กระบี่จงมา Sword of Coming กระบี่จงมา! นิยาย บท 765

คนในทำเนียบวงศ์ตระกูลศาลบรรพจารย์ยอดเขาจี้เซ่อสี่สิบสามคนอยู่เบื้องหน้า ผู้มร่วมงานพิธีสามสิบหกคนอยู่ด้านหลัง ทุกคนจุดธูปไหว้ภาพแขวน กราบคารวะสามครั้งตามเจ้าขุนเขาเฉินผิงอัน จากนั้นต่างคนก็ต่างเอาธูปปักลงในกระถางธูปตามลำดับพิธีการ ในฐานะที่เฉินผิงอันเป็นเจ้าบ้าน จึงจำเป็นต้องเตรียมของขวัญขอบคุณให้กับผู้ที่มาร่วมงานพิธีทุกท่าน ลำพังเพียงเรื่องนี้ก็เสียเวลาไปนานถึงสามเค่อเต็มๆ แล้ว

เบื้องใต้ภาพแขวนทั้งสาม หนึ่งโต๊ะสองเก้าอี้ เก้าอี้ตัวหนึ่งว่างเปล่า เก้าอี้อีกตัวเป็นของเฉินผิงอัน แต่เฉินผิงอันไม่ได้นั่งลง บุรุษชุดเขียวยืนหันหลังให้กับภาพแขวน หันหน้าไปยังทิศทางของประตูใหญ่ศาลบรรพจารย์ ไล่คารวะทุกคนที่มาจุดธูป แขกผู้เข้าร่วมพิธีการสามสิบกว่าท่าน หากไม่ผงกศีรษะยิ้มบางๆ ให้กับเจ้าขุนเขา ต่อให้พูดคุย คำพูดที่ใช้ก็กระชับสั้นเรียบง่ายอย่างมาก มากสุดก็แค่เอ่ยแสดงความยินดีเบาๆ หนึ่งคำ ไม่มีใครโอภาปราศรัยกับเฉินผิงอันในเวลาเช่นนี้

หน่วนซู่ที่ชื่อบนทำเนียบคือเฉินหรูชู เพราะรับหน้าที่เป็นผู้เชิญธูปคอยขานชื่อแขก ดังนั้นจึงต้องยืนอยู่ข้างกายเฉินผิงอัน นางจำเป็นต้องเอ่ยนามและภูเขาสำนักของแขกที่มาจุดธูปร่วมงานพิธี สุดท้ายคอยติดตามเจ้าขุนเขามอบของขวัญให้กับแขกทุกคน

เฉินผิงอันนั่งลงนำทุกคนไปก่อน ทั้งเจ้าบ้านและแขกต่างก็พากันนั่งประจำที่อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย

วันนี้เก้าอี้ในศาลบรรพจารย์ยอดเขาจี้เซ่อแบ่งออกเป็นสามประเภท ประเภทแรกแน่นอนว่าต้องเป็นของผู้ที่มีคุณสมบัติเข้าร่วมการประชุมในศาลบรรพจารย์ยอดเขาจี้เซ่อ ถือเป็นเก้าอี้ที่ ‘ฟ้าผ่าก็ไม่สะเทือน’ ซึ่งมีประจำอยู่ในศาลบรรพจารย์ยอดเขาจี้เซ่ออยู่แล้ว นอกจากเจ้าขุนเขาเฉินผิงอันยังมีของนักเรียนชุยตงซาน ลูกศิษย์เปิดขุนเขาเผยเฉียน นักเรียนเฉาฉิงหล่าง

นอกจากนี้ก็มีของจูเหลี่ยนผู้ดูแลใหญ่ ผู้ถวายงานพิทักษ์ภูเขาโจวหมี่ลี่ สุยโย่วเปียน หลูป๋ายเซี่ยง เว่ยเซี่ยน โจวเฝย จ้งชิว เจิ้งต้าเฟิง เฉินหลิงจวิน เฉินหรูชู

แน่นอนว่าเก้าอี้ประเภทนี้ วันนี้จะต้องเพิ่มมาอีกหลายตัว ยกตัวอย่างเช่นของผู้คุมกฎฉางมิ่ง นักบัญชีเหวยเหวินหลง หมี่อวี้ ผู้ถวายงานชุยเหวย เพ่ยเซียง หงเซี่ย

นอกจากนี้ก็เป็นของลูกศิษย์ผู้สืบทอดที่แม้จะได้อยู่ในทำเนียบขุนเขาสายน้ำของศาลบรรพจารย์ แต่หากอิงตามลำดับศักดิ์แล้วจะถือว่าเป็นลูกศิษย์ของลูกศิษย์ผู้สืบทอดอีกที ยกตัวอย่างเช่นพวกเฉินยวนจี หยวนไหล หยวนเป่า นอกจากนี้ก็มีเค่อชิง ผู้ถวายงานทั่วไปอย่างกลุ่มของเจี่ยเฉิงอาจารย์และศิษย์สามคนของตรอกฉีหลง ตู้เหวินซือ ผังหลันซีแห่งสำนักพีหมา และเค่อชิงที่ได้รับการบันทึกชื่อของภูเขาลั่วพั่ว

สุดท้ายจึงเป็นแขกผู้เข้าร่วมงานพิธีสามสิบกว่าท่านที่มาจากแต่ละทวีปของไพศาล

เก้าอี้สองประเภทอย่างหลัง จะยกออกมาในวันที่เป็นเช่นวันนี้เท่านั้น เพื่อให้ทุกคนได้นั่งลง

