ตามการประมาณการณ์ของหม่าขู่เสวียน รอให้เฉินผิงอัน เปลี่ยนลมปราณ ในช่วงจังหวะที่ลมปราณใหม่เก่าสองขุมกาลัง เชื่อมโยงกัน เขาค่อยมอบท่าเด็ดให้กับอีกฝ่าย
ผู้ฝึกบาเพ็ญตน เดิมทีเรือนกายมนุษย์ก็คือ “พื้นที่มงคล” แห่ง หนึ่ง เลือดเนื้อ เส้นเอ็นและกระดูกคือภูเขาสายน้า คาว่าฝึกตนก็คือ การใช ้สะพานแห่งความเป็ นอมตะเชื่อมโยงกับ “ถ้าสวรรค์” หล่อ หลอมจิงเสินชี่ที่อยู่ด้านใน ลัทธิพุทธกล่าวว่าการเกิดมาเป็ นมนุษย์ นั้นยากแสนยาก แต่ไหนแต่ไรมาก็ไม่เคยเป็ นคาลวง สรรพชีวิตใน โลกก็มีเผ่ามนุษย์ที่เป็ นผู้นาแห่งหมื่นจิตวิญญาณ ทาไมเผ่าปีศาจทุก ตนบนพื้นแผ่นดินที่สติปัญญาเปิดออกถึงต้องหลอมเรือนกายอย่าง ยากลาบากเพื่อให้มีร่างของมนุษย์? แน่นอนว่าต้องมีจุดประสงค์ เมื่อ มีร่างกายมนุ ษย์ การฝึ กบาเพ็ญตนถึงจะเหนื่อยเพียงครึ่งได้ ผลประโยชน์เป็ นเท่าตัว พูดง่ายๆ ก็คือในบางความหมาย เผ่ามนุษย์ ก็คือ…สิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่มีอิสระ
ด้วยรูปแบบของบ่อสายฟ้ าทัณฑ์สวรรค์แห่งนี้ ตามหลักแล้วต้อง สามารถสยบก าราบผู้ฝึ กกระบี่ขอบเขตหยกดิบคนหนึ่งได้อย่าง สมบูรณ์ สามารถสังหารอีกฝ่ ายให้ร่างแหลกสลายกลายเป็ นผุยผง แม้กระทั่งจิตวิญญาณก็ยังแหลกเป็ นจุล ไม่ต้องเพ้อฝันว่าจะได้
กลับมาเกิดใหม่อีกแล้ว ต่อให้เป็ นผู้ฝึกตนใหญ่ขอบเขตยอดเขาที่ สามารถเข้าออกนครเฟิงตูได้คิดอยากจะกอบกู้สถานการณ์ก็ยังเป็ น การใช ้ตะกร ้าไม้ไผ่ตักน้า อาศัยวิชาอภินิหารเฉพาะบทนี้มาสังหาร ขอบเขตหยกดิบหรือท าร ้ายขอบเขตเซียนเหรินให้ได้รับบาดเจ็บ สาหัส ก็เป็ นจุดสูงสุดของ “ก าลังคน” ของหม่าขู่เสวียนแล้ว หากมี ความต้องการมากกว่านี้ ต่อให้เพียงแค่เสี้ยวเดียว หม่าขู่เสวียนก็ จาเป็ นต้องจ่ายด้วยราคาที่สาหัสในระดับเท่าเทียมกัน ไม่ คลาดเคลื่อนแม้แต่น้อย เดินไปบนเส้นทางแห่งเทพ กลับคืนสู่ ตาแหน่งเทพ จากนั้นก็กลายเป็ นเทพ!
และแนวโน้มของสถานการณ์ใหญ่ที่เป็ นเช่นนี้ก็มิอาจต้านทาน ได้ เป็ นเหตุให้หากขยับรุดหน้าไปอีกขั้น ขโมยเอากลไกแห่งสวรรค์ มาเพิ่มมากกว่านี้ หม่าขู่เสวียนก็จะต้องละทิ้งเจ็ดอารมณ์หก ปรารถนาไปอย่างสิ้นเชิง ไม่ถูกผลกรรมกักขังไว้อีก ต่อให้จะมีความ ทรงจ าของชาตินี้เหลืออยู่ก็ตาม ดังนั้นนี่ก็คือตรรกะที่ขัดแย้งกันเอง คิดอยากจะอาศัยวิถีแห่งเทพมาช่วยขยับขยายวิชาอภินิหารของ ตัวเองไปมากกว่านี้ สามารถบดขยี้สังหารเซียนเหรินได้ หม่าขู่เสวียน ก็จะไม่ใช่หม่าขู่เสวียนอีกต่อไป ในเมื่อทางสายนี้ได้เดินไปถึง ปลายทางชั่วคราวแล้วหม่าขู่เสวียนที่อยู่บนเส้นทางอีกเส้นก็ได้ เตรียมของขวัญอีกหลายชิ้นไว้ให้เฉินผิงอันเพื่อเป็ นการต้อนรับแขก
ด้านล่างของซากปรักที่พังถล่มลงไป ท่ามกลางหิมะปลิวปราย เต็มท้องฟ้ ามีสายฟ้ าสีทองแลบปลาบปะปนอยู่
ถึงอย่างไรกาลังคนก็มีช่วงเวลาที่หมดลง ปณิธานหมัดหนาขั้น ของเจ้าของชุดคลุมอาคมสีแดงสดกลับไม่วี่แววว่าพลังจะเสื่อมถอย แม้แต่น้อย
หรือว่าเฉินผิงอันสามารถ “กิน” บ่อสายฟ้ าทั้งหมดได้ในรวด เดียวจริงๆ?
หม่าขู่เสวียนถามอย่างประหลาดใจ “ผู้ฝึ กยุทธขอบเขต ปลายทางร ้ายกาจกันขนาดนี้เลยหรือ?”
สาหรับขั้นตอนในการฝึ กตน หม่าขู่เสวียนคือผู้เชี่ยวชาญ สายตาของเขาสูงมาก มีเพียงการรับมือกับการเรียนวรยุทธเท่านั้นที่ เขาไม่เคยสัมผัสกับตัวเอง สิ่งที่ได้รับรู ้มาก็มีน้อยนิด
โจวมี่ที่อยู่ข้างกันตอบคาถามให้ว่า “เพราะเขาอยู่ในขั้นปราณ โชติช่วงอย่างที่ไม่มีใครเคยทาได้มาก่อน จึงได้รับเงื่อนไขพิเศษจาก สวรรค์ ถึงได้ต้านทานได้นานขนาดนี้”
หม่าขู่เสวียนกระตุกมุมปาก “แน่จริงก็ทนต่อไป ถึงอย่างไรก็เป็ น เรื่องดี”
โจวมี่ไม่ยอมรับและไม่ปฏิเสธ
หม่าขู่เสวียนหัวเราะฮ่าๆ ตบเข่าฉาด “อีกเดี๋ยวหากหลุดมาได้ ไอ้หมอนี่ต้องบ่นข้าด้วยประโยคว่า “วิธีนี้ของเจ้าต่าช ้าเกินไปหน่อย” ใช่หรือไม่?”
โจวมี่เอ่ยเตือน “ตัวอยู่ในค่ายกล ดีใจตอนนี้ยังเร็วไป”
เพราะถึงอย่างไรมหาสมุทรความรู ้แห่งเปลี่ยวร ้างที่ถูกหม่าขู่ เสวียนอัญเชิญมาผู้นี้ก็คือบุคคลที่หม่าขู่เสวียนใช ้เวทลับบรรพกาล นิมิตถึง จากนั้นใช ้ “เตาหล่อหลอม” ถึงปรากฏออกมาได้ เท่ากับว่า เขาใช ้วิชาอภินิหารแห่งชะตาชีวิตของเทพชั้นสูงสององค์ในบรรดา สิ่งศักดิ์สิทธิ์ชั้นสูงสิบสององค์ของยุคบรรพกาล หุ่นเชิดทั่วไปอยู่ไกล เกินกว่าจะเทียบเคียงได้ติด ถูกหม่าขู่เสียนตั้งชื่อให้ว่าเป็ นการ “เรียก ขวัญ” สอดคล้องกับกลไกแห่งสวรรค์ ไม่เลวเลยทีเดียว
โจวมี่ยิ้มบางๆ “มนุ ษย์ยื้อลมหายใจ เทพรับธูปหนึ่งก้าน สอดคล้องกับเหตุการณ์จริงๆ”
บนพื้นดิน วิชาหมัดของเฉินผิงอันเรียบง่ายจนแทบไม่มีคาว่า กระบวนท่าใดๆ ให้กล่าวถึง หลุดพ้นจากกรอบที่ตายตัว
ปณิธานหมัดที่โชติช่วงก็ยิ่งเปี่ยมไปด้วยพลังอานาจเหลือล้น ประหนึ่งองค์เทพที่ไม่รับควันธูป ท าลายพันธนาการ เดินท่องไปใน โลกมนุษย์
บนใบหน้าของหม่าขู่เสวียนถูกแสงสีทองและสีหิมะสาดสะท้อน ให้เปล่งประกายมีชีวิตชีวา ดวงตาของเขาจ้องมองไปยังสนามรบที่ ราวกับว่าเบื้องหน้าของผู้ฝึ กยุทธไร ้ศัตรูทัดเทียม เพียงแค่ ประจัญหน้ากับสวรรค์เท่านั้น
การปล่อยเวทคาถานับพันนับหมื่นออกไปของคนบนภูเขา ทา ให้คนเวียนหัวตาลายแม้จะน่ามองก็จริงอยู่ แต่ในสายตาของหม่าขู่ เสวียนแล้วกลับดูเหมือนว่าจะไม่สะใจได้เท่าสองหมัด
แรกเริ่มที่เขาเข้าใกล้อวี่สืออู้ก็เพราะมีจุดประสงค์ แต่น่าเสียดาย ที่สุดท้ายแล้วมิอาจตัดใจลงมือกับสหายผู้นี้แล้วเป็ นนกพิราบยึดรัง
นกกางเขน ยืมศพคืนวิญญาณได้ลง
หม่าขู่เสวียนอดเอ่ยอย่างปลงอนิจจังไม่ได้ว่า “เป็ นตัวประหลาด จริงๆ”
โจวมี่กล่าว “ไม่เหมือนกับผู้ฝึกตนขอบเขตบินทะยาน ผู้ฝึกยุทธ ในยุคสมัยเดียวกันที่สามารถเลื่อนสู่ขั้นเทพมาเยือนได้มีน้อยนิด เท่านั้น โอกาสที่สองฝ่ ายจะเผชิญหน้ากัน และจานวนครั้งที่จะถาม หมัดกันก็ยิ่งมีน้อยมากกว่า”
หม่าขู่เสวียนกล่าว “หากลองเอาตัวไปอยู่ในสถานการณ์ เดียวกัน ต่อให้พลังการต่อสู้บนหน้ากระดาษเท่าเทียมกัน เผชิญหน้า กับบ่อสายฟ้ าเช่นนี้ ข้าก็ไม่มีทางเดินได้อย่างผ่อนคลายเช่นเขา”
โจวมี่เอ่ย “คือความเยือกเย็น”
การด ารงอยู่ของทัณฑ์สวรรค์ นอกจากจะถูกผู้ฝึกตนมองเป็ น ด่านที่ยากและอันตรายถือเป็ นเคราะห์กรรมในชะตาที่ยากจะ หลีกเลี่ยงได้พ้น ความน่าหวาดกลัวของความอันตรายที่ต้องเผชิญ นั้น พูดถึงแค่ผู้ฝึ กตนในประวัติศาสตร ์ที่มิอาจหลุดพ้นจากทัณฑ์
สวรรค์ ได้แต่สละร่างไปจากโลกนี้ ก็มีแค่พวกเขาเท่านั้นที่รู ้ นอกจากนี้ยังมีเหตุผลในส่วนที่ลึกยิ่งกว่า เมื่อทัณฑ์สวรรค์หล่นร่วง ลงบนพื้นจะสามารถลดทอนคุณูปการ สะบั้นผลกรรมในโลกโลกีย์ได้ ด้วย
หากฝึกปรือวิชาความรู ้ได้ไม่ถึงแก่น ตกอยู่ในสภาพที่ต้องกาย ดับมรรคาสลาย ก็เป็ นแค่ของที่กลับคืนสู่เจ้าของเท่านั้น แต่หากข้าม ผ่านหายนะไปได้ส าเร็จก็จะเป็ นผลประโยชน์ต่อมหามรรคา สามารถ ช่วยให้จิตแห่งมรรคาของผู้ฝึกบาเพ็ญตนที่หลุดพ้นจากเคราะห์กรรม ใสกระจ่าง เรือนกายไม่แปดเปื้อนฝุ่ นธุลี หาไม่แล้วทาไมผู้ที่บรรลุ มรรคาที่ถ่ายทอดความลับสวรรค์จะต้องพูดกันปากเปียกปากแฉะว่า พิถีพิถันในเรื่องที่ว่าต้องรอให้บุญกุศลครบถ้วนบารมีถึงพร ้อม ถึงจะ พิสูจน์มรรคาแก้เคราะห์กรรม ถึงจะมีโอกาสบรรลุมรรคาเป็ นเฟย เซียน
แต่หากจะบอกว่าเป็ นทัณฑ์สวรรค์ที่มนุษย์สร ้างขึ้นมา นั่นก็จะมี ความต่างราวฟ้ ากับดินแล้ว หากไม่ทันระวังก็จะถูกทัณฑ์สวรรค์ห้า อสนีเฉือนสามบุปผา (หมายถึงจิงขี่เงิน พลังชีวิต พลังฟ้ าและจิต วิญญาณ) เหนือศีรษะ ดับห้าลมปราณในร่างมนุษย์ที่มารวมตัวกัน อย่างไม่ง่ายทิ้งไป
สิ่งที่หม่าขู่เสวียนต้องทาก็คือให้อื่นกวานหนุ่ม เจ้าขุนเขาของ ภูเขาถั่วทั่วที่สร ้างวีรกรรมเอาไว้ไม่น้อย ถูกสะบั้นการกระทาคาพูด
และคุณูปการจนหมดสิ้น สูญเสียการปกป้ องบางอย่างที่ราวกับเป็ น บัญชาจากสวรรค์ซึ่งมองไม่เห็นทิ้งไป
การกระทาเช่นนี้จะสามารถพลิกกลับสถานการณ์ ทาให้เฉินผิง อันสูญเสีย “ฟ้ าอ านวยไปชั่วคราว ไม่ต้องสนว่าเจ้าจะอาศัยกระบี่บิน หรือวิธีการอะไร นับแต่นี้คนเป็ นแขกจะกลายเป็ นเจ้าบ้าน ข้าก็จะท า
ตามอย่าง เปลี่ยนจากแขกกลายเป็ นเจ้าบ้าน
นอกจากนี้หม่าขู่เสวียนยังคิดไปถึงผลประโยชน์ที่อัศจรรย์ มากกว่านั้น
หม่าขู่เสวียนจ้องนิ่งไปที่เจ้าหมอนั่น พึมพาว่า “สะบั้นบุญกุศล ของเจ้า ไม่ต้องตลอดกาล แค่ชั่วครู่ชั่วยามก็พอ”
เมื่อคนคนหนึ่งบุญกุศลสลายสิ้นก็จะกลายมาเป็ นผีห่อเหี่ยวที่ โชคไม่เข้าข้าง ค าโบราณกล่าวไว้ว่าหากดวงแข็งคนก็รังแกผีได้ หากดวงซวยผีก็จะเล่นงานคน ก็คือหลักการเหตุผลข้อนี้
ทาไมสิ่งศักดิ์สิทธิ์แห่งภูเขาสายน้าในทุกวันนี้ถึงยินดีจะเคารพ คนบางคนที่ข้ามผ่านดินแดนเข้ามา? บ้างก็ปรากฏตัวมาส่งอย่าง นอบน้อม ไม่ก็คอยปกป้ องอย่างลับๆ? แล้วท าไมศาลเทพอภิบาล เมืองในโลกมนุษย์ถึงจะต้องมีสมุดเฉพาะเล่มหนึ่งที่ใช ้บันทึกชื่อด้วย หมึกสีชาด
ทุกอย่างล้วนเกิดจากบุคบรรพกาล หลี่เซิ่งเคยทาการแก้ไขระบบ ครั้งหนึ่ง หนึ่งในนั้นก็มีการกาหนด “เงื่อนไขฟ้ า” ใหม่ข้อหนึ่ง ผู้ฝึก
ลมปราณกับสิ่งศักดิ์สิทธิ์แห่งภูเขาสายน้า ผู้ที่สร ้างคุณความชอบ ให้แก่ปวงประชาจะได้ยกระดับภูมิธรรมสูงขึ้น
บุญกุศลของโลกมนุษย์แบ่งแยกหยินหยาง แล้วอะไรคือบุญลับ? ประหนึ่งเสียงที่ดังอยู่ในหู ตัวเองได้ยินเพียงผู้เดียว คนอื่นมิอาจรู ้เห็น มักมีคาตักเตือนอยู่เสมอว่า ความมั่งคั่งมีเกียรติยศและชื่อเสียง ยังสู้ การสั่งสมบุญลับมิได้ คาว่าปลูกคาเดียวก็แพร่งพรายความลับสวรรค์ แผ่นดินหัวใจก็คือนาบุญ ผืนนารกร ้างว่างเปล่า แหล่งน้าแห้งขอด จะ เอาผลเก็บเกี่ยวประจาปี มาจากไหน นี่ไม่ใช่คาพูดเลื่อนลอยที่ “หลอกคน” ให้ทาความดีอะไรทั้งนั้น พูดถึงแค่เส้นสายบางเส้นของ ลัทธิเต๋า การรับลูกศิษย์การถ่ายทอดความรู ้เข้มงวดอย่างมากท าไม ถึงต้องการให้ลูกศิษย์ในสานักมีครบถ้วนทั้งบุญกุศลสามพันประการ และการประพฤติดีแปดร ้อยประการ?
มนุษย์มีใจใฝ่ หามรรคา มีปณิธานแห่งการกลายเป็ นเซียน มี ปรารถนาที่พุ่งทะยานฟ้ าแต่กระนั้นก็ยังไม่อาจทาได้ด้วยตัวเอง ต้อง อาศัยดวงด้วย



VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กระบี่จงมา Sword of Coming กระบี่จงมา!