กระบี่จงมา Sword of Coming กระบี่จงมา! นิยาย บท 781

เฉินผิงอันดื่มเหล้าไปอีกหนึ่งอึก

ปีนั้นกุ้ยฮูหยินบอกให้ตนเข้าพักที่โรงเตี๊ยมกว้านเชวี่ย? เป็นเพราะว่านางสัมผัสได้ตั้งแต่แรกแล้วหรือไม่?

ใต้หล้าไพศาล ปฐมสำนักแห่งสำนักการทหารในแผ่นดินกลางมีศาลบู๊แห่งนั้นอยู่ และในศาลบู๊ก็มีเทวรูปของสิบปราชญ์ตั้งบูชาอยู่

ทว่าต่อให้เป็นบัณฑิตของยุคหลังในไพศาล ก็ยังมีคำวิพากษ์วิจารณ์มากมายเกี่ยวกับเรื่องนี้ สำหรับผู้ที่มีเทวรูปตั้งวางก็มีความเห็นต่าง สำหรับตัวเลือกอย่างน้อยครึ่งหนึ่งของสิบปราชญ์ศาลบู๊ก็ยิ่งมีข้อโต้แย้ง รู้สึกว่าไม่ควรเลือกให้เข้าไปอยู่ในนั้น สำหรับการที่เพิ่มเทวรูปของผู้มีชื่อเสียงสำนักการทหารต่อจากนั้นอีกอย่างต่อเนื่อง เพิ่มให้กลายเป็นแม่ทัพผู้มีชื่อเสียงเจ็ดสิบสองคน แบ่งออกเป็นตำหนักหลักสิบคนและสองห้องเล็กด้านข้างอีกหกสิบสองคน ให้ร่วมกันเสพสุขกับควันธูป ก็ยิ่งทำให้คนไม่น้อยของยุคหลังรู้สึกไม่เห็นด้วย ต่างคนต่างยึดมั่นในความคิดของตัวเอง ทะเลาะโต้เถียงกันอย่างดุเดือด โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงของการโต้เถียงนี้ยังเคยมีคดีหนึ่งเกิดขึ้น ทางฝั่งศาลบุ๋นของแผ่นดินกลางมีอริยะปราชญ์ลัทธิขงจื๊อคอยเสนอความเห็นอย่างต่อเนื่อง เสนอให้มี ‘ผู้ที่รับกิจการคุณงามความดีอย่างไม่มีข้อเสียด่างพร้อย’ นี่จึงเป็นเหตุให้แม่ทัพผู้มีชื่อเสียงจำนวนไม่น้อยที่สร้างคุณความชอบทางการสู้รบมามากมาย แต่ก็เข่นฆ่าคนมามากดุจเดียวกัน หากไม่ถูกลดตำแหน่งเทพลง ก็ถูกถอดถอนตำแหน่งเทพออกโดยตรง เป็นเหตุให้คนบางคนที่เป็นหนึ่งในสิบปราชญ์ของศาลบู๊ถูกย้ายตำแหน่งที่วางเทวรูปออกมาจากตำหนักใหญ่ ย้ายไปอยู่หนึ่งในสองห้องเล็กด้านข้างแทน

เดิมทีคนผู้นี้ต้องสูญเสียแม้กระทั่งคุณสมบัติในการมีเทวรูปตั้งวางในสองห้องด้านข้างไปด้วยแล้ว สุดท้ายยังมีข่าวลือบอกว่ามีคนสองคนจับมือกันไปอาละวาดที่ศาลบุ๋น ถึงปฏิเสธข้อเสนอนั้นทิ้งไปได้ เลือกวิธีที่พบกันครึ่งทาง ถอนออกจากตำแหน่งหลัก แต่ยังอยู่ในสองห้องเล็ก เพียงแต่ว่าอันดับอยู่ในลำดับของแม่ทัพผู้มีชื่อเสียงขั้นที่สี่