วันนี้ศาลบรรพจารย์ยอดเขาจี้เซ่อจะต้องมีเค่อชิงกลุ่มใหญ่เพิ่มเข้ามา ล้วนเป็นแขกที่มาเข้าร่วมงานพิธี

เฉินผิงอันนั่งลงบนเก้าอี้ใต้ภาพแขวนเพียงลำพัง มองไปยังนักเรียนชุยตงซานที่เพิ่งเดินทางจากทวีปแดนเทพแผ่นดินกลางกลับมายังแจกันสมบัติทวีปแล้วพยักหน้าให้

ชุยตงซานเปลี่ยนจากชุดคลุมอาคมสีขาวมาสวมชุดสีเขียวของลูกศิษย์ลัทธิขงจื๊ออย่างที่หาได้ยาก เขาลุกขึ้นยืน เอ่ยเสียงเบาว่า “เผยเฉียน เฉาฉิงหล่าง”

เผยเฉียนและเฉาฉิงหล่างลุกขึ้นยืนในเวลาเดียวกัน

เฉินผิงอันเองก็ลุกขึ้นเช่นกัน ชุยตงซานหยิบเอาหนังสือทองตำราหยกที่เอามาจากศาลบุ๋นส่งมอบให้กับเผยเฉียนและเฉาฉิงหล่าง จากนั้นก็ขยับเท้าก้าวไปข้างหน้า หมายจะมอบภาชนะที่ใช้ในพิธีการซึ่งเชิญออกมาจากศาลบุ๋นให้แก่อาจารย์ เฉินผิงอันกลับส่ายหน้าเบาๆ เพียงแค่หยิบตำราปึกหนึ่งออกมาจากชายแขนเสื้อ ชุยตงซานยิ้มอย่างรู้ทัน แล้วก็ไม่สนใจพิธีการตามกฎระเบียบเล็กๆ น้อยๆ พวกนี้อีก ในศาลบรรพจารย์ยอดเขาจี้เซ่อล้วนมีแต่คนกันเอง ไม่มีใครไปปากมากที่ศาลบุ๋นแน่นอน

หนังสือทองตำราหยกคือการส่งสาส์นแด่สวรรค์ จะกลายเป็นควันเขียวกลุ่มหนึ่งที่ฝังตำราไว้ในพื้น ผสานรวมกับโชคชะตาขุนเขาสายน้ำ แบ่งกันบอกกล่าวแก่ฟ้าและดิน ขุนเขาสายน้ำของหนึ่งทวีป

ทวีปแดนเทพแผ่นดินกลางมอบภาชนะที่ใช้ในพิธีการมาให้ชิ้นหนึ่ง ให้นำมาตั้งบูชาไว้ในศาลบรรพจารย์ของสำนัก

เฉินผิงอันเองก็ไม่ได้ทำลายกฎนี้ เพียงแต่เพิ่มผลงานของอาจารย์ตัวเองเข้าไปด้วย เอามาตั้งบูชาไว้ด้วยกัน

เฉาฉิงหล่างรับหนังสือทองมาจากมือของชุยตงซาน เขาอ่านเนื้อหาในตำราเสียงดัง มีแค่ร้อยกว่าตัวอักษร ล้วนเป็นอักษรที่ยกมาจากระเบียบพิธีการยุคโบราณ

เผยเฉียนรับตำราหยกมาแล้วก็อ่านเนื้อหาในตำราหยกไปรอบหนึ่งเช่นเดียวกัน

ไม่ว่าจะเป็นคนของทำเนียบภูเขาลั่วพั่ว หรือคนที่มาเข้าร่วมงานพิธี ล้วนลุกขึ้นยืนกันอีกครั้งนานแล้ว

สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นพิธีการยิบย่อยที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้

จากนั้นเฉาฉิงหล่างกับเผยเฉียนก็เดินเคียงบ่ากันออกไปจากศาลบรรพจารย์ คนหนึ่งทะยานลมไปยังที่สูง อีกคนหนึ่งไปยังตีนเขา

คนทั้งสองมาเจอกันนอกหน้าประตูใหญ่ กลับเข้ามาในศาลบรรพจารย์ด้วยกัน ทยอยกันเอ่ยหนึ่งคำว่า “พิธีเสร็จสิ้น”

สุดท้ายเฉินผิงอันและชุยตงซานก็แยกกันนำหนังสือปึกนั้นและภาชนะที่ใช้ในพิธีการจากศาลบุ๋นมาวางไว้บนโต๊ะ

เฉินหน่วนซู่เอ่ยเสียงดังกังวานว่า “สำเร็จพิธี!”

นับแต่นาทีนี้เป็นต้นไป ภูเขาลั่วพั่วแห่งแจกันสมบัติทวีปก็ได้เลื่อนขั้นเป็นสำนักแห่งไพศาลแล้ว

การมารวมตัวกันที่ศาลบรรพจารย์ในวันนี้ ของขวัญที่ผู้มาเข้าร่วมงานพิธีนำมามอบให้ทุกชิ้น แน่นอนว่าล้วนเป็นของขวัญใหญ่ชั้นหนึ่งที่ภูเขาลั่วพั่วเลื่อนเป็นสำนักแห่งไพศาล