวใหญ่แค่ไหนก็มีขีดจ ากัด”

กู้หลิงเยี่ยนปิดปากหัวเราะคิกคัก ก็จริงนะ เมืองหลวงแคว้นเล็ก

แห่งนี้ก็คือน้าตื้นตะพาบเยอะตามแบบฉบับ

นางเดินมาถึงตรอกห่างไกลแห่งหนึ่งก็ร่ายวิชาคาถา อาพราง ร่องรอย เดินอาดๆ เข้าไปในกองโหราศาสตร ์ตราผนึกขุนเขาสายน้า บางอย่างสาหรับนางแล้วประหนึ่งด่านดินทรายที่พวกเด็กๆ ก่อเล่น กัน ขณะเดียวกันนางก็ปล่อยจิตหยินออกจากช่องโพรง จากนั้นใช ้ จิตหยางกายนอกกายเลือกหอสูงแห่งหนึ่ง ปล่อยให้จิตหยินรับหน้าที่ คัดลอกภาพแผนที่ของกองโหราศาสตร ์อย่างละเอียดแม่นย า แล้วให้ จิตหยางไป ‘คัดลอก ส าเนาของเอกสารและตาราตามสถานที่ต่างๆ ส่วนร่างจริงของนางเดินอยู่ในกองโหราศาสตร ์ ชมทัศนียภาพไป เรื่อยเปื่อย

ตลอดทางก็ได้เจอกับขุนนางของกองโหราศาสตร ์ที่ ได้รับสืบ ทอดบรรดาศักดิ์รุ่นต่อรุ่น บุตรสืบทอดกิจการต่อจากบิดา” อยู่หลาย กลุ่ม กู้หลิงเยี่ยนเกิดใจนึกสนุกจึงหยิบเอายันต์สืบทอดของทาง ตระกูล” ที่หายากหลายแผ่นออกมาจากชายแขนเสื้อ นางดีดนิ้วหนึ่ง ทียันต์ก็กลายเป็ นภาพมายาจับต้องไม่ได้ พากันไปแปะอยู่บน หน้าผากของหลิงไถหลาง ขุนนางร ้องประกาศ เมื่อเป็ นเช่นนี้ สิ่งที่

พวกเขาเห็นอยู่ในสายตา ไม่ว่าจะเป็ นคน สิ่งของ สิ่งปลูกสร ้างหรือ ทิวทัศน์ก็ล้วนถูกรับเข้ามาสู่คลองจักษุของกู้หลิงเยี่ยนทั้งหมด

และนี่ก็เป็ นครั้งแรกที่นางได้มาเยือนที่ว่าการที่ “ไม่ได้รับความ นิยม” อย่างกองโหราศาสตร ์ ทางฝั่งของใต้หล้าเปลี่ยวร ้างไม่เคย สนใจในเรื่องนี้ ดังนั้นเมื่อปรากฏอยู่ในสายตาของนางจึงกลายเป็ นว่า มีแต่เรื่องแปลกใหม่เต็มไปหมด นางเดินเล่นไปทั่วรอบหนึ่งแล้วถึงได้รู ้ ว่าขุนนางผู้ตรวจสอบของสถานที่แห่งนี้แบ่งออกเป็ นสองประเภท ประเภทแรกคือขุนนางฝ่ ายใน ถือเป็ นชามข้าวเหล็ก และยังมีอีก ประเภทหนึ่งที่เป็ นคนมีฝีมือซึ่งทางราชสานักเรียกใช ้ตัวชั่วคราว เป็ น การทางานระยะสั้น ฝ่ ายแรกไม่มีคากล่าวที่ว่าลาออกจากการเป็ นขุน นางกลับบ้านเกิดเพราะความแก่ชรา ขอแค่มีบรรพบุรุษเป็ นขุนนางผู้ ตรวจสอบ รุ่นบิดาก็ต้องเป็ นตามกัน รุ่นลูกรุ่นหลานก็เช่นเดียวกัน ทุกรุ่นทุกสมัยล้วนวนเวียนอยู่ในทีว่าการน้าใสแห่งนี้ มิอาจโยกย้าย ไปรับตาแหน่งอื่น เกิดมาเป็ นคนของกองโหราศาสตร ์ตายไปก็ต้อง เป็ นผีของกองโหราศาสตร ์ ทุ่มเทท างานจนกว่าชีวิตจะหาไม่อย่าง แท้จริง