แต่นี่ก็ยังคงทำให้ผู้ฝึกตนสำนักการทหารยุคหลังรู้สึกได้รับความไม่เป็นธรรมอยู่ดี บอกว่าแม่ทัพผู้มีชื่อเสียงที่ศาลบุ๋นเลือกมา มีพวกกุนซือนักวางแผนมากเกินไป ถือว่าเป็นได้แค่ผู้มีความสามารถที่คอยช่วยเหลือราชาเท่านั้น ไม่อาจนับเป็นอะไรได้ ในบรรดาคนเจ็ดสิบสองคน อย่างน้อยก็มีถึงครึ่งหนึ่งที่ไม่คู่ควรแม้แต่จะถือรองเท้าให้คนผู้นั้นด้วยซ้ำ ส่วนที่เหลืออีกครึ่งหนึ่ง ก็มีถึงครึ่งที่ไม่คู่ควรแม้แต่จะจูงม้าให้เขา อีกครึ่งที่เหลือไม่มีหน้าแม้แต่จะเลื่อนขั้นเข้าไปอยู่ในอันดับสิบปราชญ์ของศาลบู๊เคียงข้างคนผู้นั้นด้วยซ้ำ

เถ้าแก่โรงเตี๊ยมกว้านเชวี่ยอะไร คนเฝ้าปีตำหนักสุ้ยฉูอะไร เสี่ยวป๋ายแห่งใต้หล้ามืดสลัวอะไร

ป๋ายลั่วอะไร

นั่นมันป๋ายฉี่ต่างหาก!

ส่วนข้อที่ว่าคนผู้นี้ไปเยือนใต้หล้ามืดสลัวได้อย่างไร แล้วกลายมาเป็นแขนซ้ายขวาของอู๋ซวงเจี้ยงได้อย่างไร คาดว่าคงมีแต่สวรรค์เท่านั้นที่รู้

เฉินผิงอันไม่ยินดีจะถามให้มากความแม้แต่ประโยคเดียว

อู๋ซวงเจี้ยงเอ่ย “การหาเรื่องมากมายก่อนหน้านี้ เป็นการกระทำที่สุดวิสัย”

เป็นการให้ข้อสรุปแบบตอกปิดฝาโลงต่อการเข่นฆ่าก่อนหน้านี้

ฟ้าดินเล็กหลายแห่งทับซ้อนกัน ทั้งเพื่อสามารถสังหารเขาอู๋ซวงเจี้ยงได้ แต่ก็ทำให้อู๋ซวงเจี้ยงวางใจปลดปล่อยตบะขอบเขตสิบสี่ออกมาอย่างเต็มที่ด้วย ไม่ต้องกังวลว่าภาพบรรยากาศของการผสานมหามรรคาบนร่างจะถูกทางศาลบุ๋นรับรู้

อู๋ซวงเจี้ยงเอ่ยต่อไปว่า “พวกเจ้าน่าจะรู้ชัดเจนดีว่า สุดท้ายข้าไม่ได้เลือกที่จะให้วอดวายกันไปทั้งสองฝ่าย ไม่ใช่เพราะข้าไม่มีกำลังให้เอาคืนแม้แต่น้อย ไม่อย่างนั้นหากไม่นับหนิงเหยา พวกเจ้าสามคน ฆ่าคนนั้นได้ แต่ความเสียหายบนมหามรรคาของพวกเจ้าแต่ละคนก็คงไม่ได้มีน้อยนิดแค่นี้แล้ว”

เฉินผิงอันกล่าว “‘น้อยนิดแค่นี้’?”

ไม่พูดถึงปลายกระบี่ไท่ป๋ายท่อนหนึ่งที่เกือบจะหลุดออกไปจากตัวกระบี่เย่โหยวแล้ว คิดจะหลอมให้กลับมาเป็นเหมือนตอนแรกอีกครั้ง ไม่เพียงแต่เปลืองเวลา ไม่แน่ว่ายังต้องให้เฉินผิงอันทุ่มภูเขาเงินภูเขาทองลงไปด้วย ไม่พูดถึงอาการบาดเจ็บทั่วร่างของเฉินผิงอันในเวลานี้ ขุนเขาสายน้ำหมื่นลี้ในฟ้าดินเล็กสั่นสะเทือน หลังจากที่เฉินผิงอันเข่นฆ่ากับคนอื่น จำนวนครั้งที่ต้องใช้ยาของร้านยาตระกูลหยางก็มีน้อยจนนับนิ้วได้ ไม่ต้องพูดถึงเรื่องพวกนี้ ขอบเขตของกระบี่บินเจียงซ่างเจินถดถอยลงแล้ว ชุยตงซานก็ยิ่งสูญเสียเนื้อหนังคราบร่างเซียนเหรินไปแล้ว เวลานี้มองดูเหมือนผ่อนคลายสบายอารมณ์ แต่แท้จริงแล้วกลับบาดเจ็บสาหัสยิ่ง หากไม่เป็นเพราะเวทคาถาของชุยตงซานลี้ลับมหัศจรรย์ หากเปลี่ยนไปเป็นผู้ฝึกลมปราณขอบเขตเซียนเหรินทั่วไป ป่านนี้ก็คงร่อแร่ปางตายแล้ว จะรักษาห้าขอบเขตบนไว้ได้หรือไม่ก็ยังบอกได้ยาก

อู๋ซวงเจี้ยงยิ้มเอ่ย “เรื่องพวกนี้ไม่ต้องกังวล ข้ารู้หนักเบาดี”

หากชุยตงซานไม่หลุดพ้นจากโซ่ตรวนคราบร่างนี้จะยังเลื่อนเป็นขอบเขตบินทะยานได้อย่างไร? อู๋ซวงเจี้ยงกล้ามั่นใจเลยว่า เด็กหนุ่มชุดขาวที่เป็นซิ่วหู่ครึ่งตัวผู้นี้ หลายปีมานี้อันที่จริงก็ได้คอยหาผู้ฝึกกระบี่คนหนึ่งอยู่ตลอดเวลา คนผู้นี้ต้องมีขอบเขตบินทะยานเป็นอย่างต่ำ อีกทั้งยังต้องเชื่อใจได้ เวทกระบี่สูงส่ง ยกตัวอย่างเช่นอาเหลียงที่ใกล้ชิดสนิทสนมกับสายเหวินเซิ่ง? จั่วโย่วที่เป็นคนร่วมสำนัก? ถึงจะสามารถให้อีกฝ่ายออกกระบี่ทำลายกรงขังได้อย่างวางใจ

ส่วนการถดถอยของขอบเขตกระบี่บินที่เป็นใบหลิวครึ่งใบนั้น แน่นอนว่าความเสียหายย่อมมหาศาล แต่ขอแค่เจียงซ่างเจินเลื่อนเป็นขอบเขตบินทะยานได้ สองเรื่องนี้ก็จะกลายเป็นปัญหาที่ได้รับการคลี่คลายไปในคราวเดียวกัน

เพียงแต่ว่าเรื่องที่รู้กันดีอยู่แก่ใจพวกนี้ พูดออกมาอาจจะทำลายบรรยากาศอยู่บ้าง อู๋ซวงเจี้ยงไม่รู้สึกว่าคิดทำการค้ากับคนหนุ่มผู้นี้แล้วตนจำเป็นต้องนั่งพื้นจ่ายเงินตามที่อีกฝ่ายเรียกร้องไปเสียทุกเรื่อง

แล้วนับประสาอะไรกับที่ทั้งสี่คนร่วมมือกัน คนหนึ่งสร้างคนกระเบื้องทำลายคนกระเบื้อง สามคนร่วมแรงกันออกกระบี่ฟันขอบเขตสิบสี่ วีรกรรมยิ่งใหญ่เช่นนี้ ต่อให้อู๋ซวงเจี้ยงจะเป็นคนผู้นั้นที่ถูกสังหาร เขาเองก็ยังรู้สึกว่าน่าสนใจอย่างถึงที่สุด

เป็นภาพที่ทำให้อู๋ซวงเจี้ยงรู้สึกรอคอยว่าจะได้เห็นในอีกร้อยปีให้หลัง

เพียงแต่ไม่รู้ว่าร้อยปีพันปีให้หลัง คนหนุ่มสาวเหล่านี้ต่างก็เลื่อนเป็นขอบเขตบินทะยานกันหมดแล้ว ถ้าอย่างนั้นก็เท่ากับมีบินทะยานสี่คน สามคนในนั้นยังเป็นผู้ฝึกกระบี่อีกด้วย?

จะมีคนรุ่นหลังที่พอพูดถึงเรื่องนี้ก็จะเอ่ยประโยคเช่นนี้ออกมาหรือไม่

ตำหนักสุ้ยฉูเคยมีคนชื่อว่าอู๋ซวงเจี้ยง ใช้กำลังของคนคนเดียวสู้รบกับเฉินผิงอัน หนิงเหยา เจียงซ่างเจิน ชุยตงซาน?

ห้าวหาญนัก

อู๋ซวงเจี้ยงหัวเราะเสียงดังลั่น ยอมแหกกฎหยิบเหล้ากาหนึ่งออกมาแล้วกระดกดื่มอย่างเต็มคราบหนึ่งอึก แล้วก็เริ่มเล่าถึงปฏิทินเหลืองบางส่วนให้ฟังไม่หยุดปาก “หลังจากที่ตำหนักสุ้ยฉูมีข้าแล้วก็แตกต่างจากเดิมมาก เวลาไม่ถึงร้อยปีก็ลุกผงาดขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ต้องรู้ว่าตอนนั้นที่ข้าเพิ่งเป็นขอบเขตโอสถทองก็ได้กลายเป็นนายท่านเทพเจ้าแห่งโชคลาภนักบัญชีของห้องบัญชีในสำนักแล้ว รอกระทั่งเลื่อนเป็นก่อกำเนิดก็ควบตำแหน่งผู้คุมกฎไปด้วย แน่นอนว่านี่ก็เกี่ยวข้องกับที่ตอนนั้นตำหนักสุ้ยฉูยังเป็นแค่ภูเขาลำดับรองด้วย แต่พวกเจ้าก็น่าจะเคยเปิดเจอบันทึกลับบางอย่าง ผู้ฝึกตนสายยันต์โอสถทองคนหนึ่ง ระหว่างที่จับคู่เข่นฆ่ากับศัตรูได้สังหารผู้ฝึกกระบี่ก่อกำเนิดคนหนึ่ง รวมไปถึงตอนที่เป็นก่อกำเนิดก็ได้สังหารขอบเขตหยกดิบไปสองคน ไม่ใช่ว่าข้าชมตัวเองหรอกนะ แต่ไม่ใช่ใครก็จะสามารถทำได้”

“ข้ามีนิสัยระมัดระวังรอบคอบ เรื่องไม่คาดฝันบางอย่างบนเส้นทางของการฝึกตน มองดูเหมือนอันตราย แต่แท้จริงแล้วล้วนไม่นับเป็นอะไรได้ ทว่าข้าเป็นเช่นนี้ก็ไม่ได้หมายความว่าคนข้างกายก็ต้องเป็นเช่นนี้ด้วย ดังนั้นจึงมีสตรีอยู่คนหนึ่ง ระหว่างที่นางลงจากภูเขาไปหาประสบการณ์ได้สังหารผู้ฝึกลมปราณสองคนผิดตัว คนทั้งสองต่างก็เป็นขุนนางทำเนียบลัทธิเต๋าของราชสำนักในโลกมนุษย์ ระหว่างการสังหารยังเดือดร้อนไปถึงคนธรรมดาที่บริสุทธิ์อีกสิบกว่าคน บัญชีนี้จึงคิดลงบนหัวของนาง อันที่จริงนี่ก็ไม่ถือว่าเกินกว่าเหตุ ดังนั้นข้าจึงจำต้องลงจากเขาไปรอบหนึ่ง ช่วยนางไกล่เกลี่ยสถานการณ์ เดิมทีปัญหาทุกด้านล้วนถูกข้าจัดการได้อย่างเหมาะสมแล้ว แม้แต่คนที่วางแผนอยู่เบื้องหลังก็ถูกข้าสาวเบาะแสไปจนเจอตัวแล้ว”

สตรีผู้นั้นก็คือคู่รักบนภูเขาของอู๋ซวงเจี้ยง ในตำหนักสุ้ยฉู นางมีคุณสมบัติในการฝึกตนธรรมดามาก รูปโฉมก็สามัญทั่วไป

สถานการณ์ที่จัดเตรียมไว้สำหรับผู้ฝึกตนคนหนึ่งบนภูเขาครั้งนี้ แน่นอนว่ามีไว้เพื่อเล่นงานอู๋ซวงเจี้ยง สตรีคนหนึ่งที่รูปโฉมธรรมดา คุณสมบัติการฝึกตนก็ไม่ถือว่าดีนัก ยังไม่มีค่าถึงขั้นที่คนบงการเบื้องหลังต้องระดมกำลังพลใหญ่โตเช่นนี้