หลิงไถหลางอายุน้อยคนหนึ่งกลับไปถึงที่ทางานของตัวเอง ห้อง มอชอยากแค้น แสงสว่างน้อยนิด เขาคลี่กางกระดาษและหยิบพู่กัน ขึ้นมา ก่อนจะเริ่มคานวณด้วยท่าทางลับๆ ล่อๆ บทความที่อยู่ใน เอกสารนั้นทาเอากู้หลิงเยี่ยนที่ “มองดูอยู่” รู ้สึกหัวโต ศาสตร ์การหา พื้นที่เพื่อเติมเต็มช่องว่าง ศาสตร ์การคานวณวงกลมอะไร พวกเจ้า

ต้องทาเรื่องพวกนี้ทุกวันเลยหรือ? มิน่าเล่าเส้นผมใต้หมวกขุนนางถึง ได้น้อยนิดเช่นนั้น

กู้หลิงเยี่ยนเหลือบมองไปยังถนนอูชาของอาเภอหย่งเจีย นาง สัมผัสไม่ได้ถึงความผิดปกติใดๆ

น่าเสียดายที่ในใบรายการของปีนั้น มีเพียงผู้ฝึ กกระบี่หลิวไฉ เท่านั้นที่ระบุวิชาอภินิหารแห่งชะตาชีวิตสองเล่มไว้อย่างชัดเจน

ในห้องของที่ว่าการ หัวหน้าผู้ตรวจการหลัวย่งชิงกับอูเจียน หลี่ ฝูจิ้งสองคนที่เป็ นรองหัวหน้า ขุนนางหลักสามคนนี้รวมตัวกันเพื่อ พูดคุยเรื่องหนึ่ง งานใหญ่อันดับหนึ่งตลอดหลายปี มานี้ของกอง โหราศาสตร ์ก็คือได้รับพระราชโองการให้ออกตรวจตราหาท าเลที เหมาะแก่การสร ้างสุสานหลวง หัวหน้าหลัวมักจะต้องจับมือกับขุน นางของฝ่ ายซือหลีเจียนกรมพิธีการและวัดไท่ฉาง พากันไปตามหา พื้นที่มงคลให้กับโอรสสวรรค์องค์ปัจจุบันบ่อยๆ สุสานในภูเขาคือ เรื่องที่สาคัญ จาเป็ นต้องเลือกอย่างพิถีพิถัน ให้ความสาคัญกับ รูปร่างของภูเขาภายนอก ตรวจสอบเส้นสายพลังงานของดินภายใน ตามหาสถานที่ที่มีทั้งภูเขาสายน้าและกลิ่นอายของราชา มิอาจมี ข้อผิดพลาดได้แม้แต่น้อย นี่เป็ นเรื่องที่ใหญ่และสาคัญมากทางฝั่ง ของกงองโหราศาสตร ์ต้องเลือกสรรถ้อยคาที่ใช ้ในฎีกาที่ถวาย รายงานอย่างระมัดระวัง ทั้งต้องแนบภาพประกอบเข้าไปด้วย ฮ่องเต้ เองก็ตอบฎีกากลับมาเกือบสิบครั้งแล้ว

ในหมู่ชาวบ้าน ตอนที่มีชีวิตอยู่พวกคนแก่ก็มักจะเริ่มเตรียมโลง ศพไว้ให้กับตัวเองแล้วตระกูลจักรพรรดิเอง ยามที่ฮ่องเต้เพิ่งขึ้น ครองราชย์ก็มักจะเริ่มเลือกสุสานที่ฮวงจุ้ยดีเยี่ยมไว้ให้ตัวเองเช่นกัน

ขุนนางผู้ตรวจสอบทั้งสามท่านมองถาดทรายสองถาดที่อยู่ใน ห้อง กรมพิธีการและกองโหราศาสตร ์ต่างก็เลือกที่ตั้งสุสานหลวงกัน

ได้คนละที่ แต่ละที่มีข้อดีต่างกันไป

รองหัวหน้าอูถามว่า “บัณฑิตเฒ่าหลิวยังคงยืนกรานในค าพูด ของเขาอยู่หรือ?”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน